خدایی بودنِ مَردُم: همیشه خوب بودن هست خُــــــــــــــــدا را در تــــــــــــمامِ عُمــــــــــــــر باید زندگانی کرد #علیرضاشیدا

باشادی ما رحمت عالم امد محبوب همه چو ماه خاتم امد با او برکات و صلوات است هنوز برجان کویر سبز ه دمادم امد ------------- صدیقه شا داب نیک

خوش بخت کسی که اهل طاعت باشد در زمره‌ی مخلصان عترت باشد با تکیه به " لا اسئلکم " تا زنده است مجذوب محبت ولایت باشد #مشهدی‌زاده

معبود من خاک کدامین آستان را برگزیدی؟ کز آن وجود مصطفی را آفریدی؟ از سرمه‌ی‌ چشم کدامین ماهپاره تمثال زیبای محمد را کشیدی؟ گویا که قبل از خلقتش در آسمانها راز و نیاز حضرت او را شنیدی چون میوه‌ای شیرین فنا در بندگی را از ادعای راستین او چشیدی این گونه شد کز عالم و آدم به لطفت ناز رسول امّیِ خود را خریدی... #مهتاب_بهشتی #بضاعت_کم_برای_آقا_جانم_حضرت_ختمی_مرتبت

نجمه زارع در 29 آذرماه 1361 در شهرستان کازرون دیده به جهان گشود. وی شش ماه پس از تولد همراه با خانواده‌اش به قم عزیمت نمود و در آنجا ساکن شدند. دوران دبستان را در مدرسه‌ی «اوسطی» قم گذراند و دوران راهنمایی و دبیرستان را به ترتیب در مدارس «نرجسیه» و «شهدای چهارمردان» پشت سر گذاشت. طی سال‌های 79 تا 81 در دانشگاه همدان به تحصیل در رشته‌ی عمران پرداخت سرانجام، با اشتباه پزشک معالجش در 31 شهریور 1384 در بیمارستان گلپایگانی بر اثر ترزیق داروی بیهوشی چند روز به مرگ مغزی دچار شده بود و دارفانی را وداع گفت. یک درختِ پیرم و سهم تبرها می‌شوم مرده‌ام، دارم خوراکِ جانورها می‌شوم بی‌خیال از رنجِ فریادم ترد‌ّد می‌کنند باعث لبخندِ تلخِ رهگذرها می‌شوم با زبان لالِ خود حس می‌کنم این روزها هم‌نشین و هم‌کلامِ‌کور و کرها می‌شوم هیچ‌کس دیگر کنارم نیست، می‌ترسم از این این‌که دارم مثل مفقودالاثرها می‌شوم عاقبت یک روز با طرزِ عجیب و تازه‌ای می‌کُشم خود را و سرفصلِ خبرها می‌شوم #نجمه_زارع