⚜️#حکمت_226_نهج_البلاغه⚜️ وَ قَالَ (علیه السلام): الطَّامِعُ فِي وِثَاقِ الذُّلِ. طمع‌ورزى و خوارى (اخلاقى، اجتماعى): 📜 و درود خدا بر او، فرمود: طمعكار همواره زبون و خوار است. 🔰شرح و تفسیر حکمت 226 🔰 👌🔆اسيران ذلّت: 📜امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به يكى از آفات طمع اشاره كرده، مى فرمايد: 🔻«طمع كار در بند ذلت گرفتار است»; (الطَّامِعُ في وَثَاقِ الذُّلِّ). 🔮طمع معمولا به معناى علاقه شديد به چيزى است كه فوق استحقاق انسان و غالباً به دست ديگران است شخص طمع‌كار براى به دست آوردن آن بايد در مقابل اين و آن خضوع كند و طناب ذلت بر گردن خويش نهد، شايد به مقصود برسد و شايد هم نرسد. 🔮 به تعبير ديگر طمع ريسمانى نامرئى است كه انسان بر گردن خود مى نهد و سر آن را به دست كسى كه از او طمع دارد مى سپارد و همچون برده‌اى در اختيار او قرار مى گيرد. نقطه مقابل طمع قناعت است كه انسان را از همگان بى نياز و عزت و كرامت او را حفظ مى كند. اضافه بر اين ها، اموال و مقامات و اشيايى كه مورد طمع طمعكاران است در بسيارى از موارد دست نيافتنى است، به همين دليل طمع كار براى رسيدن به آن عمرى دست و پا مى زند و چه بسا ناكام از دنيا برود در حالى كه سرمايه‌ی عمر خود را بيهوده از دست داده نه به مقامى در دنيا رسيده و نه در پيشگاه خدا منزلتى دارد. 🔰در حدیث دیگرى از امام امیرمؤمنان مى خوانیم: به هنگام فریب طمع ها و آرزوها، عقول جاهلان گرفتار مى شود و عقل مردان بزرگ در آزمون قرار مى گیرد». کانال شهدای نیروی انسانی https://eitaa.com/shohadaenirooensani