‍ ‍#رجعت_امام_حسین_(علیه السلام)_در_آخرالزمان: 📌قسمت سوم: رجعت #امام_حسین علیه السلام: رجعت خاص که در دوران ظهور رخ می‌دهد، دو مرحله زمانی دارد؛ مرحله اول، مقارن با ظهور و قیام امام زمان (عج) به اتفاق می‌افتد و افرادی مانند برخی از اصحاب پیامبر (ص) و اولیای الهی که در گذشته زندگی می‌کرده‌اند به دنیا بازمی‌گردند، از اصحاب امام زمان (عج) می‌شوند و حضرت را در قیامش یاری می‌کنند. مرحله دوم رجعت که زمان بازگشتن امامان معصوم (ع) به دنیاست، نزدیک رحلت امام زمان (عج) می‌خواهد بود. در ادامه به زمان و چرایی رجعت امام حسین (ع) من از دیدگاه روایات، می‌پردازیم.  ۱. نخستین رجعت‌کننده امام حسین (ع) به عنوان اولین امام رجعت‌کننده پس از قیام ‌حضرت مهدی (عج) معرفی شده است: «از امام صادق (ع) پرسیدند: آیا رجعت صحیح است؟ فرمود: آری. گفتند: نخستین کسی که می‌آید کیست؟ فرمود: حسین (ع) است که بعد از ظهور قائم (عج) می‌آید.» (دوانی، ۱۳۷۸: ۱۲۲۰) جابر از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که امام حسین (ع) در روز عاشورا پیش از شهادتش درباره رجعت خود فرمود: «اول کسی که زمین شکافته می‌شود و از آن بیرون می‌آید من خواهم بود و بیرون آمدن من موافق می‌افتد با بیرون آمدن امیرالمومنین و قیام قائم ما.» (مجلسی، ۱۳۶۳: ۲/۷) ۲. همراهان امام حسین (ع) در رجعت از بررسی روایات مشخص می‌شود که در هنگام رجعت امام حسین (ع) دسته‌ای از انبیای الهی و اصحاب ایشان به دنیا بازخواهند گشت. امام صادق (ع) می‌فرماید: «امام حسین (ع) با ۷۲ تن از یاران و اصحابشان که با حضرت در کربلا شهید شده بودند به دنیا برمی‌گردد و رجعت می‌کند؛ درحالی‌که لباس سفید پوشیده است و هفتاد پیغمبری که با حضرت موسی بن عمران (ع) برانگیخته شدند، با اوست. آن وقت حضرت قائم انگشترش را به او می‌سپارد و به مردم اعلان می‌کند که امام حسین (ع) با یارانش قیام کرده است تا اهل ایمان تردید ننمایند و بدانند که او دجال و شیطان نیست، بلکه او امامی ‌است که در دسترس مردم است و چون یقین کردند او امام حسین (ع) است تردید نخواهند کرد.» (مجلسی، ۱۳۶۲: ۵۳/ ۱۰۳؛ دوانی، ۱۳۷۸: ۲۴۹) در روایتی دیگر، تعداد همراهان رجعت‌کننده امام حسین (ع) دوازده هزار نفر عنوان شده است: «مفضل از امام صادق (ع) پرسید: ‌ای سید من! حضرت صاحب‌الامر پس از قیام به کجا متوجه خواهد شد؟ حضرت فرمود: به سوی مدینه جدم؛ در آنجا ظالمان به اهل‌بیت را به امر خداوند زنده خواهند کرد و انتقام اهل‌بیت را از آن‌ها می‌گیرد. آنگاه فرمود: سپس حضرت امام حسین (ع) با یارانش و دوازده هزار صدیق ظاهر می‌شوند و رجعتی از این خوش‌تر نباشد. سپس صدیق اکبر امیرالمومنین (ع) بیرون می‌آید و پس ‌ازآن سید اکبر محمد رسول‌الله (ص) با هرکه ایمان به آن حضرت آورده از مهاجر و انصار و غیر ایشان و هرکس در جنگ‌های ایشان به شهادت رسیده است بیرون می‌آید و جمعی را که آن حضرت را تکذیب کرده و در حقیقت او شک می‌کردند و یا گفته او را رد می‌نمودند و هر کس با او جنگ کرده باشد، همه را زنده می‌کند و به جزای خود می‌رساند. همچنین یک‌یک ائمه تا صاحب‌الامر و هرکس ایشان را یاری کرده را برمی‌گرداند تا خوشحال شوند و هر کس که از ایشان دوری کرده را بازمی‌گرداند تا پیش از آخرت به عذاب و خواری دنیا مبتلا گردند.» (مجلسی، ۱۳۶۲: ۵۳/ ۲۶۶-۲۶۸)  ۳. مدت حکومت امام حسین (ع) پس از رجعت درباره زمان و مقدار حکومت امام حسین (ع) در زمان رجعت، روایات درخور توجهی یافت نشد. تنها در روایاتی از امام محمدباقر (ع) به طولانی بودن حکومت امام حسین (ع) در عصر رجعت اشاره شده است: «اول کسی که در رجعت بر خواهد گشت، حضرت امام حسین (ع) خواهد بود و آن مقدار پادشاهی خواهد کرد که از پیری، موهای ابروهای او بر روی دیدگانش آویخته شود.» (همان، ۱۳۶۳: ۲/ ۷) و در روایاتی نیز زمان خلافت امام حسین (ع) پس از رجعت را چهل هزار سال تعیین کرده‌اند (همان، ۱۳۶۲: ۵۳/۴۶). ۴. فلسفه رجعت امام حسین (ع) همه سنت‌های الهی حکیمانه و هدفمند است؛ زیرا فاعل حیکم، کار لغو و بیهوده انجام نخواهد داد. آموزه رجعت نیز اهدافی حکیمانه دارد و در آن فلسفه‌هایی نهفته است. در متون دینی به فلسفه و چرایی رجعت به این امور اشاره شده است: مجازات سخت کافران، زمینه‌سازی تکامل معنوی یا تکامل شقاوت، مدال عظیم یاری امام برای منتظران واقعی (مکارم شیرازی، ۱۳۸۶: ۵۵۹)، شفای دل اهل ایمان، لذت بردن مومنان از حاکمیت اسلام و نصرت دین و حکومت عدل جهانی (حر عاملی، ۱۳۶۲: ۲۷۲). ادامه دارد... #اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌱