✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آغاز امامت حضرت ولیعصر (عج) - (بخش سیزدهم) 🔸اندیشه پیروزی حق بر باطل که برگرفته از متن قرآن کریم است، بارقه ای از نور امید در دل ها تابانده است و همگان منتظر کسی هستند که منادی حق و سفیر نور و کشتی بان هدایت است. قافله سالار رهایی، این شخصیت بزرگ را در روایات اسلامی #مهدی (عج) می نامد. چنین انتظاری، افضل عبادات شمرده شده است. منتظران واقعی، در حال مهیای جامعه مطلوب هستند. از این رو، برای حضور حضرت شرایطی لازم است که زمینه ساز قدومش باشد و پذیرای حکومت عدل او. 💠فضیلت انتظار 🔹 #انتظار_قائم (عج) برابر با شهادت در راه خداست. امام صادق (ع) می فرماید: «کسی که در حال انتظار ظهور بمیرد، همانند فردی است که با قائم (عج) در خیمه اوست»؛ پس از این سخن، امام قدری درنگ کردند و فرمودند: «نه، بلکه مانند فردی است که در رکاب مهدی (عج) شمشیر زده باشد»، سپس فرمود: «نه، به خدا سوگند همانند کسی است که در رکاب پیامبر اکرم (ص) شهید شده باشد». [بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶] 💠وظایف منتظران مهدوی 🔹«شناخت امام»؛ اهمیت #شناخت_امام_زمان (عج) به گونه ای است که در برخی روایات، کسب نکردن معرفت لازم درباره امام، مساوی با کفر و بی ایمانی است. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می فرماید: «کسی که بمیرد و امام زمان خودش را نشناسد، به #مرگ_جاهلیت از دنیا رفته است». [اصول کافی، ج ۱، ص ۳۷۷] یا در ادعیه به این مسئله اشاره شده است: «پروردگارا حجت خودت را به من بشناسان؛ چرا که اگر حجتت را به من نشناسانی، من از دین و آیینم گمراه می شوم». [کلینی، ج ۱، ص ۳۷۷] 🔹«پیروی از نائب امام»؛ در دوره غیبت کبرا، فقهای جامع الشرایط مسئولیت نمایندگی عام امام و پاسداری از احکام و مقررات اسلامی را بر عهده دارند. امام صادق (ع) می فرماید: «صاحب الامر (عج) غیبتی خواهد داشت، اگر کسی در آن دوره ـ آخرالزمان ـ بخواهد دیندار بماند، سخت در مشقت خواهد بود، بنده خالص خدا در آن شرایط باید #تقوای_الهی پیشه کند و دو دستی به دین خود بچسبد». در این باره وقتی از حضرت مهدی (عج) سؤال کردند، در دوران غیبت کبرا که به شما دسترسی نداریم، پاسخ احکام و مسائلی را که با آنها مواجه می شویم، چگونه به دست آوریم؟ حضرت فرمود: «در پیشامدها و حوادثی که رخ می دهد، به آشنایان با احادیث ما (مجتهدان جامع الشرایط که متخصصان متون دینی و احادیث اهل بیت علیهم السلام هستند) مراجعه کنید. آنها حجت من برای شما و من حجت خدا بر آنان هستم». [بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۱] 🔹«خودسازی»؛ بنابراین، یکی از وظایف منتظران، تلاش در راه خودسازی و #تهذیب_نفس است. بر این اساس، امام صادق (ع) می فرماید: «هر کس دوست دارد از یاران قائم (عج) باشد، باید در انتظار ظهور آن حضرت باشد و در این حال، به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار کند». حتی در توقیعی که امام زمان (عج) آن را برای شیخ مفید نوشته، چنین آمده است که اعمال ناشایست و گناهانی که از شیعیان سر می زند، یکی از عوامل طولانی شدن دوره غیبت و محرومیت آنها از دیدار امام است. 🔹«جامعه سازی»؛ یکی از شرایط مهم رشد ارزش های الهی، مبارزه با نارسایی های اجتماعی از طریق #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر است، به گونه ای که در روایات اهل بیت علیهم السلام آمده که تا آمادگی های لازم فکری و فرهنگی در جامعه برای پذیرش و یاری امام زمان (عج) پدید نیاید، ظهور حضرت محقق نخواهد شد. از سوی دیگر، آمادگی های لازم نیازمند بسترسازی است که افراد برای بدست آوردن مهارت ها و کمالات لازم، در پاک سازی فضای عمومی جامعه بیشتر بکوشند تا شرایط لازم برای ظهور آن حضرت فراهم شود. 🔹«دعا برای تعجیل فرج»؛ با توجه به نقش و جایگاه مهمی که دعا در تفکر اسلامی دارد، اگر دعا با شرایط لازم انجام گیرد، همچون دیگر علل و عوامل مؤثر در نظام هستی، می تواند امور تکوینی را تغییر دهد. در بخشی از روایات پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار علیهم السلام سفارش شده است که برای فرج امام زمان (عج) زیاد دعا کنید. #ادامه_دارد... نویسنده: سید علی محمدی متکازینی منبع؛ حوزه نت به نقل از مجله  اشارات ایام (اشارات) شماره۱۴۹ #امام_زمان #امام_مهدی #قائم 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«عید قربان» شاهکار حضرت ابراهیم در قربانی نفس 🔹از جمله کارهایی که برای تکامل و رشد معنوی و تعالی انسان در این جهان مورد نیاز است، #تهذیب_نفس و عامل بودن به دستورات اخلاقی و سیر و سلوک الی الله را می توان نام برد، و دلیل اصلی این امر هم اینطور می‌توان بیان کرد که وقتی به دستورات الهی توجه می‌کنیم، می‌ بینیم که انسان تنها برای پُر کردن شکم و قضای حاجت و خواب آفریده نشده است، بلکه این انسان برای یک هدف و نتیجه‌ی متعالی خلق شده است و آن هم رسیدن به مبداء بی‌ نهایت هستی بخش است. «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقيهِ؛ [انشقاق، ۶] ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد!». 🔹علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می‌فرماید: «هدف نهایی سیر و سعی و تلاش انسان، خدای سبحان است، یعنی انسان به جهت آنکه عبدیست مربوب و مملوک که هیچ مالکیتی نسبت به نفس خود و اعمال و آثارش ندارد، جز آنکه مولایش اراده کند، دائما در حال سعی و تلاش و شتافتن بسوی خدای تعالی است، که رب و مالک و مدبر امور اوست، لذا انسان در اراده و عملش مسئول است و این امر خود حجتی برای معاد است، چون ربوبیت الهی تمام نمی‌شود، مگر با عبودیت بندگان، و عبودیت هم فقط با بودن تکلیف و مسئولیت تصور می‌شود و مسئولیت هم فقط با بازگشت بسوی خدا و حساب و جزا تمام می‌شود، پس انسان قطعا در مسیر وجودی خود به ملاقات پروردگارش می‌شتابد و به سوی او باز می‌ گردد». [۱]   🔹بر همین اساس در عرفان انسانی برای انسان سه معراج در نظر گرفته شده است که یکی از این معراج‌ ها، معراج تحلیل است. اما چرا به آن معراج می گویند، چون که همان سیر الی الله بوده و عروج و سلوک به سمت خداوند است. اما علت نامگذاری تحلیل، چون انسان با ریاضتی که می‌کشد و با جهادی که انجام می‌دهد قیود دنیایی خود را از دست داده و باعث تحلیل رفتن قیود دست و پا گیر دنیایی خواهد شد، اما باید گفت، این تحلیل در عین اینکه رهایی از دست قیود محسوب می‌شود، همراه ابقاء کمالات نیز است، در حقیقت انسان در این مرحله هر چه خوبی و خیرات و کمالات بدست آورد ابقاء می‌ کند. 🔹مثلا انسانی که غذا می‌ خورد و این غذا نیز دارای پروتئین و مواد مغذی باشد، با انباشته شدن مواد پروتئینی این غذاها روی هم، موجبات چاقی مفرط را مهیا می‌کند، لذا اگر انسان در کنار غذای مقوی ورزش انجام دهد، همان پروتئین‌ هایی که موجب چاقی بدن شده، با ورزش کردن موجب جذب انرژی غذا شده و از چاقی جلوگیری می‌کند. پس انسان در طی این زندگی نیاز به ورزش های معنوی برای ابقاء کمالات در خود دارد و ریاضیت‌ های شرعی و سیر و سلوک، ورزش برای نفس محسوب می‌ شوند. جلوه‌ای از این مبارزات و معراج تحلیل را می‌توان در روز #عید_قربان در شاهکار مبارزه با نفس حضرت ابراهیم (ع) مشاهده می‌کنیم. عيد قربان، عيد خودسازى و مبازره با تمایلات نفسانی دنیوی است. 