تا عکس تو در قاب چشمم قاب می‌شد بغضم شبیه کوه برفی آب می‌شد آه ای نجیب با اصالت خواب بی تو خلوت نشین کوچه‌ی مهتاب می‌شد آرایه‌ی اغراق من اصلا تو بودی با رفتنت بیچاره دل بی تاب می‌شد این گونه رفتن با همیشه فرق می‌کرد فصل جدیدی داشت از نو باب می‌شد در عرصه‌ی دلدادگی از دل بریدن تعریف تو از انتخابی ناب می‌شد پشت سرت باریدن من بی صدا بود روزی که سهمت دیدن ارباب می‌شد #مهتاب_بهشتی #غزل_آیینی #شهادت_عشق_ناب