📀آلبوم #چاووش_3 :
اولین قطعه‌اى که استاد حسین علیزاده می‌سازد «#سواران_دشت_امید» که قطعه بی کلامی در #ماهور است.
🎵قطعه بیکلام دیگر #حصار است و واژه «حصار» که برای عنوان قطعه در نظر گرفته شده یکی از گوشه‌های دستگاه #چهار_گاه موسیقی ایرانی است، هرچند از منظر سیاسی هم می‌توان به آن نگاه کرد. چرا که #علیزاده این آهنگ را به زندانی‌های سیاسی شاه در 1356 هدیه کرد و به بنابر گفته خودش در ساخت این قطعه از خاطره‌های دوران کودکی خود از آیین‌های مذهبی همچون مراسم زنجیرزنی روز عاشورا الهام می‌گیرد. این قطعه در آن سالها در پادگان فرح‌آباد و زمانی که علیزاده سرباز بوده ساخته شده و به گفته خودش نت به نت این قطعات و حتی نحوه نگارش آن را به یاد دارد.
این قطعه در دو بخش ساخته شده که بخش نخست آن فضایی حماسی دارد و ریتم کار تند و رزمی است و سازهایی چون تار و ضرب زورخانه که در نسخهٔ ضبط شده اصلی بهمن رجبی نواختن آن را برعهده دارد، نقش اصلی را در این بخش دارند. بخش دوم قطعه دارای ریتمی سنگین و اندوهناک است که برگرفته از ریتم‌های مذهبی مانند تعزیه و نوحه‌خوانی است و در این بخش #بیژن_کامکار قطعه‌ای با ضرب‌آهنگ آهسته را در گوشهٔ حصار از دستگاه چهارگاه روی شعر هوشنگ ابتهاج می‌خواند.
🎵تصنیف : #ای_ایران :
تصنیف "ای ایران" ، با آهنگی از محمدرضا لطفی و با شعر جواد آذر و با صدای #شهرام_ناظری ، در سال 1358 اجرا شد.
🎵تصنیف : #ژاله_خون_شد :
آیت الله طالقانی برای اولین سالگرد کشتار 17 شهریور در میدان ژاله که در دانشگاه تهران برگزار می شد از #سیاوش_کسرایی می خواهد که سرودی برای آن گردهمایی تهیه کند. کسرایی که با ابتهاج دوستی نزدیکی داشت پیغام آیت الله طالقانی را می رساند و حسین علیزاده دست به کار ساخت سرود «ژاله خون شد» در عراق #ماهور و بر اساس شعری از کسرایی می شود. علیزاده بعدها گفت که این کار تنها سفارشی بوده که در دوران زندگی هنری خود پذیرفته است.
🖊 به قلم استاد #حسین_علیزاده :
شهریور 57 از نیمه گذشت
کم کم تب تابستان فرو می کشید و پاییز خبر از خزان می آورد.
16 شهریور همه چیز گنگ بود.
نبضی بطور مرموز می تپید.
خورشید در افق مانده بود و
یارای حرکت نداشت.
روز هفدهم بدون خورشید آغاز شد.
صدای همهمه ی پر شوری از افق اوج می گرفت.
اندک اندک موجی عظیم که خورشید را بدوش داشت در شهر نمایان شد.
آن روز خورشید از ژاله طلوع کرد
تا عشق را بیاموزد ،
نور بگیرد،
تابان بماند.
نبض مرموز می تپید و لحظه به لحظه صدایش بلندتر می شد.
و ناگهان
سکوت ، سکوت و سکوت.
ژاله خون شد.
نبض مرموز ایستاد
و هیچگاه خورشید به افق باز نگشت.
او ماند ،
در ژاله ماند."
🎵تصنیف : #تیغ_باید_خون_فشاند :
ساخته ای است از محمد رضا لطفی با شعر #ابوالقاسم_لاهوتی. اجرای این سرود توسط هنرمندان گروه شیدا و با صدای کر (همسرایان) است که در سال 1358 ضبط شد و در چاووش 3 انتشار یافت. این سرود در مایه ی #بیات_اصفهان است.
🎵تصنیف : #اتحاد :
"اتحاد" هم سرودی است که حسین علیزاده آن را بر روی شعری از حمید حمزه و در مایه ی #بیات_اصفهان ساخته است. این سرود در اسفند 1357 و با اجرای گروه شیدا و همسرایان ضبط شد و در چاووش 3 منتشر شد.
