در فضای طنز ای آنکه شدی به غصه و غم پابند گویم سخنی تا بزنی یک لبخند طِی کن به طریق بی خیالی جانم بر خود درِ خشم را به یک خنده ببند ای دوست در این انجمن آشفته ناراحتی و بد انقی سیری چند هر وقت دلت لواشک و ترشی خواست یک سر برو تا مغازه های دربند حالا کمی از صفات خود می گویم ای چشم سیاه خوش رخِ زلف کمند من لاف زنی ماهر و بس قهارم من بنز سوارم،نه جی ال ایکس و سمند شیر قهوه و نسکافه نمی نوشم من من عاشق چاییَم به قلیان سوگند ای کاش ز لعلِ سرخ و پر شورِ شعور کامم بشود زِ طعم چون شکّر و قند در ختم عرایضم نمایم یادی زآنان که به درس عشق استاد منند آنان که زدند گوشه سنگرها بر دست و به پای نفس خود صد هابند بر پاکی و بر شرف قسم این خوبان هستند شرافتِ دماوند و سهند گر خاک نشین خیمه ی وصل شدی دیگر نتوانی از شهادت دل کند ای خوشا به آنان که نوشتند به خون ذکر یا حسین بن علی بر سربند 🔴 این شعر در سال ۸۴ سروده شده #دلنوشته #طنز‌ #شعر_طنز @sherosabk