✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام هادی (علیه السلام) چگونه به شهادت رسید؟
🔹#امام_هادى (علیه السلام) با آنكه در #سامرّاء تحت كنترل و مراقبت قرار داشت، اما با وجود همه #رنج‌ها و محدوديت ها هرگز به كمترين سازشى با #ستمگران تن ندادند. بديهى است كه #شخصيت_الهى و #موقعيت_اجتماعى #امام و نيز مبارزه منفى و عدم همكارى او با خلفا، براى #طاغوتهای_زمان هراس آور و غير قابل تحمل بود، و پيوسته از اين موضوع رنج مى بردند.
🔹سرانجام تنها راه را خاموش كردن نور خدا پنداشتند و در صدد #قتل حضرت برآمدند و بدين ترتيب حضرت #امام_هادی (علیه السلام) نيز مانند امامان پيشين با مرگ طبيعى از دنيا نرفت، بلكه در زمان #معتزّ [و به دستور او]، #مسموم گرديد [۱] و در رجب سال ۲۵۴ هجرى به #شهادت رسيد و در سامرّاء، در خانه خويش به خاك سپرده شد. [۲]
پی نوشت‌ها؛
[۱] شبلنجى، نورالأبصار، قاهره، مكتبه المشهد الحسينى، ص ۱۶۶
[۲] شيخ مفيد، الارشاد، قم، مكتبه بصيرتى، ص ۳۳۴
📕سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق (علیه السلام)، قم، ۱۳۹۰ه.ش، ص ۶۱۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_هادى
منبع/ تبیین
📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی
🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی
@varjovi
@shohadayevarjovi
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چرا متوکل «امام هادی» (علیه السلام) را از مدينه به سامرا منتقل کرد؟
🔹#متوكل براى زير نظر گرفتن #امام_هادى (علیه السلام) از روش نياكان پليد خود استفاده مى كرد و در صدد بود به هر وسيله ممكن فكر خود را از طرف حضرت راحت كند. مأمون از طريق وصلتى كه با حضرت جواد (علیه السلام) برقرار كرد، توانست كنترل و سانسور را حتى در درون خانه امام برقرار سازد، و تمام حركات و ملاقات هاى حضرت را زير نظر داشته باشد.
🔹پس از شهادت امام جواد (علیه السلام) و جانشينى #امام_هادى (عليه السلام) به جاى پدر، ضرورت اجراى چنين نقشه اى بر خليفه وقت كاملاً روشن بود، زيرا اگر #امام (علیه السلام) در مدينه اقامت مى كرد و خليفه به او دسترسى نمى داشت، قطعاً براى حكومت جابرانه او خطر جدى در بر مى داشت. اينجا بود كه كوچكترين گزارشى درباره خطر احتمالى #امام، خليفه را به شدت نگران ساخت و منجر به انتقال امام به #سامرا گشت.
🔹توضيح اينكه: «عبدالله بن محمد هاشمى»، فرماندار وقت مدينه، طى نامه اى خليفه را به شدت از فعاليت هاى سياسى #امام (علیه السلام) نگران ساخت و پايگاه اجتماعى آن حضرت را براى #متوكل تشريح كرد؛ [۱] ولى حضرت با ارسال نامه اى براى متوكل ادعاهاى «عبدالله» را رد كرد و از او به متوكل شكايت كرد. #متوكل مانند اغلب سياستمداران جهان، با يك حركت مزورانه و دو پهلو، از يك طرف «عبدالله بن محمد» را از كار بركنار كرد و از طرف ديگر به كاتب دربار خويش دستور داد نامه اى به حضرت بنويسد كه بر حسب ظاهر علاقه متوكل را نسبت به #امام (علیه السلام) بيان مى كرد، ولى در واقع دستور جلب محترمانه! حضرت بود.
🔹نامه بدين مضمون بود: «به نام خدا، پس از حمد و ثناى خداوند، اميرالمؤمنين شما را خوب مى شناسد، شخصيت، بزرگوارى و نسبت و قرابت شما را با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) رعايت مى كند، و تنها هدف او جلب رضايت و خشنودى خداوند و شما است. اكنون دستور دادند كه طبق درخواست شما فرمانده جنگ و امام جمعه شهر، عبدالله بن محمد، كه مرتكب خلاف اهانت به شما شده است، بركنار و به جاى او محمد بن فضل منصوب شود. او دستور دارد در برابر امر شما مطيع بوده در تكريم و تعظيم شما نهايت سعى و كوشش را به عمل آورد تا بدان وسيله به خدا و رسول او و اميرالمؤمنين (متوكل) تقرب جويد؛
🔹اميرالمؤمنين مشتاق ديدار شما است تا تجديد عهدى صورت گيرد، اگر مايل به زيارت خليفه باشيد و به آن علاقه داريد مى توانيد به اتفاق خانواده و دوستان و علاقه‌مندان حركت كنيد. برنامه سفر به اختيار خودتان است، هرجا خواستيد توقف نماييد. در صورت تمايل، خدمتگزار خليفه، «يحيى بن هرثمه»، ملازم ركاب خواهد بود و به خدمتگزارى شما مفتخر خواهد شد، زيرا شما نزد ما محترم هستيد و ما شديداً به شما علاقه‌منديم. والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته». [۲]
🔹بدون ترديد #امام_هادی (علیه السلام) از سوء نيت #متوكل آگاه بود، ولى چاره اى جز رفتن به #سامرّاء نداشت، زيرا قبول نكردن دعوت متوكل سندى در تأييد گفتار سعايت كنندگان مى شد، و باعث تحريك بيشتر #متوكل مى گرديد و بهانه بيشترى به دست او مى داد كه تضييقات و مشكلات فراوانى را براى حضرت فراهم كند. دليل اينكه #امام (علیه السلام) از نيت شوم متوكل آگاه بود و به ناچار به اين سفر اقدام نمود، جملاتى است كه امام بعدها در سامرّاء مى فرمود: «مرا از مدينه با #اكراه با سامرّاء آوردند». [۳] در هر حال امام نامه دعوت را دريافت داشت و ناگزير همراه «يحيى بن هرثمه» عازم سامرّاء گرديد. [۴]
پی نوشت‌ها:
[۱] مجلسى، بحار الأنوار، الطبعه الثانيه، المكتبه الاسلاميه، ۱۳۹۵ق، ج ۵۰، ص ۲۰۰، شيخ مفيد، الارشاد، قم، مكتبه بصيرتى، ص ۳۳۳. علاوه بر عبدالله بن محمد، طبق نقل مسعودى، «بريحه عباسى» نيز، كه مسئول نظارت بر اقامه نماز در حرمين (مكه و مدينه) بود، بارها به متوكل نوشت: اگر احتياجى به حرمين دارى، على بن محمد را از آنجا اخراج كن، زيرا او مردم را به سوى خود دعوت مى كند و گروه انبوهى به او گرويده اند (اثبات الوصيه، الطبعه الرابعه، نجف، المطبعه الحيدريه، ۱۳۷۴ق، ص ۲۲۵).
[۲] مجلسى، همان كتاب، ج ۵۰، ص ۲۰۰
[۳] مجلسى، همان كتاب، ص ۱۲۹
📕سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، ۱۳۹۰ش، ص ۵۷۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_هادی
منبع/تبیین
📡 محتوای سیاسی پایگاه خبری ورجوی
🕯 میعادگاه شهدا | #روشنگری
@varjovi
@shohadayevarjovi