🎵تصنیف : #شهید :
تاریخ خلق این تصنیف به دی ماه سال 1357 بر می گردد. آهنگساز آن حسین علیزاده است و شعر آن از امیر برغشی می باشد. شهرام ناظری این تصنیف را خوانده است که در مایه ی #شور می باشد و توسط گروه شیدا اجرا شده است. این قطعه نیز در چاووش 3 می باشد.
🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃
🆔 @shervamusiqiirani
📀آلبوم #چاووش_3 :
اولین قطعه‌اى که استاد حسین علیزاده می‌سازد «#سواران_دشت_امید» که قطعه بی کلامی در #ماهور است.
🎵قطعه بیکلام دیگر #حصار است و واژه «حصار» که برای عنوان قطعه در نظر گرفته شده یکی از گوشه‌های دستگاه #چهار_گاه موسیقی ایرانی است، هرچند از منظر سیاسی هم می‌توان به آن نگاه کرد. چرا که #علیزاده این آهنگ را به زندانی‌های سیاسی شاه در 1356 هدیه کرد و به بنابر گفته خودش در ساخت این قطعه از خاطره‌های دوران کودکی خود از آیین‌های مذهبی همچون مراسم زنجیرزنی روز عاشورا الهام می‌گیرد. این قطعه در آن سالها در پادگان فرح‌آباد و زمانی که علیزاده سرباز بوده ساخته شده و به گفته خودش نت به نت این قطعات و حتی نحوه نگارش آن را به یاد دارد.
این قطعه در دو بخش ساخته شده که بخش نخست آن فضایی حماسی دارد و ریتم کار تند و رزمی است و سازهایی چون تار و ضرب زورخانه که در نسخهٔ ضبط شده اصلی بهمن رجبی نواختن آن را برعهده دارد، نقش اصلی را در این بخش دارند. بخش دوم قطعه دارای ریتمی سنگین و اندوهناک است که برگرفته از ریتم‌های مذهبی مانند تعزیه و نوحه‌خوانی است و در این بخش #بیژن_کامکار قطعه‌ای با ضرب‌آهنگ آهسته را در گوشهٔ حصار از دستگاه چهارگاه روی شعر هوشنگ ابتهاج می‌خواند.
🎵تصنیف : #ای_ایران :
تصنیف "ای ایران" ، با آهنگی از محمدرضا لطفی و با شعر جواد آذر و با صدای #شهرام_ناظری ، در سال 1358 اجرا شد.
🎵تصنیف : #ژاله_خون_شد :
آیت الله طالقانی برای اولین سالگرد کشتار 17 شهریور در میدان ژاله که در دانشگاه تهران برگزار می شد از #سیاوش_کسرایی می خواهد که سرودی برای آن گردهمایی تهیه کند. کسرایی که با ابتهاج دوستی نزدیکی داشت پیغام آیت الله طالقانی را می رساند و حسین علیزاده دست به کار ساخت سرود «ژاله خون شد» در عراق #ماهور و بر اساس شعری از کسرایی می شود. علیزاده بعدها گفت که این کار تنها سفارشی بوده که در دوران زندگی هنری خود پذیرفته است.
🖊 به قلم استاد #حسین_علیزاده :
شهریور 57 از نیمه گذشت
کم کم تب تابستان فرو می کشید و پاییز خبر از خزان می آورد.
16 شهریور همه چیز گنگ بود.
نبضی بطور مرموز می تپید.
خورشید در افق مانده بود و
یارای حرکت نداشت.
روز هفدهم بدون خورشید آغاز شد.
صدای همهمه ی پر شوری از افق اوج می گرفت.
اندک اندک موجی عظیم که خورشید را بدوش داشت در شهر نمایان شد.
آن روز خورشید از ژاله طلوع کرد
تا عشق را بیاموزد ،
نور بگیرد،
تابان بماند.
نبض مرموز می تپید و لحظه به لحظه صدایش بلندتر می شد.
و ناگهان
سکوت ، سکوت و سکوت.
ژاله خون شد.
نبض مرموز ایستاد
و هیچگاه خورشید به افق باز نگشت.
او ماند ،
در ژاله ماند."
