داخلِ شعر شرف گشت دو مضمونِ بدیع رتبه ی این دو بُوَد نزدِ خداوند رفیع مرقدِ این دو ولی نعمت و والیِّ شفیع هست در روضه و در خاکِ پُر اندوه بقیع کاش قسمت بشود دیدنِ آن صحن و سرا بعد از آن هم نجف و سامره و کرببلا به بَرِ عرش رسد ناله و سوز و آهم از زیادیِّ گُنَه گُم شده ای در راهم نه در اوج وَرَعَم ، قعر نشینِ چاهم عیدی از این دو وَلی ترکِ گُنَه میخواهم کاش روزی بشوم نفس ذکی را غالب فیضِ جان دادنِ در راهِ خدا را طالب بارالها بدهد حقّ دو مولودِ سعید قَسَمت بنده ی عاصی و گنه کار و پلید گرچه در محضرِ پاکِ تو نیَم روی سپید کرمی کن که شوم در رهِ قُربِ تو شهید خواهشم را تو بخوان بار الها زِ دو عین جان فدایم بِنَما در رهِ خود جانِ حسین 🔴 سروده شده در فروردین ۱۳۸۵ #دلنوشته #هفده_ربیع #شعر_پیغمبر_اکرم #شعر_امام_صادق @sherosabk

شعر ولادت پیغمبر اکرم و امام صادق صلوات الله علیهما در هفدهم ماه ربیع دل همه شور است نازل به زمین نعمت خلّاقِ شکور است تاریک مَبین ظلمت شب را ، همه نور است هر جا نگرم وادی نورانی طور است طوفان جهالت دگر از خلق به دور است ناراحتی و درد ، مُبدّل به سرور است چون آمده ختم رسل آن روح حقایق هم پورِ گرامی نبی حضرت صادق عالم همه یکپارچه گردیده چراغان بلبل به لبش نغمه و گل غالیه افشان از ابر عنایات خدا آمده باران تبریک بگویند به هم حوری و قلمان شادند همه خلق در این عالم امکان گردیده به خلق از سوی حق لطف فراوان هم آمده احمد که بود قائم و قادر هم آمده زیبا پسر حضرت باقر مرغِ دل عشّاق نشسته سر بام است شمشیرِ کج جهل و جهالت به نیام است در دستِ دو مولا زِ همه خلق زِمام است میلاد امام ششم خیرُالانام است از جانب ما که دلمان در پیِ جام است تقدیم بر آنان صلوات است و سلام است ورد لب من ذکر و دعا می شود امشب حاجات زِ اِکرام روا می‌شود امشب خوشحالی و لبخند شده نُقل محافل امواج نِعَم چونکه رسیده است به ساحل از باغ فضیلت شده بِشکفته دو حاصل دو دلبر و دلدار و رباینده ی هر دل دو دافعِ شرّ و خطر و رافع مشکل دو بندهٔ یزدان صفتِ نور شمایل بشنو ز ملک صوت دل آرای تبارک میلاد نبی و پسرش بادامبارک این ختم رُسل جلوه گهِ حی مبین است آن اختر تابنده و خورشید یقین است این عبد و رسول حق و بی مثل و قرین است آن زنده کن مکتب و احیا گر دین است این مِهرِ نبوت بود و عرش نشین است آن ماه ولایت به سماوات و زمین است امشب به تمنا تو بگو از از دل و از جان خواهم صله ای ناب هم از این و هم از آن می مُردم اگر در اثرِ شکر روا بود روزی که مقدّر به همه حکمِ قضا بود تقدیر من از روز ازل فیض ولا بود حبّ نبی و حیدر و امّ النُّجَبا بود هم مِهرِ حسن ، نور دل آل عبا بود هم عشق گل فاطمه شاه شهدا بود اَلشُّکر وَلِلْحَمد بر آن خالق سرمد کو داد مرا موهبت آل محمد 🔴 سروده شده در حدود سال ۸۳ #دلنوشته #هفده_ربیع #شعر_پیغمبر_اکرم #شعر_امام_صادق @sherosabk

مدح و‌ مرثیه امام صادق علیه السلام بین همه ائمه اول به نام جعفر دوم پس از پدر دَر ، عِلم از قضای داور سوم جمال حق از، صُلْبِ حسینِ مُضطر چارم گلِ حَسَن رو ، پنجم وصّی حیدر در عرصهٔ امامت ، باشد ششم دلاور احیاگر نبوّت، نور دل پیمبر ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق بر دردِ دردمندان ، باشد طبیبِ حاذق گدای او به سُلطان ، سزاتر است و لایق اسیر دامِ مِهٔرش ، به چرخ دَهْرْ فائق حدیث او به نورِ ، وِلاست بَسْ مطابق