🔹اين عيد باعظمت، نشانه‌ی بسیار بزرگ و مناسبی، برای سرمشق گرفتن از حضرت ابراهيم و حضرت اسماعيل (سلام‌ الله‌ عليهما) و پيمودن مسير تقرّب و بندگی خداوند متعال است. در شاهکار ابراهیم و اسماعیل (سلام الله علیهما)، دو نبی و پیامبر خدا، جلوه‌ای از ايثار و فداکاری و قربانی کردن نفس برای همگان آشکار می‌شود. بنابراين در اين ايام همگان بايد فرصت را مغتنم شمرده و به مناسبت سالروز آن واقعۀ عظيم، همه‌ی ما در جهت قربانی کردن نفس خود تلاش کنیم. البته این نکته را باید بخاطر سپرد که فلسفه‌ی قربانی حجّاج در منی نيز همين است که حج‌گزار اعلام کند: «خدايا حاضرم هرچه دارم در راه تو و در راه دين تو فدا کنم». هوی و هوس، نفس امّاره و صفات رذيله که سراسر وجود انسان‌ های معمولی را فرا گرفته است، بايد در راه خدا قربانی شود. 🔹در نتیجه #عید_قربان و داستان پند آموز حضرت ابراهیم (ع) و قربانی اسماعیل (ع) به ما می آموزد که، هر روز که انسان بتواند بین غرائز متعدد نفسانی خود و وظایف الهی، یعنی بین حق و باطل و حتی بین دو حق، حق ترین و احسن را انتخاب کند، آن روز عید است، و #عید_قربان عیدی است که بنیانگذارش حضرت ابراهیم (ع) است، زیرا ابراهیم نبی (ع) بین غریزه، یعنی عشق به فرزندی که پس از سالها و با تضرع از خداوند هدیه گرفته بود، و وظیفه‌ای که خداوند بر روی دوش او گذاشته بود که باید فرزندت را قربانی کنی، وظیفه را انتخاب کرد، به همین خاطر این روز، روز عید بوده و هر روزی که ما بتوانیم در آن روز گناه انجام ندهیم و وظیفه‌ی خود را بر غرائز خود سیطره دهیم، عید محسوب می‌شود. پی نوشت: [۱] علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج ۲۰ ص ۴۰۱، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ مدرسين حوزه علميه قم‏، ۱۳۷۴ش منبع؛ وبسایت رهروان ولایت #عید_قربان منبع/تبیین 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«عید قربان» شاهکار حضرت ابراهیم در قربانی نفس 🔹از جمله کارهایی که برای تکامل و رشد معنوی و تعالی انسان در این جهان مورد نیاز است، #تهذیب_نفس و عامل بودن به دستورات اخلاقی و سیر و سلوک الی الله را می توان نام برد، و دلیل اصلی این امر هم اینطور می‌توان بیان کرد که وقتی به دستورات الهی توجه می‌کنیم، می‌ بینیم که انسان تنها برای پُر کردن شکم و قضای حاجت و خواب آفریده نشده است، بلکه این انسان برای یک هدف و نتیجه‌ی متعالی خلق شده است و آن هم رسیدن به مبداء بی‌ نهایت هستی بخش است. «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلی رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقيهِ؛ [انشقاق، ۶] ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد!». 🔹علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می‌فرماید: «هدف نهایی سیر و سعی و تلاش انسان، خدای سبحان است، یعنی انسان به جهت آنکه عبدیست مربوب و مملوک که هیچ مالکیتی نسبت به نفس خود و اعمال و آثارش ندارد، جز آنکه مولایش اراده کند، دائما در حال سعی و تلاش و شتافتن بسوی خدای تعالی است، که رب و مالک و مدبر امور اوست، لذا انسان در اراده و عملش مسئول است و این امر خود حجتی برای معاد است، چون ربوبیت الهی تمام نمی‌شود، مگر با عبودیت بندگان، و عبودیت هم فقط با بودن تکلیف و مسئولیت تصور می‌شود و مسئولیت هم فقط با بازگشت بسوی خدا و حساب و جزا تمام می‌شود، پس انسان قطعا در مسیر وجودی خود به ملاقات پروردگارش می‌شتابد و به سوی او باز می‌ گردد». [۱]   🔹بر همین اساس در عرفان انسانی برای انسان سه معراج در نظر گرفته شده است که یکی از این معراج‌ ها، معراج تحلیل است. اما چرا به آن معراج می گویند، چون که همان سیر الی الله بوده و عروج و سلوک به سمت خداوند است. اما علت نامگذاری تحلیل، چون انسان با ریاضتی که می‌کشد و با جهادی که انجام می‌دهد قیود دنیایی خود را از دست داده و باعث تحلیل رفتن قیود دست و پا گیر دنیایی خواهد شد، اما باید گفت، این تحلیل در عین اینکه رهایی از دست قیود محسوب می‌شود، همراه ابقاء کمالات نیز است، در حقیقت انسان در این مرحله هر چه خوبی و خیرات و کمالات بدست آورد ابقاء می‌ کند. 🔹مثلا انسانی که غذا می‌ خورد و این غذا نیز دارای پروتئین و مواد مغذی باشد، با انباشته شدن مواد پروتئینی این غذاها روی هم، موجبات چاقی مفرط را مهیا می‌کند، لذا اگر انسان در کنار غذای مقوی ورزش انجام دهد، همان پروتئین‌ هایی که موجب چاقی بدن شده، با ورزش کردن موجب جذب انرژی غذا شده و از چاقی جلوگیری می‌کند. پس انسان در طی این زندگی نیاز به ورزش های معنوی برای ابقاء کمالات در خود دارد و ریاضیت‌ های شرعی و سیر و سلوک، ورزش برای نفس محسوب می‌ شوند. جلوه‌ای از این مبارزات و معراج تحلیل را می‌توان در روز #عید_قربان در شاهکار مبارزه با نفس حضرت ابراهیم (ع) مشاهده می‌کنیم. عيد قربان، عيد خودسازى و مبازره با تمایلات نفسانی دنیوی است. 🔹اين عيد باعظمت، نشانه‌ی بسیار بزرگ و مناسبی، برای سرمشق گرفتن از حضرت ابراهيم و حضرت اسماعيل (سلام‌ الله‌ عليهما) و پيمودن مسير تقرّب و بندگی خداوند متعال است. در شاهکار ابراهیم و اسماعیل (سلام الله علیهما)، دو نبی و پیامبر خدا، جلوه‌ای از ايثار و فداکاری و قربانی کردن نفس برای همگان آشکار می‌شود. بنابراين در اين ايام همگان بايد فرصت را مغتنم شمرده و به مناسبت سالروز آن واقعۀ عظيم، همه‌ی ما در جهت قربانی کردن نفس خود تلاش کنیم. البته این نکته را باید بخاطر سپرد که فلسفه‌ی قربانی حجّاج در منی نيز همين است که حج‌گزار اعلام کند: «خدايا حاضرم هرچه دارم در راه تو و در راه دين تو فدا کنم». هوی و هوس، نفس امّاره و صفات رذيله که سراسر وجود انسان‌ های معمولی را فرا گرفته است، بايد در راه خدا قربانی شود. 🔹در نتیجه #عید_قربان و داستان پند آموز حضرت ابراهیم (ع) و قربانی اسماعیل (ع) به ما می آموزد که، هر روز که انسان بتواند بین غرائز متعدد نفسانی خود و وظایف الهی، یعنی بین حق و باطل و حتی بین دو حق، حق ترین و احسن را انتخاب کند، آن روز عید است، و #عید_قربان عیدی است که بنیانگذارش حضرت ابراهیم (ع) است، زیرا ابراهیم نبی (ع) بین غریزه، یعنی عشق به فرزندی که پس از سالها و با تضرع از خداوند هدیه گرفته بود، و وظیفه‌ای که خداوند بر روی دوش او گذاشته بود که باید فرزندت را قربانی کنی، وظیفه را انتخاب کرد، به همین خاطر این روز، روز عید بوده و هر روزی که ما بتوانیم در آن روز گناه انجام ندهیم و وظیفه‌ی خود را بر غرائز خود سیطره دهیم، عید محسوب می‌شود. پی نوشت: [۱] علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج ۲۰ ص ۴۰۱، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ مدرسين حوزه علميه قم‏، ۱۳۷۴ش منبع؛ وبسایت رهروان ولایت #عید_قربان منبع/تبیین 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi