2⃣  #خلیفه_اول موفق شد با استفاده از #جریان_ردّه، به قبایل #هوادار خلافت حضرت علی علیه السلام نیز برچسب #ارتداد بزند. ⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️ 💢 این در حالی بود که آنها #مرتد نشده بودند ↩️↩️و تنها به دلیل حمایت از جانشینی حضرت #علی علیه السلام از دادن #زکات به خلیفه خودداری کردند 🔰🔰🔰 و بعضاً نیز با اجازه ای که پیش تر از پیامبر صلی الله علیه و آله داشتند، زکات را بین مستمندان قبیله خود تقسیم کردند. 💰💰💰 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📙 الإصابة، جلد ۵، صفحه ۵۶۰.

❇️مولی الموحدین علی ابن ابی طالب (علیه السّلام) در این رابطه می‌فرماید: ✍«... عرب از کار محمد (صلّی الله علیه و آله وسلّم) متنفر بود  و نسبت به آنچه خداوند به او عنایت کرده، #حسادت می ورزیدند... ✨✨✨✨ ↩️آن‌ها از همان زمان حضرت کوشیدند که کار را پس از رحلت ایشان از اختیار #اهل_بیت او خارج کنند... 🔻🔻 ✍ اگر قریش، نام #پیامبر را وسیله سلطه خویش قرار نمی داد و نردبان ترقی خود نمی دید، حتی یک روز پس از رحلت آن حضرت، #خدا_را_نمیپرستید و به #ارتداد می‌گرایید». ⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️ ➖➖➖➖➖➖➖ 📘: شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، جلد۲، صفحه ۲۹۸.

💠با اقدامی سازمان دهی و از پیش تعیین شده، #ورود به مدینه و #خروج از آنجا را را ممنوع اعلام کردند ⛔️ ⚠️ کسانی که قصد فرار و خارج شدن از #مدینه را داشتند، ترور کردند🗡 ⬅️و با هجوم به مخالفان، توسط  #قبیله_بنی_اسلم، بیعت با خلیفه را قطعی نمودند!! ↩️↩️و مخالفان خود را به اتهام #ارتــــــداد، از صحنه خارج و این چنین بخش نامه کردند:🗞 📝 «هرکه سر به فرمان حکومت نسپرد، باید کشته یا سوزانده شود و زن و فرزندش تار و مار و اسیر گردند». 🍃🍃🍃🍃🍃 ــــــــــــــــــــــــــــــ 📒تاریخ ابن کثیر، جلد۵، صفحه۳۴۲. [۱]: تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۲۲۶ و ص۲۲۷

🔶« #ام_ایمن» (پرستار پیامبر (صلّی الله علیه و آله وسلّم) ) را به خاطر اعتراض به غاصبین، از مسجد بیرون انداختند. ✨✨✨✨✨✨ 🔶« #سعد_ابن_عباده»، بزرگ قبیله #خزرج را، که بیعت نکرده و غاصبین را هم تهدید نموده بود، شبانه در تاریکی با تیری کشتند و آن گاه اعلام کردند که جن‌ها او را کشتند.🏹 ⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️ 💠 #فجائه (ایاس بن عبدالله) را با برچسب #ارتــداد، به درون آتش انداختند و زنده زنده سوزاندند؛🔥🔥 🔻🔻🔻🔻 🔶 او در آن حال فریاد می‌زد: «أنا مسلمٌ »  اما کسی به فریادش نرسید و مظلومانه در آتش سوخت. ـــــــــــــــــــــــــــــ 📗شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، جلد۱۷، صفحه۲۲۲