🎵تصنیف : #تیغ_باید_خون_فشاند :
ساخته ای است از محمد رضا لطفی با شعر #ابوالقاسم_لاهوتی. اجرای این سرود توسط هنرمندان گروه شیدا و با صدای کر (همسرایان) است که در سال 1358 ضبط شد و در چاووش 3 انتشار یافت. این سرود در مایه ی #بیات_اصفهان است.
🎵تصنیف : #اتحاد :
"اتحاد" هم سرودی است که حسین علیزاده آن را بر روی شعری از حمید حمزه و در مایه ی #بیات_اصفهان ساخته است. این سرود در اسفند 1357 و با اجرای گروه شیدا و همسرایان ضبط شد و در چاووش 3 منتشر شد.
🎵تصنیف : #شهید :
تاریخ خلق این تصنیف به دی ماه سال 1357 بر می گردد. آهنگساز آن حسین علیزاده است و شعر آن از امیر برغشی می باشد. شهرام ناظری این تصنیف را خوانده است که در مایه ی #شور می باشد و توسط گروه شیدا اجرا شده است. این قطعه نیز در چاووش 3 می باشد.
🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃
🆔 @shervamusiqiirani
📀آلبوم #چاووش_3 :
اولین قطعه‌اى که استاد حسین علیزاده می‌سازد «#سواران_دشت_امید» که قطعه بی کلامی در #ماهور است.
🎵قطعه بیکلام دیگر #حصار است و واژه «حصار» که برای عنوان قطعه در نظر گرفته شده یکی از گوشه‌های دستگاه #چهار_گاه موسیقی ایرانی است، هرچند از منظر سیاسی هم می‌توان به آن نگاه کرد. چرا که #علیزاده این آهنگ را به زندانی‌های سیاسی شاه در 1356 هدیه کرد و به بنابر گفته خودش در ساخت این قطعه از خاطره‌های دوران کودکی خود از آیین‌های مذهبی همچون مراسم زنجیرزنی روز عاشورا الهام می‌گیرد. این قطعه در آن سالها در پادگان فرح‌آباد و زمانی که علیزاده سرباز بوده ساخته شده و به گفته خودش نت به نت این قطعات و حتی نحوه نگارش آن را به یاد دارد.
این قطعه در دو بخش ساخته شده که بخش نخست آن فضایی حماسی دارد و ریتم کار تند و رزمی است و سازهایی چون تار و ضرب زورخانه که در نسخهٔ ضبط شده اصلی بهمن رجبی نواختن آن را برعهده دارد، نقش اصلی را در این بخش دارند. بخش دوم قطعه دارای ریتمی سنگین و اندوهناک است که برگرفته از ریتم‌های مذهبی مانند تعزیه و نوحه‌خوانی است و در این بخش #بیژن_کامکار قطعه‌ای با ضرب‌آهنگ آهسته را در گوشهٔ حصار از دستگاه چهارگاه روی شعر هوشنگ ابتهاج می‌خواند.
🎵تصنیف : #ای_ایران :
تصنیف "ای ایران" ، با آهنگی از محمدرضا لطفی و با شعر جواد آذر و با صدای #شهرام_ناظری ، در سال 1358 اجرا شد.
🎵تصنیف : #ژاله_خون_شد :
آیت الله طالقانی برای اولین سالگرد کشتار 17 شهریور در میدان ژاله که در دانشگاه تهران برگزار می شد از #سیاوش_کسرایی می خواهد که سرودی برای آن گردهمایی تهیه کند. کسرایی که با ابتهاج دوستی نزدیکی داشت پیغام آیت الله طالقانی را می رساند و حسین علیزاده دست به کار ساخت سرود «ژاله خون شد» در عراق #ماهور و بر اساس شعری از کسرایی می شود. علیزاده بعدها گفت که این کار تنها سفارشی بوده که در دوران زندگی هنری خود پذیرفته است.
🖊 به قلم استاد #حسین_علیزاده :
شهریور 57 از نیمه گذشت
کم کم تب تابستان فرو می کشید و پاییز خبر از خزان می آورد.
16 شهریور همه چیز گنگ بود.
نبضی بطور مرموز می تپید.
خورشید در افق مانده بود و
یارای حرکت نداشت.
روز هفدهم بدون خورشید آغاز شد.
صدای همهمه ی پر شوری از افق اوج می گرفت.
اندک اندک موجی عظیم که خورشید را بدوش داشت در شهر نمایان شد.
آن روز خورشید از ژاله طلوع کرد
تا عشق را بیاموزد ،
نور بگیرد،
تابان بماند.
نبض مرموز می تپید و لحظه به لحظه صدایش بلندتر می شد.
و ناگهان
سکوت ، سکوت و سکوت.
ژاله خون شد.
نبض مرموز ایستاد
و هیچگاه خورشید به افق باز نگشت.
او ماند ،
در ژاله ماند."
🎵تصنیف : #تیغ_باید_خون_فشاند :
ساخته ای است از محمد رضا لطفی با شعر #ابوالقاسم_لاهوتی. اجرای این سرود توسط هنرمندان گروه شیدا و با صدای کر (همسرایان) است که در سال 1358 ضبط شد و در چاووش 3 انتشار یافت. این سرود در مایه ی #بیات_اصفهان است.
🎵تصنیف : #اتحاد :
"اتحاد" هم سرودی است که حسین علیزاده آن را بر روی شعری از حمید حمزه و در مایه ی #بیات_اصفهان ساخته است. این سرود در اسفند 1357 و با اجرای گروه شیدا و همسرایان ضبط شد و در چاووش 3 منتشر شد.
🎵تصنیف : #شهید :
تاریخ خلق این تصنیف به دی ماه سال 1357 بر می گردد. آهنگساز آن حسین علیزاده است و شعر آن از امیر برغشی می باشد. شهرام ناظری این تصنیف را خوانده است که در مایه ی #شور می باشد و توسط گروه شیدا اجرا شده است. این قطعه نیز در چاووش 3 می باشد.
🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃
🆔 @shervamusiqiirani
🎶 موسیقی اصیل ایرانی 🎶
🆔 @shervamusiqiirani
📀آلبوم #چاووش_3 :
اولین قطعه‌اى که استاد حسین علیزاده می‌سازد «#سواران_دشت_امید» که قطعه بی کلامی در #ماهور است.
🎵قطعه بیکلام دیگر #حصار است و واژه «حصار» که برای عنوان قطعه در نظر گرفته شده یکی از گوشه‌های دستگاه #چهار_گاه موسیقی ایرانی است، هرچند از منظر سیاسی هم می‌توان به آن نگاه کرد. چرا که #علیزاده این آهنگ را به زندانی‌های سیاسی شاه در 1356 هدیه کرد و به بنابر گفته خودش در ساخت این قطعه از خاطره‌های دوران کودکی خود از آیین‌های مذهبی همچون مراسم زنجیرزنی روز عاشورا الهام می‌گیرد. این قطعه در آن سالها در پادگان فرح‌آباد و زمانی که علیزاده سرباز بوده ساخته شده و به گفته خودش نت به نت این قطعات و حتی نحوه نگارش آن را به یاد دارد.
این قطعه در دو بخش ساخته شده که بخش نخست آن فضایی حماسی دارد و ریتم کار تند و رزمی است و سازهایی چون تار و ضرب زورخانه که در نسخهٔ ضبط شده اصلی بهمن رجبی نواختن آن را برعهده دارد، نقش اصلی را در این بخش دارند. بخش دوم قطعه دارای ریتمی سنگین و اندوهناک است که برگرفته از ریتم‌های مذهبی مانند تعزیه و نوحه‌خوانی است و در این بخش #بیژن_کامکار قطعه‌ای با ضرب‌آهنگ آهسته را در گوشهٔ حصار از دستگاه چهارگاه روی شعر هوشنگ ابتهاج می‌خواند.
🎵تصنیف : #ای_ایران :
تصنیف "ای ایران" ، با آهنگی از محمدرضا لطفی و با شعر جواد آذر و با صدای #شهرام_ناظری ، در سال 1358 اجرا شد.
🎵تصنیف : #ژاله_خون_شد :
آیت الله طالقانی برای اولین سالگرد کشتار 17 شهریور در میدان ژاله که در دانشگاه تهران برگزار می شد از #سیاوش_کسرایی می خواهد که سرودی برای آن گردهمایی تهیه کند. کسرایی که با ابتهاج دوستی نزدیکی داشت پیغام آیت الله طالقانی را می رساند و حسین علیزاده دست به کار ساخت سرود «ژاله خون شد» در عراق #ماهور و بر اساس شعری از کسرایی می شود. علیزاده بعدها گفت که این کار تنها سفارشی بوده که در دوران زندگی هنری خود پذیرفته است.
