🏅🏅🏅 تست روانشناسی 🏅🏅🏅 با یک محاسبه ریاضی شگفت انگیز نشان داده می شود که خلق و خوی شما به انتخاب مکانی مناسب برای سفر ربط دارد. برای پیدا کردن بهترین مکان برای سفر شما، محاسبه زیر را انجام دهید. در ذهن خود عددی بین (1 و 9) قرار دهید. آن را در 3 ضرب کنید. به آن 3 اضافه کنید. آن را در 3 ضرب کنید. در مجموع دو رقم تولید میشود، آنها را با هم جمع کنید. عدد به دست آمده شماره بهترین مکان برای مسافرت شما است !!! * شماره مکان ها: 1. سرعین 2. اردبیل 3. سنندج 4. همدان 5- کلیبر 6. تهران 7. جلفا 8. تبریز 9. در خانه بمانید 10. کاشان 11. قم 12. بندرعباس 13. قشم 14. شیراز 15. اصفهان 16. مشهد 17. بابلسر 18. گردنه حیران 19. انزلی 20. گیسوم نتیجه خارق العاده بدست میاید! جا 😉🤔😅😊 🇮🇷 کانال غدیر 🇮🇷 @esfandan1

[ فایل صوتی : دکتر روزبهانی.m4a ] ☘️نشست بصیرتی مجازی طرح ثامن ☘️ #موضوع_سخنرانی:الزامات اجرای عدالت و مبارزه با فساد #سخنران_و_تحلیلگر : دکتر یوسف روزبهانی ♦️رزمایش مجازی طرح ثامن 🇮🇷 کانال غدیر 🇮🇷 @esfandan1

سوال 1️⃣ 🔴آیا قانون در کشور اسلامی ما رعایت میشود؟ مگر قانون بانکها ربوی نیست؟ چرا باید چنین قوانینی در کشور اسلامی تصویب شود قوانین طلاق آیا منصفانه است؟

سوال2️⃣ 🔴چرا حکم ها در موردفاسدها اجرا نمیشود ،،مثل دوران امام علی ع چرا از ابتدا با برخورد جدی ، مانع فساد نمیشویم،،،چرا با حروف الفبا خطاب میکنند؟چرا با اونها مماشات میشود

سوال 3️⃣ 🔴چرا در کشورهای اسلامی قانون مبارزه با فساد ضعیفتر از کشورهای غربی و غیر اسلامی است ،

سوال۴ ،عدم ثبات در قیمت ها باعث بی اعتمادی مردم به مسئولین هست.

#ثامن 👓 چرا انتقاد شخصی و مصداق‌سازی غلط است؟ 🔻 «گفتمان عدالت‌خواهی را فریاد کنید؛ اما انتقاد شخصی و مصداق‌سازی نکنید.» «وقتی شما روی یک مصداق تکیه می‌کنید: 1⃣ اولاً احتمال دارد اشتباه کرده باشید؛ من میبینم دیگر. من مواردی را مشاهده میکنم -نه [فقط] در دانشگاه، در گروه‌های اجتماعی گوناگون- که روی یک مصداق خاصی تکیه می‌کنند؛ یا به‌عنوان فساد، یا به عنوان کج روی سیاسی، یا به‌عنوان خط و خطوط غلط. بنده مثلاً اتفاقاً از جریان اطلاع دارم و می‌بینم اینجوری نیست و آن کسی که این حرف را زده، از قضیه اطلاع نداشته است. بنابراین وقتی شما روی شخص و مصداق تکیه می‌کنید، هم احتمال اشتباه هست» 2⃣ «هم وسیله‌ای به دست می‌دهید برای اینکه آن زرنگ قانوندانِ قانون‌شکن - که من گفته‌ام قانوندان‌های قانون‌شکن خطرناکند - بتواند علیه شما استفاده کند.» 1378/02/14 ✅ آیت الله العظمی امام خامنه‌ای #عدالتخواهی #روشنگری ♻️شبکه سایبری ثامن

«باید اذعان کنیم که در دهه‌ی پیشرفت و عدالت، نمره‌ی مطلوبی درباب عدالت به ‌دست نیاورده‌ایم.» ۱۳۹۹/۰۳/۰۷ این عبارت رهبر انقلاب اسلامی در پیامی که به‌مناسبت آغاز به کار مجلس یازدهم صادر کردند به‌روشنی عقب‌ماندگی در مسئله‌ی عدالت این آرمان و ارزش مهمِ نظام اسلامی را نشان می‌دهد. موضوعی که پیش از این از سوی ایشان مورد تصریح قرار گرفته بود: «در مورد عدالت ما عقب‌مانده هستیم؛ در دهه‌ی پیشرفت و عدالت واقعاً پیشرفت کردیم [امّا] در زمینه‌ی عدالت، باید تلاش کنیم، باید کار کنیم.، باید از خدای متعال و از مردم عزیز عذرخواهی کنیم.» ۱۳۹۶/۱۱/۲۹ البته حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بیانیه‌ی گام دوم انقلاب تأکید کردند که: «نارضایتی این حقیر از کارکرد عدالت در کشور نباید به این معنی گرفته شود که برای استقرار عدالت کار انجام نگرفته است. واقعیّت آن است که دستاوردهای مبارزه با بی‌عدالتی در این چهار دهه، با هیچ دوره‌ی دیگر گذشته قابل مقایسه نیست.» ۱۳۹۷/۱۱/۲۲

مفهوم کاربردی عدالت اجتماعی حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعباس نبوی به رغم پایه‌گذاری حکمت و سیره و حاکمیت عدالت‌محور توسط امام علی(ع) در صدر اسلام و توصیف‌ها و تبیین‌ها و تأکیدات فراوان آن انسان کامل و سایر پیشوایان معصوم به ویژه امام سجاد(ع) درباره عدالت اجتماعی و ابعاد و ویژگی‌های آن، متأسفانه در سنت فلسفی و کلامی دانشمندان اسلامی چندان به این موضوع توجه جدی نشده و مباحث عدلیه و اشاعره در حد اثبات و نفی اعتبار حسن و قبح عقلی متوقف مانده است. از این رو، فلاسفه عدلیه با تأکید بر بداهت «العدل حسن و الظلم قبیح» و اثبات عدل الهی و عدالت پیامبر و امامان معصوم(ع)، بحث را خاتمه یافته تلقی کرده و متکلمان امامیه نیز با اشاره گاه و بیگاه به پاره‌ای از لوازم اجرای عدالت در جامعه، در گام‌های اولیه این بحث مهم حیات بشری توقف کرده‌اند؛ بگذریم از این که متکلمان اشاعره از بنیان به عدالت پروردگار باور نداشته‌اند تا چه رسد به این که عدالت اجتماعی را ضروری و واجب شریعت اسلام بدانند. این وضعیت موجب شده که تفسیر عدالت اجتماعی در سنت ادیبان مسلمان نیز در حد بیان وضوح و بداهت حسن عقل و قبح ظلم نزد عامه مردم و تفسیر عدالت به رفع و نفی ظلم ـ به عنوان نقیض اجلی ـ بسنده شود. در نتیجه، تفسیر نهایی عدالت در گزاره «قرار دادن هر چیز در جای خود» متجلی شده و عدالت اجتماعی به معنی قرار دادن هر فرد در جایگاه اجتماعی خود تفسیر شده است. اما این تفسیر بسیار کلی و دارای نواقص جدی است. اولاً، تعبیر دقیق امام علی(ع) که خود برای اولین بار در حیات بشری به این تفسیر اشاره فرموده، این است که عدالت آن چیزی است که «یضع الامور موضعها» و لذا قرار گرفتن هرچیز در جای خود، نتیجه عدالت و نه عین عدالت است و فرق بزرگ میان این دو بر اهل تدقیق پوشیده نیست. ثانیاً، اگر این تفسیر معادل مفهومی عدالت تلقی شود، ابهامی پایان‌ناپذیر پدیدار می‌گردد؛ چراکه موضع به حق و شایسته هرچیز را از وضع موجود تا نهایت نقطه آرمانی آن می‌توان توجیه کرد. ثالثاً، این تفسیر موجب درافتادن موضوع عدالت اجتماعی به وادی مفاهیم جدلی‌الاطراف پایان‌ناپذیر خواهد شد و رابعاً، آنچه در مذبح و کشاکش نیروهای اجتماعی قربانی می‌شود، همانا مفهوم و مصادیق عدالت اجتماعی است. این همان درس و تجربه بزرگی است که به وضوح از تاریخ مناقشات فلسفی غرب از لیبرالیسم تا مارکسیسم متأثر از تنازع بقاء داروینی و از تفسیر جامعه به عنوان کلیتی طبیعی و قانونمند تا قرارداد اعتباری محض می‌توان گرفت و در تمامی آن‌ها، آنچه در پایان دوره‌های متعدد مناقشات بر جای مانده، امتناع مفهومی و مصداقی عدالت اجتماعی است! بررسی جامعه‌شناختی جوامع در دوران معاصر نشان می‌دهد که تأثیرگذارترین مقولات کاربردی و کمّی در تعیین وضعیت و سرنوشت اجتماعی آحاد و مجموع جامعه، سه مسئله: «فرصت‌ها»، «ظرفیت‌ها» و «توانمندی‌ها» است و بخش اصلی عدالت اجتماعی و قرار گرفتن هر فرد و جامعه‌ای در موقعیت کنونی‌اش، تابع برآیند این سه مسئله است و به نظر می‌رسد که نقطه تعیین وضعیت عادلانه برای هر فرد و جامعه‌ای، تساوی و برابری در فرصت‌ها و رشد ظرفیت‌ها و بکارگیری توانمندی‌هاست.

چند سوال در باب عدالت فقدان نظریه راهبردی عدالت در برنامه ریزی و سیاستگذاریها در چند سال اخیر بحث عدالت اجتماعی تبدیل به یکی از مباحث مهم و اساسی جامعه‌ی ما شده و در میان مردم، اندیشه‌ورزان، رسانه‌ها و فضای مجازی مورد توجه و سؤال فراوان قرار گرفته است. علاوه بر این به صورت یک معضل و پرسشِ برنامه‌ای برای سیاستمداران و رؤسای قوای سه گانه و کلیت نظام جمهوری اسلامی هم این بحث به عنوان سؤال و پرسش مطرح شده و هست و قبلاً هم بوده است. به خصوص از زمان آغاز خصوصی‌سازی در حدود دو دهه‌ی قبل که بسیاری از کارخانجات و مؤسسات اقتصادی از دست دولت خارج شد و اینها را واگذار کردند، واگذاریها با سواستفاده‌ها و روش نادرست همراه بود و موجب اتلاف و حیف و میل فراوانی در امکانات و ثروت عمومی شد، توزیع نادرستی شکل گرفت، فاصله‌ی طبقاتی را دامن زد و همه‌ی اینها مورد توجه و سؤال و پرسش مردم قرار گرفته است. شاهد هستیم که در این چند سال اخیر رهبر معظّم انقلاب هم در سخنرانی‌ها و در پیام‌های متعدد به خصوص پیامی که مربوط به آغاز گام دومِ انقلاب اسلامی بود و همچنین پیام به یازدهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی مطرح کردند که ما در عدالت عقب هستیم و بایستی به این مسأله بپردازیم. همچنین در یکی از سخنرانیهای دو سه سال قبل هم ایشان مطرح کردند که ما باید به خاطر عقب ماندن در بحث عدالت اجتماعی از خداوند و از مردم عذرخواهی کنیم و درحقیقت ایشان بار دولت‌ها و قصورها و تقصیرهای دولت‌ها و مجالس گذشته را برعهده گرفتند و به این شکل اعلام موضع کردند سؤال مهم در اینجا این است که چرا با چنین وضعی مواجه هستیم؟ مشکل کجاست؟ مگر یکی از شعارهای اساسی انقلاب اسلامی مسأله‌ی عدالت اجتماعی نبوده و مگر قرار نیست ما در برنامه‌ریزی پنج ساله‌ی توسعه و در برنامه‌ریزی سالیانه به بحث عدالت اجتماعی بپردازیم و فاصله‌ی طبقاتی را کم کنیم و نظام برخورداری را در میان مردم به یک وضعیت قابل قبول و موجهی برسانیم؟‌ مشکل کجاست؟