بُوَد به هر کلامِ ، خدا زبانِ ناطق چه خوش گرفته است او ، لَقَبْ به نام صادق ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق نموده دینِ حق را ، در عهد و روزگارش ز نور دانِش احیا ، به إِذْنِ کردگارش تمام اهل علمِ ، زمانه جیره خوارش به کسب علم و دانش ، همیشه بی قرارش مقابل عدو در ، نبرد و کارْزارش سخن چو مرکب او ، قلم چو ذوالفقارش ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق شهی که می نوازد ، فقیر و بی نوا را ز دلبری رُبوده ، دل خودِ خُدا را به تیغ دانشِ خود ، زده سرِ جفا را به علم کرده کامل، قیام کربلا را کسی که هست وارث ، علیّ مرتضیٰ را شود کند شفاعت ، به روز حشر ما را ؟ ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق کسی که قبله گاهِ ، تمام اهل راز است بهشت را زِ عزّت ، به مقدمش نیاز است درِ حریمِ جودش ، به ذاتِ جود باز است دو دست خالیِ جود ، به سوی او دراز است شهی که از غمش دل، به سوز و در گداز است وصیّتَش به عالَم ، کِرامتِ نماز است ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق گرفتم از ولایش ، به لوح جان نشانه پرستوی زیارت ، به دل گرفته لانه زیارت بقیعش ، مرا شده بهانه به اشک و آه و ناله ، به گریهٔ شبانه اگر کند عنایت ، خدای جاودانه بَرَم همیشه نامش ، به لبْ من عاشقانه ای بهترین خلایق،قرآن حیّ و ناطق ذرّیهٔ پیمبر،مولا امام صادق شهی که در فضیلت ، به شب چو ماهتاب است سؤالِ مُسْتَحَقْ را ، کرامتش جواب است ز شرمِ او جمالِ ، فرشته در نِقاب است گزیدَنِ رَهِ او ، کمال انتخاب است به بزم ماتم او ، که سوگ آفتاب است ز غربتش روان اشک ، ز چشم بوتراب است شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق شده فدای مکتب ، رئیس مذهبِ ما شود ز اشک خلقت ، کویر همچو دریا ز داغ پور باقر ، مدینه گشته غوغا نمازِ گریه خوانده ، فرشته در مصلّیٰ تو گوئیا دوباره ، شده عزای طاها زَنَد به عالم آتش ، شرارِ آهِ زهرا شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق دلا ببین دوباره ، فضا فضای غم شد فروغ نورِ طاقت ، ز چشم عشق کم شد گرفته از دو عالم ، گران ترین نِعَمْ شد سرودِ اشکْ شعرِ ، تمامیِ حرم شد لِوای روضه خوانی ، به هر کجا عَلَم شد ز بارِ هجرِ صادق ، قَدِ وِصال خم شد شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق مکن عدوی بی رحم ، جفا به دِلْشکسته که آن امام مظلوم ، به بزم غم نشسته تو که دل سیاهت ، زِ حُبّ او گسسته مَبَر ز بیتش اینطور ، که هست پیر و خسته مبر به کوچه هایش به دست های بسته به حقّ دست بسته ، به پهلوی شکسته شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق چو می نمودی آن شب ، دعا به درگهِ رَبْ زِ بی حیاییِ خصم ، ز غصّه شد لَبالَبْ ز شرم روی او شد ، سیَهْ جمال کوکب که شاهد غمش شد ، سیاهی و دلِ شب ز حال و روزِ آلَش ، رسید جان چو بر لب به گریه کرده یادی ، ز ناله های زینب شکسته شد ز کینه،سفینهٔ حقایق فلک عزا گرفت از،غمِ امام صادق چو شعله های کینه ، شد آن زمان فروزان بدید اهل بیتش ، به دیده های گریان چو دید آن امامِ ، جمیع کون و امکان زنان و کودکان از ، عدو همه گریزان نموده یادی آندم ، ز خیمه های سوزان به آه و ناله می گفت ، حسین حسین حسین جان به یاد آن‌ دمی که شرر زبانه میزد عدو یتیم ها را به تاریانه میرد 🔴 این سرود در ۲۱ آذر سال ۱۳۸۴ سروده شده #امام_صادق #شعر_امام_صادق @sherosabk