🖊 به قلم استاد #حسین_علیزاده :
شهریور 57 از نیمه گذشت
کم کم تب تابستان فرو می کشید و پاییز خبر از خزان می آورد.
16 شهریور همه چیز گنگ بود.
نبضی بطور مرموز می تپید.
خورشید در افق مانده بود و
یارای حرکت نداشت.
روز هفدهم بدون خورشید آغاز شد.
صدای همهمه ی پر شوری از افق اوج می گرفت.
اندک اندک موجی عظیم که خورشید را بدوش داشت در شهر نمایان شد.
آن روز خورشید از ژاله طلوع کرد
تا عشق را بیاموزد ،
نور بگیرد،
تابان بماند.
نبض مرموز می تپید و لحظه به لحظه صدایش بلندتر می شد.
و ناگهان
سکوت ، سکوت و سکوت.
ژاله خون شد.
نبض مرموز ایستاد
و هیچگاه خورشید به افق باز نگشت.
او ماند ،
در ژاله ماند."
🎵تصنیف : #تیغ_باید_خون_فشاند :
ساخته ای است از محمد رضا لطفی با شعر #ابوالقاسم_لاهوتی. اجرای این سرود توسط هنرمندان گروه شیدا و با صدای کر (همسرایان) است که در سال 1358 ضبط شد و در چاووش 3 انتشار یافت. این سرود در مایه ی #بیات_اصفهان است.
🎵تصنیف : #اتحاد :
"اتحاد" هم سرودی است که حسین علیزاده آن را بر روی شعری از حمید حمزه و در مایه ی #بیات_اصفهان ساخته است. این سرود در اسفند 1357 و با اجرای گروه شیدا و همسرایان ضبط شد و در چاووش 3 منتشر شد.
🎵تصنیف : #شهید :
تاریخ خلق این تصنیف به دی ماه سال 1357 بر می گردد. آهنگساز آن حسین علیزاده است و شعر آن از امیر برغشی می باشد. شهرام ناظری این تصنیف را خوانده است که در مایه ی #شور می باشد و توسط گروه شیدا اجرا شده است. این قطعه نیز در چاووش 3 می باشد.
🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃
🆔 @shervamusiqiirani
#زندگینامه_هنرمندان :
استاد #علیزاده در اول شهریور سال ۱۳۳۰ در منطقه سید نصر الدین بازار تهران متولد شد. دوره‌های آموزش موسیقی را د رهنرستان موسیقی تهران زیر نظر استادانی چون هوشنگ ظریف و حسین دهلوی طی کرد
و پس از راه یابی به رشته موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران از محضر دیگرانی چون حبیب‌الله صالحی،محمود کریمی، علی اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی خان برومند، سعید هرمزی، یوسف فروتن و عبدالله خان دوامی نکته های نوازندگی تار و سه تار و ردیف موسیقی سنتی ایران در سطوح عالی را فرا گرفت.
علیزاده از سالهای ابتدایی دهه پنجاه به تدریس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پرداخت و همزمان شکل دهی گروه مرکز حفظ واشاعه و شیدا و عارف و گروه سازهای ملی و حضور در برنامه‌های موسیقی جشن و هنر شیراز را دنبال کرد که حاصل آن تدوین و اجرای دستگاه ماهور توسط گروه مرکز حفظ و اشاعه (جشن هنر شیراز1354) و کنسرت نوا با خوانندگی پریسا (فاطمه واعظی) در سال 1355 همین جشن بود.
در این سالها علیزاده با ساخت و اجرای قطعاتی چون سواران دشت امید و حصار فرمی تازه را به موسیقی ایرانی اضافه کرد که نبوغ وی دراین زمینه را نشان داد.
ساخت کنسرتوی نی و ارکستر با عنوان نینوا در سالهای ابتدایی دهه شصت نام علیزاده را بیش از گذشته بر زبان ها جاری ساخت.
این قطعه که با نی جمشیدعندلیبی به عنوان تکنواز نی اجرا شد، از جمله شاخص ترین قطعات تاریخ موسیقی ایران به شمار می رود که علیزاده آن را با الهام از تحولات سالهای ابتدایی دهه شصت تصنیف کرد.
پس از تعطیلی و توقف موسسه چاووش، علیزاده برای ادامه تحصیل موسیقی به دانشگاه آزاد برلین رفت و در سالهای میانی دهه شصت به ایران بازگشت و گروه شیدا و عارف را بازسازی کرد که حاصل آن کنسرت شور انگیز با صدای شهرام ناظری، صدیف تعریف و بیژن کامکار در تالار وحدت بود.
این کنسرت بعدها با صدای شهرام ناظری در آلبومی به همین نام انتشار عمومی یافت.
پس از آن علیزاده به تجربه در ساخت انواع موسیقی پرداخت که در زمینه موسیقی ایرانی در قالب تکنوازی می توان به آثاری چون ترکمن، پایکوبی، همایون(با سه تار) و ماهور، هجرانی، همنوایی، نوا (تار) در زمینه گروه نوازی آلبوم های راز ونیاز (با صدای علیرضا افتخاری) صبحگاهی (با صدای محسن کرامتی) و آثاری به صورت گروه نوازی (آوای مهر،راز نو، به تماشای آبهای سپید، نی نوا، عصیان و واریاسیون کردی) اشاره کرد.
1علیزاده در زمینه موسیقی فیلم هم تجربه‌های موفقی داشت که از جمله آنها می‌توان به موسیقی فیلم‌های چوپانان کویر (حسین محجوب)، دل شدگان (علی حاتمی)، گبه (محسن مخملباف)، عشق طاهر (محمد علی نجفی)، ایران سرای من است (پرویز کیمیاوی)، زمانی برای مستی اسب‌ها (بهمن قبادی)، ابر و آفتاب (محمود کلاری)، میراث کهن (سید محمد میر سلطانی)، زشت و زیبا (احمد رضا معتمدی)، لاک پشت‌ها هم پرواز می‌کنند (بهمن قبادی)، نیومانگ (بهمن قبادی) و موسیقی متن سریال تلویزیونی زیر تیغ اشاره کرد.
وی همچنین درزمینه انتشار کتاب و آلبوم‌های آموزشی تجربه‌های موفقی داشت که انتشار ده قطعه برای تار (در 4 جلد) ردیف میرزا عبدالله (اجرا باتار و سه تار)، دستور تار و سه تار دوره متوسطه تا پیشرفته (کتاب ونوار) بوسه‌های باران (مجموعه تصانیف) و پارتیتور قطعه نوا از جمله کارهای وی در این زمینه است.
حسین علیزاده از سالهای پایانی دهه 70 همکاری خود را با محمد رضا شجریان و کیهان کلهر و همایون شجریان آغاز کرد که حاصل آن اجرای کنسرت‌های مختلف در اروپا و آمریکا و کنسرت همنوا بابم در تهران (تالار کشور) بود. حاصل همکاری شجریان و علیزاده آلبوم‌های فریاد، همنوا بابم، داد و بیداد، زمستان و نوا بود
علیزاده در سال 83 با ژیوان گاسپاریان همکاری مشترکی داشت که حاصل آن کنسرتی در کاخ نیاوران بود که بعدها این کنسرت در قالب آلبومی به نام به تماشای آبهای سپید انتشار عمومی یافت و تا مرحله نهایی جایزه گرمی برای بخش موسیقی جهانی پیش رفت.
حسین علیزاده در کمک به ساخت سازهای تازه تجریه‌های موفقی داشت که از آن میان می‌توان به ابداع سازهای سلانه و شور انگیز اشاره کرد که هم اینک نیز در کنسرت‌هایش از آن بهره می‌گیرد. همچنانکه در معرفی سازندگان سازها نیز پیشگام بود و درکنسرت‌های خود از سازندگان سازهایی که خود با آنها تکنوازی می کرد در بروشور کنسرت یاد کرده است.
علیزاده گروهی به نام ضربانگ را شکل داد که حاصل آن اجرا در چند کشور اروپایی بود.
علیزاده که سالها قبل در فکر تجریه‌های تازه در زمینه موسیقی آوازی بود، با شکل دهی گروهی به نام هم آوایان این تجربه را توسعه داد که از گسترش ایده‌‌های تازه وی دراین زمینه خبر می‌دهد.
🆔 @shervamusiqiirani
#زندگینامه_هنرمندان :
استاد #علیزاده در اول شهریور سال ۱۳۳۰ در منطقه سید نصر الدین بازار تهران متولد شد. دوره‌های آموزش موسیقی را د رهنرستان موسیقی تهران زیر نظر استادانی چون هوشنگ ظریف و حسین دهلوی طی کرد
و پس از راه یابی به رشته موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران از محضر دیگرانی چون حبیب‌الله صالحی،محمود کریمی، علی اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی خان برومند، سعید هرمزی، یوسف فروتن و عبدالله خان دوامی نکته های نوازندگی تار و سه تار و ردیف موسیقی سنتی ایران در سطوح عالی را فرا گرفت.
علیزاده از سالهای ابتدایی دهه پنجاه به تدریس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پرداخت و همزمان شکل دهی گروه مرکز حفظ واشاعه و شیدا و عارف و گروه سازهای ملی و حضور در برنامه‌های موسیقی جشن و هنر شیراز را دنبال کرد که حاصل آن تدوین و اجرای دستگاه ماهور توسط گروه مرکز حفظ و اشاعه (جشن هنر شیراز1354) و کنسرت نوا با خوانندگی پریسا (فاطمه واعظی) در سال 1355 همین جشن بود.
در این سالها علیزاده با ساخت و اجرای قطعاتی چون سواران دشت امید و حصار فرمی تازه را به موسیقی ایرانی اضافه کرد که نبوغ وی دراین زمینه را نشان داد.
ساخت کنسرتوی نی و ارکستر با عنوان نینوا در سالهای ابتدایی دهه شصت نام علیزاده را بیش از گذشته بر زبان ها جاری ساخت.
این قطعه که با نی جمشیدعندلیبی به عنوان تکنواز نی اجرا شد، از جمله شاخص ترین قطعات تاریخ موسیقی ایران به شمار می رود که علیزاده آن را با الهام از تحولات سالهای ابتدایی دهه شصت تصنیف کرد.
پس از تعطیلی و توقف موسسه چاووش، علیزاده برای ادامه تحصیل موسیقی به دانشگاه آزاد برلین رفت و در سالهای میانی دهه شصت به ایران بازگشت و گروه شیدا و عارف را بازسازی کرد که حاصل آن کنسرت شور انگیز با صدای شهرام ناظری، صدیف تعریف و بیژن کامکار در تالار وحدت بود.
این کنسرت بعدها با صدای شهرام ناظری در آلبومی به همین نام انتشار عمومی یافت.
پس از آن علیزاده به تجربه در ساخت انواع موسیقی پرداخت که در زمینه موسیقی ایرانی در قالب تکنوازی می توان به آثاری چون ترکمن، پایکوبی، همایون(با سه تار) و ماهور، هجرانی، همنوایی، نوا (تار) در زمینه گروه نوازی آلبوم های راز ونیاز (با صدای علیرضا افتخاری) صبحگاهی (با صدای محسن کرامتی) و آثاری به صورت گروه نوازی (آوای مهر،راز نو، به تماشای آبهای سپید، نی نوا، عصیان و واریاسیون کردی) اشاره کرد.
1علیزاده در زمینه موسیقی فیلم هم تجربه‌های موفقی داشت که از جمله آنها می‌توان به موسیقی فیلم‌های چوپانان کویر (حسین محجوب)، دل شدگان (علی حاتمی)، گبه (محسن مخملباف)، عشق طاهر (محمد علی نجفی)، ایران سرای من است (پرویز کیمیاوی)، زمانی برای مستی اسب‌ها (بهمن قبادی)، ابر و آفتاب (محمود کلاری)، میراث کهن (سید محمد میر سلطانی)، زشت و زیبا (احمد رضا معتمدی)، لاک پشت‌ها هم پرواز می‌کنند (بهمن قبادی)، نیومانگ (بهمن قبادی) و موسیقی متن سریال تلویزیونی زیر تیغ اشاره کرد.
وی همچنین درزمینه انتشار کتاب و آلبوم‌های آموزشی تجربه‌های موفقی داشت که انتشار ده قطعه برای تار (در 4 جلد) ردیف میرزا عبدالله (اجرا باتار و سه تار)، دستور تار و سه تار دوره متوسطه تا پیشرفته (کتاب ونوار) بوسه‌های باران (مجموعه تصانیف) و پارتیتور قطعه نوا از جمله کارهای وی در این زمینه است.
حسین علیزاده از سالهای پایانی دهه 70 همکاری خود را با محمد رضا شجریان و کیهان کلهر و همایون شجریان آغاز کرد که حاصل آن اجرای کنسرت‌های مختلف در اروپا و آمریکا و کنسرت همنوا بابم در تهران (تالار کشور) بود. حاصل همکاری شجریان و علیزاده آلبوم‌های فریاد، همنوا بابم، داد و بیداد، زمستان و نوا بود
علیزاده در سال 83 با ژیوان گاسپاریان همکاری مشترکی داشت که حاصل آن کنسرتی در کاخ نیاوران بود که بعدها این کنسرت در قالب آلبومی به نام به تماشای آبهای سپید انتشار عمومی یافت و تا مرحله نهایی جایزه گرمی برای بخش موسیقی جهانی پیش رفت.
حسین علیزاده در کمک به ساخت سازهای تازه تجریه‌های موفقی داشت که از آن میان می‌توان به ابداع سازهای سلانه و شور انگیز اشاره کرد که هم اینک نیز در کنسرت‌هایش از آن بهره می‌گیرد. همچنانکه در معرفی سازندگان سازها نیز پیشگام بود و درکنسرت‌های خود از سازندگان سازهایی که خود با آنها تکنوازی می کرد در بروشور کنسرت یاد کرده است.
علیزاده گروهی به نام ضربانگ را شکل داد که حاصل آن اجرا در چند کشور اروپایی بود.
علیزاده که سالها قبل در فکر تجریه‌های تازه در زمینه موسیقی آوازی بود، با شکل دهی گروهی به نام هم آوایان این تجربه را توسعه داد که از گسترش ایده‌‌های تازه وی دراین زمینه خبر می‌دهد.
🆔 @shervamusiqiirani
چون در روز عاشورا به دنیا آمد، مادرش نامش را حسین گذاشت و نام فامیلش که علیزاده بود، اسمش را بامسماتر کرد.در خیابان خیام بزرگ شد و یکی از سرگرمی های دوران کودکی اش، راه اندازی دسته بودبا این حال«نی نوا» گرچه وقتی «نینوا» نوشته می شود، معنی کربلا را دارد و خالق آن از موسیقی مذهبی هم الهام گرفته، اما ماندگارترین اثرش را در اصل برای همراهی با مثنوی هوشنگ ابتهاج ساخت و ایده آن یک روز غروب وقتی به افق خیره شده بود، به ذهنش رسید. گرچه سایه «نی نوا» را برای اینکه زیر کلام اثرش باشد، «حیف» دانست!
آلبوم #نی_نوا معروف ترین اثر استاد #علیزاده، 13 قطعه دارد و توسط موسسه فرهنگی هنری ماهور منتشر شده است. این آلبوم به سه بخش تقسیم می شود: «نی نوا»، «آوای مهر» و دو قطعه مستقل «سواران دشت امید» که برای بخشیدن هویت انقلابی و رزمی به موسیقی بی کلام در ایام سربازی حسین علیزاده در پادگان فرح آباد ساخته شده، و قطعه «نوروز» که در یک سیزده بدر غمگین در حال رانندگی در اتوبان چمران ایده اش شکل گرفته و توسط گروه عارف و شیدا اجرا شده است.
بخش «نی نوا» با انگیزه به صحنه آوردن نی و ترکیب آن با سازهای ارکستر، برای نی و سازهای زهی نوشته شده و حسین علیزاده به دلیل علاقه به دستگاه نوا، از این دستگاه برای نوشتن این قطعه استفاده کرده که در کنار ساز نی، نام «نی نوا» را معنادار می کنند. تکنوازی نی در این قطعات توسط جمشید عندلیبی انجام شده است.
حسین علیزاده درباره آلبوم «نی نوا» گفته است «در این آلبوم اگرچه از سازهای غربی و بین المللی استفاده شده است، اما محتوای آن عمیقا ملی و ایرانی است.
🆔 @shervamusiqiirani