🔰#یادداشت | سوریه پس از اسد
🔹حملات اسرائیل به سوریه پس از سقوط بشار اسد شدت یافته است، از جمله حمله اخیر به کاخ ریاست‌جمهوری و ستاد کل نیروهای مسلح این کشور.
🔹این حملات با هدف سرنگونی دولت الجولانی، تجزیه سوریه، و الحاق هرچه بیشتر از اراضی سوری به اسرائیل انجام می‌شود.
🔹این حملات در شرایطی صورت گرفته‌اند که سوریه نه برنامه هسته‌ای یا غنی‌سازی اورانیوم دارد، نه توان موشکی یا دفاعی قابل توجهی، نه بخشی از آنچه که به اصطلاح «هلال شیعی» نامیده می‌شود است، و نه عضو «جبهه مقاومت» به شمار می‌رود.
🔹مهم‌تر از همه، دولت الجولانی نه تنها حمایت کشورهای عربی منطقه و ترکیه را به دست آورده، بلکه رهبران ایالات متحده و اتحادیه اروپا نیز پس از سقوط بشار اسد از جولانی استقبال و حمایت کرده‌اند.
🔹به‌زودی مشخص خواهد شد که آیا تلاش‌های چند دهه‌ای ناتو و اسرائیل برای سرنگونی دولت اسد با کدامیک از یک از این دو هدف بوده است:
🔹۱. دفاع از مردم سوریه، دموکراسی، حقوق بشر، و حفظ تمامیت ارضی سوریه، یا
🔹۲. تجزیه کشور و تسهیل پروژه «اسرائیل بزرگ».
🔹اگر سناریوی اول تحقق یابد، اثبات خواهد شد که سیاست‌های چند دهه‌ای ترکیه و کشورهای عربی منطقه درست و موفق بوده‌اند، و حمایت چند دهه‌ای ایران از خاندان اسد اشتباه بوده است.
🔹اما اگر سناریوی دوم تحقق پیدا کند، روشن خواهد شد که نه تنها سیاست‌های کشورهای عربی و ترکیه در خدمت اهداف اسرائیل بوده، بلکه فشارها، تحریم‌ها، و حملات نظامی اخیر اسرائیل و آمریکا علیه ایران نیز با هدف تسهیل سلطه اسرائیل بر خاورمیانه انجام شده‌اند؛ اتهامات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران ساختگی بوده، و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز ابزاری سیاسی است.
✍🏼#سید_حسین_موسویان
⚜"زمانه خود را بشناس"
_____________________
🟡 | @zamanehh
هدایت شده از معیار
🇮🇷🇵🇸
🔰#یادداشت | آغاز عصر دیپلماسی اقتدار
◾️▫️◾️
🔹رهبر انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان قوه قضائیه به نکات مهم و بدیعی در حوزه سیاست خارجه اشاره نمودند که جای تأمل بسیار دارد، ایشان فرمودند: «هم در میدان دیپلماسی، هم در میدان نظامی ان‌شاءالله به توفیق الهی هر وقت وارد بشویم با دست پر وارد خواهیم شد.» جای دیگر تصریح نمودند که: «ملّت ایران در هیچ میدانی به صورت طرف ضعیف ظاهر نخواهد شد. چون ابزارهای لازم را داریم... دست‌مان پٌر است، هم در میدان دیپلماسی هم در میدان نظامی!»
🔹طی این سال‌ها، در ذهن بخشی از جامعه چالشی شکل گرفته که حاکی از ضعفی پایدار در حوزه دیپلماسی است. انگاره‌ی ثابتی که غالباً از دیپلمات خودی تصویری مغلوب منعکس کرده یا در حال تلاشی بی‌ثمر در کسب منافع ملی.
با بیانات اخیر رهبری به نظر می‌رسد دیپلماسی ایران وارد مرحله نوینی گشته است.
⁉️مشخصه‌ها و تفاوت‌های این دوره با ادوار گذشته چیست؟
۱. به نظر می‌رسد نقطه کانونی دوره جدید مبتنی بر عدم اعتماد به طرف غربی-آمریکایی، با تکیه بر تجارب تلخ پیشین است. امروزه تفکری که معتقد بود «امضای جان کری تضمین است» در سیاست خارجه جایی ندارد. در دوره جدید آنچه تضمین‌کننده است، قدرت و دارایی ذاتی ماست. از دیگر سو، درک روشن طرف مقابل از اراده‌ی ما تضمین‌کننده خواهد بود نه چیز دیگر.
۲. واقع‌نگری به جای خیال‌پردازی: ما در دوره‌ای کارگزارانی داشتیم که می‌پنداشتند اگر با رئیس‌جمهور آمریکا دست می‌دادند کار تمام بود! امروزه همان‌ها باوجود مشاهده‌ی این همه خباثت و دشمنی، هنوز هم با کمال وقاحت ادعای خود را تکرار میکنند. خوشبختانه این تفکر خام‌اندیش به تاریخ پیوسته و جای خود را به سیاست واقع‌گرایی داده است.
۳. مشورت با اضلاع حاکمیت به جای تک‌روی و خود را عقل کل دیپلماسی دانستن: در دوره جدید، سیاست‌های کلان در سطوح بالای نظام و با هم‌اندیشی کارشناسانه طراحی می‌شود. وزیر نیز ضمن اینکه خود عنصر فعال تیم تعیین تاکتیک‌ها و روش‌هاست، ولی در واقع مجری پیش‌برد سیاست‌هاست نه اینکه ناگهان به تنهایی تصمیمی بگیرد، گاه با طرف خودی قهر کند، با طرف دشمن و نه رقیب قدم بزند و خاطره‌گویی کند.
۴. تحرک فراوان دیپلماتیک و نه اتکا بر چند کشور قلدر و همیشه مدعی: موازنه بین شرق و غرب، تعامل با همسایگان و تلاش برای ایفای نقش در سازمان های بین المللی از ویژگی های دوران جدید است.
۵. همپوشانی با میدان: در دوره‌ای نه چندان دور، دیپلمات ارشد کشور سیاست کلان دفاعی را به باد تمسخر و نقد می‌گرفت، ولی در دوره اخیر هماهنگی کاملی بین میدان و دیپلماسی وجود دارد. اکنون دستگاه دیپلماسی کشور به این درک رسیده که از قدرت میدان به عنوان پشتوانه و پیشران خود بهره ببرد، نه اینکه آن را رقیب یا دشمن خود به حساب آورد.
🔹این تغییر رویکرد که از دوره شهید دکتر امیرعبدالهیان آغاز گردید و برکات زیادی در پی داشت، در دولت کنونی نیز علیرغم وجود سلایق متفاوت، تا حد زیادی همان مسیر امتداد پیدا کرده است. دوره‌ی یک ساله وزارت دکتر عراقچی در حمایت از مقاومت، تعامل با همسایگان و استفاده از ظرفیت‌های شرقی در کنار گفتگو با غرب، تصویری حرفه‌ای، خستگی‌ناپذیر و شجاعانه ارائه نموده است. وی در میدان دشوار #مذاکره غیرمستقیم اخیر نیز با اقتدار ظاهر شد و سیاست‌های نظام را به خوبی پیش برد.
🔹با عنایت به این تغییر ریل، روحیه مشورت‌پذیری، واقع‌گرایی و میدان‌باوری می‌توان امیدوار بود که سربازان حوزه دیپلماسی در آینده نیز همچنان با «دست پر» و «باقدرت» در عرصه دیپلماسی حاضر شده و در شأن تاریخ و تمدن ایران ظاهر شوند.
🔹خوب است جریانات انقلابی که در یک سال گذشته، بویژه طی چهار ماه اخیر، سربازان دیپلماسی را با شدیدترین ادبیات نواختند، پس از مشاهده کدهای دقیق و راهگشای رهبری، در اتخاذ مواضع خود عاقلانه و منصفانه رفتار نمایند، بویژه آنکه بیانات رهبری از اتفاقات دیپلماتیک در آینده خبر می دهد.