بخشی از مقاله حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعباس نبوی که در دومین نشست اندیشه‌های راهبردی که در محضر رهبر انقلاب برگزار شد:👇 عدالت اجتماعی در اسلام «اِنَّ اللَّهَ یأمُرُ بِاْلعَدْلِ وَ الأحْسانِ وَ ایتاء ذِی القربی وَ یَنهی عَن الفَحشاءِ وَ المُنکَر وَ البَغی یَعظُکُم لَعلَّکُم یَتَذکَّرونَ» (نحل/90). در قرآن کریم خداوند تنها در دو مقام علاوه‌بر صیغه امر، دستور تشریعی خود را مستقیماً با بکار بردن ماده امر بیان کرده است: نخست امر به پرستش او؛ و دوم امر به عدالت و قسط. افزون بر این، معمولاً امر به عدالت و قسط در کلام الهی، مؤکد به تأکیداتی فراتر از دیگر موارد است. از این رو بجاست که در منطق قرآن کریم، پس از ایمان و اعتقاد و پرستش پروردگار متعال، عدالت اجتماعی را مهم‌ترین مسئله حیات بشری تلقی کنیم. از سوی دیگر، به دلیل تصریح خداوند بر این‌که او برای هرچیزی اندازه‌ای قرار داده و به قرینه ملازمه مکرر میان میزان و قسط در بیان الهی، عدالت اجتماعی نزد خداوند بیش از هر مقوله دیگری مبتنی بر اندازه‌گیری و محاسبه است و به ارزیابی کمّی نزدیک است. امام علی(ع) نیز عدالت را، معیار، انصاف، جوهر زندگی، قوی‌ترین بنیان، بالاترین بی‌نیازی، بهترین داوری، اصلاح و رستگاری و استواری امور مردم و نظم دهنده فرمانروایی معرفی کرده است؛ تعریفی که ابعاد کیفی و کمّی را توأمان شامل می‌شود. همین اطلاق و عموم اوامر شدیداً مؤکد الهی درباره عدالت اجتماعی کافی است تا ثابت کند که اعتقاد و التزام به اولویت وجوب عدالت اجتماعی بر سایر تکالیف اجتماعی، یکی از دو رکن اصلی نظام تشریعی جامعه و حاکمیت اسلامی در تمامی ادوار و زمان‌ها است و بدون آن سخن گفتن از جامعه اسلامی بی‌معناست. افزون بر این، هیچ دلیل مقیّد و مخصّصی در آیات و روایات معتبر وجود ندارد که آحاد جامعه اسلامی در تمامی ادوار و زمان‌ها را لحظه‌ای از وجوب اقامه عدالت اجتماعی و قسط معاف کرده باشد و منطوق و مفهوم روایات توصیف کننده جامعه مهدوی(عج) مبنی بر پر کردن زمین از عدالت پس از پر شدن از ظلم و جور، کمترین اشاره‌ای به تعلیق تکلیف عدالت اجتماعی قبل از زمان ظهور حضرت مهدی(عج) ندارد.

گفتمان عدالت یکی از چیزهایی که از اوّل در انقلاب مطرح بوده است، مسئله‌ی عدالت است. عدالت یعنی کم کردن فاصله‌ی بین فقیر و غنی در کشور و مبارزه‌ی با فقر در کشور و تقسیم درست ثروت در کشور. این غیر از تفکّرات مارکسیستی است؛ این غیر از تساوی و برابری‌ای است که سوسیالیست‌ها یا کمونیست‌ها بیان میکنند؛ این نظر اسلام است؛ منابع اسلامی و مدارک اسلامی همه تأیید و تأکید میکند بر این معنا. نه‌اینکه ما دست بگذاریم روی ثروتِ ثروتمندان و بخواهیم این ثروت را از اینها بگیریم؛ نه، بلکه بایستی کشور را جوری اداره‌ بکنیم که فاصله‌ی بین فقیر و غنی کم بشود. خب، این مسئله‌ی بسیار مهمّی است و امروز در دنیا هم مطرح است؛ این «ضریب جینی» که در دنیا مطرح است و امروز جزو معیارها و شاخصهای اقتصادی است، همین است؛ در واقع، به یک معنا فاصله‌ی بین فقیر و غنی است. ما باید نگاه کنیم ببینیم در این زمینه -از نظر اسلام- چقدر پیش رفته‌ایم، چقدر حرکت کرده‌ایم؛ چرا این‌جور شده. محاسبه کنیم اینها را.۱۳۹۶/۰۶/۳۰ بیانات در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری