🔰 #هرشب_یک_صفحه_مطالعه 🔸️ کتاب سِرّ سَر؛ زندگینامه شهید عبدالله اسکندری 🔹️#قسمت_چهارم مادر که از عادت همیشگی پسرخاله خبر داشت، خانه تر و تمیز و شسته و رفته عید را روبه راه می کرد و چای می گذاشت و میوه می شست. در عالم نوجوانی اگر کاری هم کمک مادر نمی کردم، اما خوب حواسم بود که دستی به سر و رویم بکشم و لباسی عوض کنم و اتوکشیده جلوی مهمان ها بیایم. دم دم های غروب، زنگ خانه می خورد و خاله و شوهرش و بچه هایشان با سلام و احوالپرسی و بگو بخند و سروصدا می آمدند تو. پشت سرشان آقا عبدالله با آقا اسدالله کمک می کردند و سینی های بزرگ شیرینی را یکی یکی از این پله ها بالا می آوردند و می چیدند گوشه اتاق. داداش ها کمکشان می رفتند و چیزی نمی گذشت که فرش اتاق پذیرایی پر می شد از ظرف های تزیین شده کلوچه و مسقطی و قطاب و لوز نارگیل و شیرینی پاپیون و زبان و سوهان عسلی. همه هم دست پخت پسرخاله عبدالله. مادر قربان صدقه اش می رفت و ذوق می کرد و پدر بعد از هر کلام تشکر، یک عذرخواهی مفصل که نیازی به این همه زحمت نبود. خوب خودمان هم می خریدیم. اصلا می آمدیم از خودتان خرید می کردیم و... بالای اتاق، شوهر خاله و پدر و مهمان ها می نشستند. نصرالله هم کمی کنار برادرهایش می نشست و وقتی از ادای بزرگ شدن خسته می شد راه می افتاد حیاط و در عالم بچگی شیطنت هایش شروع می شد. من و سیمین و دخترخاله لیلا هم پایین اتاق، کنار در می نشستیم و از رنگ و لعاب شیرینی ها می گفتیم و ذوق زده چشیدن آنها بودیم. مادر که صدایمان می کرد، بلند می شدیم و از اتاق می رفتیم و تمام وقت مهمانی را گرم بگو و بخند می شدیم. حرف های سیمین شنیدنی تربود. ماجرای خواستگاری عمه خانم از سیمین.،آن هم نه مثل خواستگاری هایی که تا حالا دیده و شنیده بودیم. بیشتر شبیه یک مهمانی پر و پیمان بود تا خواستگاری. سیمین، در کمد آهنی سفیدان را باز کرد، روسری گل دار لیمویی و چادر رنگی حریرش را بیرون آورد و جعبه کوچک دستبند را که زیر همه آنها قائم کرده بود، روی چادر گذاشت و آمد کنار لیلا نشست. هدیه های عمه بود که چند شب پیش جلوی مادر گذاشت و سیمین را برای قاسم خواستگاری کرد. همه که راضی بودند، حرفی برای گفتن نمی ماند، اصلا زشت بود بعد از عمری فامیلی، حالا کسی یخواهد از مهریه و شیربها و جای زندگی بپرسد. تعیین مهریه هم ماند برای روز عقد. ادامه دارد.... @shiraze_ir