📝 #یادداشت 🔺️ ۱۶ آذر، قصاصی قبل از جنایت بود! 🔹 شاید کمتر کسی بداند که در ۱۶ آذر ۱۳۳۲، نه اعتراضی بود و نه حتی خروج صدایی از حنجره‌ای! درست است! لابد شما هم تصور کرده‌اید که در این روز، دانشجویان اعتراض کرده‌اند، شلوغ کرده‌اند، درگیر شده‌اند و در میانه این درگیری‌ها و شلوغی‌ها سه نفر هم در خون خود غلتیده‌اند! خیر! این چنین نیست برادر! 🔸 شاه که در مرداد ۳۲ سراسیمه از ایران گریخته بود، با کمک آمریکایی‌ها، دولت مصدق را سرنگون و سلطنتش را احیا کرد. نهضت ملی زمین خورده بود و اهالی نهضت، در بهت و اندوهِ سرکوب و خفقان، تمام امیدها را بر بادرفته می‌دیدند. اوائل آذر خبر سفر نیکسون آمده بود و مصدق در همان ایام در کنار سرتیپ ریاحی محاکمه می‌شد که ناگهان در چهاردهم آذرماه، روزنامه‌ها خبرِ برقراری رابطه مجدد با انگلستان و سفر دنیس رایت را مانند پتک بر سر اهالی نهضت کوبیدند. قاتلان ملت و نهضت و غارتگران منابع کشور، ظفرمندانه به ایران می‌آمدند. 🔹 ۱۵ آذر دانشجویان خروشیدند و این اعتراضات به خیابان‌ها رسید. ۱۸ آذر قرار بود نیکسون به دانشگاه تهران برود و ۱۵ آذر دانشجویان از عزم جزم‌شده حکومت برای زهر چشم گرفتن از دانشجویان، شایعاتی شنیده بودند. صبح روز ۱۶ آذر، هنگامی که دانشجویان وارد دانشگاه شدند با دیدن فوج نظامیان مسلح که محیط دانشگاه را شبیه حیاط پادگان کرده بودند، تنها چیزی که به ذهن‌شان نرسید این بود که قرار است قبل از جنایت، قصاص شوند! 🔸 دانشجویان، بدون کوچک‌ترین حرکتی و به صورت عادی به کلاس‌های درس رفتند و پس از آنکه نظامیان بهانه‌ای برای تاختن نیافتند، به کلاس‌های درس یورش بردند. اساتید عصبانی شدند و در این گیر و دار، زنگ دانشگاه زده شد تا دانشجویان تعطیل شوند و بروند تا شاید از این مهلکه خارج شوند، که با حضور نظامیان، خروج دانشجویان به ناآرامی کشیده شد. 🔹 ناگهان دانشجویی فریاد زد: دست نظامیان از دانشگاه کوتاه! گویی به جای شعار، فرمان آتش صادر شده باشد. صدای گلوله‌ها در فضا پیچید و دانشجویان محیط دانشکده فنی را غرق در خون و دود و باروت دیدند. سه دانشجو کشته و تعدادی مجروح شدند. لابد همه جای دنیا هدف مأموران، پراکنده ساختن معترضان است! اما آن روز فقط سرکوب بود آن هم قبل از اعتراض. از همین رو بود که نیروهای نظامی، محوطه دانشکده فنی را محاصره کرده بودند تا دانشجویان وحشت‌زده و آشفته نتوانند بگریزند. 🔸 ماجرا آنقدر تلخ و عجیب بود که دکتر علی شریعتی در یادبود این حادثه نوشت که "اگر اجباري كه به زنده ماندن دارم نبود، خود را در برابر دانشگاه آتش مي‌زدم..." 🔹 شاهد دیگر این رخ‌داد، شهیدمصطفی چمران بود که در رثای آن روز نوشت: «از آن روز - یعنی ‌۱۶ آذر ‌۳۲ - نُه سال می‌گذرد ولی وقایع آن روز چنان در نظرم مجسم است که گویی همه را به چشم می‌بینم؛ صدای رگبار مسلسل در گوشم طنین می‌اندازد، سکوت موحش بعد از رگبار بدنم را می‌لرزاند، آه بلند و ناله‌ جانگذار مجروحین را در میان این سکوت دردناک می‌شنوم، دانشکده‌ فنی خون‌آلود را در آن روز و روزهای بعد به رأی‌العین می‌بینم. 🔸 آن روز ساکت‌ترین روزها بود و چون شواهد و آثار، احتمال وقوع حادثه‌ای را نشان می‌داد، دانشجویان بی‌اندازه آرام و هوشیار بودند که به هیچ وجه بهانه‌ای به دست کودتاچیان حادثه‌ساز ندهند. پس چرا و چگونه دانشگاه گلوله‌باران شد؟ و چطور سه نفر از بهترین دوستان ما، بزرگ‌نیا، قندچی و رضوی به شهادت رسیدند؟» به قول دکتر، آری این چنین بود برادر! رسانه پاتوق بچه شیعه ها ایتا: https://eitaa.com/shia_patogh بله: https://ble.ir/shia_patogh اینستاگرام: https://instagram.com/shia_patogh تلگرام: https://t.me/shia_patogh واتس آپ(گروه دوازدهم): https://chat.whatsapp.com/HCNOsHZWuXYExqgqMgGil7 روبیکا: https://rubika.ir/shia_patogh

«دلم سوخت» و فرصتی برای تأمل در یک مسأله کلان فقهی‌ـ‌اخلاقی (مناسب برای افراد با تحصیلات حوزوی) بسم الله الرحمن الرحیم رهبر معظم انقلاب، با جمله‌ی بیدارگرِ «دلم سوخت»، صاحب این قلم را به یاد ادله‌ای انداختند که به اندازه‌ی شایسته به عرصه فقاهت، بویژه فقه اجتماعی و فقه رسانه، وارد نشده‌ است. آن‌چه دل رهبری را سوزانده، این است که در وجود رئیس جمهور فقیدمان، «نعمت»ها و «معروف»هایی وجود داشت، که نادیده انگاشته شده است. همین «نادیده انگاشتن نعمت‌ها و معروف‌ها در یک جامعه»، مسأله‌ای است که نیاز به تأمل فقهی دارد؛ 1️⃣در دعای بیستم صحیفه سجادیه (ع)، "برجسته کردن معروفی که از دیگران سر می‌زند"، یکی از مکارم اخلاقی قلمداد شده (افشاء العارفة). در تراث روایی امامیه، از «کُفر المعروف» نهی شده است. منظور از کفر المعروف، ظاهراً این است که وقتی کسی عمل معروفی انجام می‌دهد، دیگران نادیده بگیرند، تحسینش نکنند و از او قدردانی نکنند. در منابع روایی امامیه در «باب مَن کَفَرَ المعروف» روایات هشداردهنده و شگفت‌آوری گردآوری شده است (الکافی، ج 4، ص: 33). شیخ حر عاملی ره، این روایات را در «باب تَحْرِيمِ كُفْرِ الْمَعْرُوفِ مِنَ اللَّهِ كَانَ أَوْ مِنَ النَّاسِ‌» در میان «ابواب امر به معروف و نهی از منکر» گرد آورده است (وسائل، ج 16، ص: 309). نام‌گذاری باب، با کلمه‌ی «تحریم»، فتوای شیخ حر ره را نشان می‌دهد هرچند در فقه استنباطی، این مسأله چندان بررسی نشده و فتوای روشنی به دست نیامده است. بی‌گمان نمی‌توان این روایات را به روابط فردی محدود کرد و آنها را به روابط شهروندان با حاکمان و نیز روابط رسانه‌ها با حاکمان، بی‌ارتباط دانست. در چند روایت، تصریح شده که باید "از آن دستی که نعمت خداوند بر آن دست جاری می‌شود تا به تو برسد"، شکرگزاری کنی (همان). در آموزه‌های نهج البلاغة، بین «ثنای استحقاقی» و «مَلَق=چاپلوسی»، که بار ارزشی منفی دارد، فرق نهاده شده است (الثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ). در روایات، ناسپاسی (کفران النعمة) موجب قطع نعمتها، پریشانی جامعه و کسادی بازارها قلمداد شده است! بعید است که این ناسپاسی فقط بر «ناسپاسی فردی» حمل شود و شامل «جامعه ناسپاس» نشود. ظاهرا برداشت شیخ حر عاملی ره نیز هین بوده است که این باب را در میان ابواب امر به معروف و نهی از منکر (که صبغه‌ی اجتماعی دارد) گنجانده وگرنه مانند برخی دیگر از محدثان، این باب را در ابواب صدقات می‌گنجاند تا صرفاً رابطه آخذ صدقه با معطی صدقه را بیان کند. 2️⃣چنانکه در فرجام بحث زکات آمده، بر آخذ صدقه، حرام است که «کفران نعمت» کند بلکه شایسته‌ است آخذ از صدقه‌دهنده ثناگویی و تشکر کند (منتهى المطلب، ج‌8، ص: 510). در ذیل مبحث صلات استسقاء، وقتی می‌خواهند "گناهان موجب کاهش نزولات آسمانی" را فهرست کنند، «کفران النعمة» را یکی از این گناهان دانسته‌اند (جواهر 12/127) صاحب جواهر ره در خاتمه‌ی این بحث نوشته است: «و لعل أعظم أسباب حلول النقم و تحويل النعم احتقار النعمة» (همان 129). 3️⃣ به گمان نگارنده، آن‌چه دل رهبرمان را سوزانده، مسأله‌ای فراتر از بی‌توجهی ما به «معروف»ها و «نعمت»های رئیس جمهور شهید است چون به طور کلی کارنامه‌ی جامعه ایرانی، درباره «کفر المعروف» و «کفران النعمة» نیاز به تأمّل و بررسی دارد. 4️⃣ خوب است اهالی فقاهت نیز در تحلیل و تبیین این روایات و تطبیق آن بر ساحت اجتماع و رسانه و نیز روابط شهروندان با حاکمیت، بیشتر بکوشند تا دانش کافی برای آگاهانیدنِ جامعه تولید شود. شاید کم‌عملی جامعه ناشی از کم‌آگاهی و کم‌آگاهی جامعه ناشی از «رخنه‌ی تئوریک» باشد. ✍️محمد عشایری منفرد حوزه علمیه قم 15خرداد 1403 #استاد_عشایری_منفرد #بیانیه #یادداشت #شهیدجمهور #شهید_جمهور #رئیسی 💯 کانال استاد محمد عشایری منفرد (حفظه الله) 🆔https://eitaa.com/ashayerimonfared •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• 👌 رسانه «پاتوق بچه شیعه‌ها» را در شبکه‌های اجتماعی ایتا، بله، اینستا، تلگرام، واتس‌اَپ، روبیکا و سروش‌پلاس دنبال کنید: 👉 zil.ink/shia_patogh 👈 در ایتا 🆔 https://eitaa.com/joinchat/317194240C38f5bdcffb