روضه مرکب از حماسه و مصیبت من نمی گویم آن صفحه ی تاریك (مصیبت های عاشورا) را نباید دید؛ بلكه باید آن را دید و خواند، اما این مرثیه همیشه باید مخلوط با حماسه باشد. اینكه گفته اند رثای حسین بن علی باید همیشه #زنده بماند، حقیقتی است و از خود پیغمبر گرفته اند و ائمه ی اطهار نیز به آن توصیه كرده اند. این رثاء و مصیبت نباید فراموش بشود، این ذكرا، این یادآوری نباید فراموش بشود و باید #اشك مردم را همیشه بگیرید، اما در #رثای_یك_قهرمان . پس اول باید #قهرمان بودنش برای شما مشخص بشود و بعد در رثای قهرمان بگریید، وگرنه رثای یك آدم نفله شده ی بیچاره ی بی دست و پای مظلوم كه دیگر گریه ندارد، و گریه ی ملتی برای او معنی ندارد. در #رثای_قهرمان بگریید برای اینكه احساسات قهرمانی پیدا كنید، برای اینكه پرتوی از روح قهرمان در روح شما پیدا شود و شما هم تا اندازه ای نسبت به حق و حقیقت #غیرت پیدا كنید، شما هم #عدالت_خواه بشوید، شما هم با ظلم و ظالم نبرد كنید، شما هم #آزادی_خواه باشید، برای آزادی احترام قائل باشید، شما هم سرتان بشود كه #عزت_نفس یعنی چه، شرف و انسانیت یعنی چه، #كرامت یعنی چه. اگر ما صفحه ی نورانی تاریخ حسینی را خواندیم، آن وقت از جنبه ی رثائی اش می توانیم استفاده كنیم وگرنه بیهوده است. #کتاب_حماسه_حسینی ؛ شهید مرتضی مطهری. ناشر: انتشارات صدارا. نوبت چاپ: 34 ام. جلد یک صفحه 23-22. #شهید_مرتضی_مطهری #مصیبت_و_حماسه_عاشورا .