✍🏼 جواد بیژنی
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از زمانه
🔰#یادداشت | چالش‌های راهگذر زنگزور و الزامات راهبردی ایران
🔹با تاکید مجدد جمهوری‌آذربایجان و ترکیه بر بازگشایی کریدور جعلی زنگزور، نگرانی ایران از پیامدهای مستقیم این طرح آشکار شد. ایران این کشورها را فاقد عمق استراتژیک کافی برای تصمیم گیری در اجرای چنین طرح حساسی می‌داند و تأکید دارد که این پروژه در حقیقت تابع سیاست‌های ابرقدرت‌هاست. مقامات ارمنستان ضمن همگرایی با مواضع تهران در بیان ، بر حفظ کامل حاکمیت ملی و تمامیت ارضی تاکید کردند. سفیر ایران در ایروان با مخالفت صریح با «انزوای منطقه‌ای»، خواستار تضمین حقوق مشروع ایران در توافقات شد. این هماهنگی، نشانی از اتحاد استراتژیک تهران و ایروان در مقابل فشارهای ژئوپلیتیکی تحمیلی است.
🔹تهدیدات اصلی کریدور
طرح باکو-آنکارا چالش‌ها و تهدیدات متعددی را برای امنیت و منافع ایران به همراه دارد:
_ انزوای جغرافیایی: در صورت تکمیل مسیر، دسترسی زمینی ایران به اروپا از طریق مسیر ارمنستان_گرجستان مختل می‌شود؛ آنچه از دیرباز مسیر اصلی ترانزیت ایران بوده است.
_ تهدید امنیتی: احتمال تبدیل منطقه به پادگان یا پایگاهی برای نظارت نیروهای بیگانه، از جمله اسرائیل، مورد هشدار تهران قرار گرفته است
_ تضعیف اقتصادی: با دور زدن کریدورهای ایران، امکان حضور در بازارهای آسیای میانه ، اروپا و ... محدود می‌شود و از منافع بازرگانی ایران کاسته خواهد شد
_ تحریک پان‌ترکیسم: شکل‌گیری محور آنکارا_باکو_کشورهای ترک‌زبان آسیای مرکزی، می‌تواند زمینه‌ساز حذف ایران از معادلات منطقه‌ای شود. و البته زمینه جلوگیری از قدرت یابی شرق در برابر غرب را ایجاد نماید.
🔹مداخله آمریکا و پیامدهای آن
جنجال واگذاری ۱۰۰ساله مدیریت این کریدور به شرکت آمریکایی، فراتر از مسائل تجاری است:
_ نهادینه‌سازی حضور غیرمستقیم ناتو در مرزهای ایران ، روسیه و برنامه های بلند مدت برای آسیا.
_ فشار سیاسی بر ارمنستان با هدف جدا نمودن از تهران.
_ نقض حاکمیت ارمنستان با بهانه بی‌طرفی.
فشار به ایران و روسیه در کوتاه مدت و چین و آسیا در بلند مدت
_ تضمین حفظ قدرت جهانی برای سالهای بعدی برای آمریکا در جهان
🔹راهبرد مقابله و واکنش ایران
جهت خنثی‌سازی آثار منفی طرح، ایران به روش‌های زیر متوسل شده است:
۱. گسترش همگرایی با ارمنستان و تقویت ارتباط با روسیه؛ این رویکرد به عنوان سپری در برابر طرح‌های منطقه‌ای محسوب می‌شود
۲. فعال‌سازی پلتفرم‌های چند‌جانبه منطقه‌ای مانند «۳+۳» (ایران، روسیه، ترکیه، گرجستان، آذربایجان، ارمنستان) برای تسهیل گفت‌وگوهای دیپلماتیک.
۳. اعلام هشدار رسمی درباره پیامدهای تغییرات مرزی و نقض معاهدات بین‌المللی.
هم‌زمان، نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، با رد هرگونه طرحی که استقلال و حاکمیت ملی این کشور را خدشه‌دار کند، از همبستگی با تهران خبر داد.
با این اوصاف اگر کریدور زنگزور اجرا شود، نه‌تنها توازن قوا به نفع محور ترکیه_آذربایجان_اسرائیل تغییر خواهد کرد، بلکه تأثیر اقتصادی ایران در قفقاز جنوبی نیز کاهش می‌یابد و مرزهای شمال‌غرب کشور به نقطه تمرکز تهدیدات تبدیل خواهد شد. ایران برای حفظ حضور مؤثر خود در منطقه ناگزیر از مقابله راهبردی و هوشمندانه است؛ مقابله‌ای که ترکیبی است از دیپلماسی فعال، همکاری منطقه‌ای و آمادگی امنیتی و حتی نظامی برای جلوگیری از اجرای این سیاسیت و مواجهه با پیامدهای احتمالی.
✍🏼#حیدر_زارع
⚜"زمانه خود را بشناس"
_____________________
🟡 | @zamanehh
هدایت شده از معیار
🇵🇸🇮🇷
💢#یادداشت | توهم ژئوپلیتیکی صهیونیست‌ها در قفقاز و شام
◾️▫️◾️
🔹تحولات ژئوپلیتیکی در منطقه قفقاز و غرب آسیا، در سالهای اخیر بیش از آنکه مبتنی بر واقعیات میدانی باشد، با نوعی خوش‌خیالی بیمارگونه از سوی برخی بازیگران همراه بوده است. دو پروژه‌ی موسوم به «کریدور زنگزور» و «کریدور داوود» نمونه‌هایی از این تحرکاتند؛ طرح‌هایی که به‌رغم تبلیغات فراوان و حمایت‌های خارجی، با موانع متعدد داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی روبه‌رو هستند و بیش از آنکه تهدید فوری به شمار آیند، بیانگر بحران راهبردی طراحان آن‌هاست.
🔸در مورد کریدور زنگزور، دولت جمهوری آذربایجان با حمایت ترکیه و برخی شرکای غربی، تلاش دارد از طریق استان سیونیک ارمنستان، مسیری میان نخجوان و خاک اصلی آذربایجان ایجاد کند. این طرح، که قرار است مکمل رؤیای «کمربند ترک‌زبان» باشد، با مخالفت‌های جدی داخلی در ارمنستان، حساسیت‌های ایران و نبود اجماع بین‌المللی روبه‌رو است. سیونیک نه‌تنها گذرگاه ژئوپلیتیکی ایران به ارمنستان و اروپاست، بلکه خط قرمز امنیتی تهران نیز به شمار می‌رود. برخلاف ادعاها، نه وضعیت میدانی منطقه اجازه اجرای بدون چالش این طرح را می‌دهد و نه ملاحظات حقوقی و تاریخی چنین تحولی را مشروع می‌سازد.
🔹در سوی دیگر، پروژه‌ای بلندپروازانه با عنوان «کریدور داوود» توسط رژیم صهیونی و برخی گروه‌های نیابتی‌اش دنبال می‌شود که هدف آن ایجاد مسیری از جولان تا مرزهای عراق از طریق اراضی شرقی #سوریه است. این طرح، بخش کوچکی از توهم قدیمی "اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات" است که در عمل، با چالش های فراوان و موانع متعددی همراه است و البته با واقعیات ژئوپلیتیکی منطقه هم کاملاً بیگانه است. درگیری‌های محلی، حضور مقتدر محور مقاومت، مخالفت ترکیه با شکل‌گیری هر نوع ساختار خودمختار در شمال سوریه، و حساسیت بالای دولت عراق نسبت به حضور نیروهای بیگانه، همه و همه مانع تحقق چنین طرحی خواهند شد.
🔸توجه شود که تحولات پیش‌رو اگرچه نیازمند رصد دقیق و واکنش هوشمندانه است، اما هیچکدام نشانه‌ای از برتری قطعی دشمن نیستند. اتفاقاً این تحرکات، بیش از آنکه نشانه‌ای از اقتدار باشند، انعکاسی از اضطراب راهبردی دشمنان محور مقاومت‌اند؛ طرح‌هایی که بیش از آنکه به واقعیت نزدیک باشند، در رؤیاهای ژئوپلیتیکی‌شان گیر افتاده‌اند. بنابراین با نگاهی واقع‌بینانه، می‌توان گفت آنچه در قالب کریدورهای زنگزور و داوود به‌عنوان پروژه‌های ژئوپلیتیکی بزرگ معرفی می‌شود، در عمل با مجموعه‌ای از تناقض‌ها، موانع میدانی و واکنش‌های منطقه‌ای مواجه است. این طرح‌ها بیشتر به نقشه‌هایی شبیه‌اند که پشت میزهای طراحی در پایتخت‌های بی‌خبر از پیچیدگی‌های میدانی منطقه کشیده شده‌اند.
🔹رژیم صهیونی و متحدانش در حالی برای ترسیم نظم جدید تلاش میکنند که ظرفیت‌های تاریخی، فرهنگی، نظامی و ژئواستراتژیک ایران، سدهایی جدی در برابر تحقق این توهمات ایجاد کرده‌اند. واقعیت آن است که در میدان عمل، نفوذ پایدار، مشروعیت منطقه‌ای و توان چانه‌زنی تعیین‌کننده است؛ و ایران، برخلاف بسیاری از بازیگران، این مؤلفه‌ها را داراست. بنابراین، اگرچه این طرح‌ها تهدیداتی را مطرح میکنند، اما مسیر تحققشان چنان پرهزینه، ناهموار و پُر از مقاومت است که بیش از آنکه آینده‌ساز باشند، بیانگر بی‌افقیِ راهبردی طراحان آن‌هاست.
✍🏻 مصطفی علیجان زاده
#مرگ_بر_آمریکا | #مرگ_بر_اسرائیل
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از بصیرت
💢#یادداشت | زنگ خطر زنگزور!
🔹پیشنهاد جنجالی تام باراک، سفیر آمریکا در ترکیه، برای اجاره ۱۰۰ سالهٔ ۳۲ کیلومتر از خاک ارمنستان در منطقهٔ سیونیک به‌منظور مدیریت کریدور زنگزور، پرده از یک بازی پیچیدهٔ ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی برداشته است. این پیشنهاد، که به ظاهر یک طرح ترانزیتی برای اتصال آذربایجان به نخجوان و ترکیه معرفی شده، در بطن خود اهدافی فراتر از حمل‌ونقل را دنبال می‌کند. کارشناسان معتقدند این کریدور نه‌تنها یک مسیر تجاری، بلکه بخشی از استراتژی غرب برای نفوذ در منطقه و مهار ایران و روسیه است.
🔸کریدور زنگزور، که از زمان جنگ دوم قره‌باغ (۲۰۲۰) به یکی از نقاط کانونی اختلاف میان ایروان و باکو تبدیل شده، قرار است با عبور از استان سیونیک ارمنستان، مسیری مستقیم برای انتقال کالا و انرژی از آذربایجان به ترکیه فراهم کند. اما این پروژه، به باور کارشناسان، می‌تواند به باز شدن جاده‌ای زمینی برای رژیم صهیونی تا مرزهای شمال‌غربی ایران منجر شود. این امر نه‌تنها ارتباط زمینی ایران با ارمنستان و اوراسیا را قطع می‌کند، بلکه تهدیدی مستقیم برای امنیت ملی ایران به شمار می‌رود.ایران و ارمنستان از دیرباز روابط استراتژیکی داشته‌اند و مرز ۴۶ کیلومتری مشترک آنها، دروازه‌ای برای دسترسی ایران به اوراسیا بوده است.
🔹پیشنهاد آمریکا، که ظاهراً حاکمیت ارمنستان را محترم می‌شمارد، در عمل می‌تواند این کشور را تحت فشار قرار دهد. ارمنستان به‌شدت با این طرح مخالفت کرده و سخنگوی نخست‌وزیر این کشور تأکید کرده که هیچ بخشی از خاک خود را واگذار نخواهد کرد. اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت خارجهٔ ایران، نیز ضمن تأکید بر حفظ تمامیت ارضی کشورها، هرگونه تغییر ژئوپلیتیکی که به ضرر منطقه باشد را غیرقابل‌قبول دانسته است.
🔸ورود بازیگرانی مانند امارات، که با سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی از این کریدور حمایت می‌کند، و ترکیه، که به‌عنوان متحد اصلی باکو در پی تقویت جایگاه خود است، پیچیدگی‌های این معادله را افزایش داده است.
🔹این تحرکات، در کنار حضور آمریکا، نه‌تنها نفوذ ایران، بلکه جایگاه سنتی روسیه به‌عنوان ضامن توافق آتش‌بس ۲۰۲۰ را نیز تضعیف می‌کند. مسکو که با این پیشنهاد به حاشیه رانده شده، با چالش‌های جدیدی در حفظ نفوذ خود در قفقاز مواجه است.از این رو کارشناسان هشدار می‌دهند که ایران و روسیه باید واکنشی سریع و مؤثر نشان دهند.
🔸در حال حاضر، مسیرهای جایگزین مانند اسکلهٔ رو-رو بندر امیرآباد یا مسیر ارمنستان-گرجستان می‌توانند گزینه‌هایی برای خنثی‌سازی این تهدید باشند، اما عدم پیشرفت در روابط با گرجستان و اجرایی‌نشدن این پروژه‌ها، ایران را کمی در موضع ضعف قرار داده است. تقویت دیپلماسی اقتصادی با گرجستان و ارمنستان و اتصال حوضه‌های دریایی ایران به دریای سیاه، می‌تواند وزن ژئوپلیتیکی کشور را در برابر این طرح تقویت کند.
🔹پیشنهاد آمریکا برای کریدور زنگزور، بیش از یک پروژهٔ ترانزیتی، بخشی از یک سناریوی حساب‌شده برای تغییر موازنهٔ قوا در قفقاز جنوبی به نفع محور غربی-ترکی-عبری است. ایران و روسیه، به‌عنوان بازیگران کلیدی منطقه، باید با هوشیاری و هماهنگی، پاسخی درخور به این تهدید بدهند تا منافع ملی و منطقه‌ای خود را حفظ کنند.
✍🏻 حسن نوروزی
#گزارش‌روز
┄┅┅┅┅♦️BASIRAT♦️┅┅┅┅┄
🇮🇷| basirat.ir
🇮🇷| @basirat_fa
هدایت شده از معیار
🇵🇸🇮🇷
💢#یادداشت | جنگ اقتصادی را با مردم می‌بریم؛ اگر بایدها را جدی بگیریم
◾️▫️◾️
🔹حدود ده روز پیش از خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ۱۳۹۷، رهبر معظم انقلاب در دیداری با سران قوا، از ضرورت تشکیل «اتاق جنگ اقتصادی» سخن گفتند. این هشدار راهبردی با هدف آمادگی همه‌جانبه کشور در برابر موج جدید تحریم‌ها مطرح شد؛ اقدامی که به تشکیل شورای هماهنگی اقتصادی قوا انجامید. حتی رهبر معظم انقلاب برای چابکی کار، اختیارات خود را واگذار کردند و فرمودند هرجا مصوبه‌ای در این شورا به تصویب رسید، دیگر معطل موافقت ایشان نشده و کارها را سریع‌تر آغاز کنند.
🔸اما امروز، با گذشت بیش از هفت سال، این پرسش جدی و صریح همچنان پابرجاست که امروز در چه شرایطی هستیم.واقعیت آن است که جنگ اقتصادی، همانند هر نبرد دیگری، محتاج آمادگی، سازماندهی، مردمی سازی دفاع، انضباط و روحیه مقاومت است. #اقتصاد جنگی یعنی جهت‌دهی همه منابع کشور در مسیر اهداف کلان ملی: کاستن از هزینه‌های زائد، تقویت تولید داخلی، جلوگیری از ریخت‌وپاش منابع ارزی، و بودجه‌ریزی بر مبنای اولویت‌های حیاتی کشور. نگاهی به الگوی دهه شصت نشان می‌دهد که کشور توانست با همین الگو از گردنه‌های سخت عبور کند.امروز نیز نشانه‌هایی روشن از روحیه مقاومت اقتصادی وجود دارد. در دوره دولت شهید رئیسی، هزاران واحد تولیدی نیمه‌تعطیل، جان دوباره گرفتند. مهندسان، کارگران و فعالان اقتصادی با روحیه جهادی، به صحنه آمدند. این اقدامات نشانه آن است که وقتی باور به شرایط جنگی در مسئولان و مردم شکل می‌گیرد، اقتصاد می‌تواند برخلاف تصور دشمن، رو به پیشرفت حرکت کند. و چه بسا همین مجاهدت هاست که مانع از تحقق هدف دشمن در فروپاشی اقتصاد ایران شده است.
🔹اما در کنار این اقدامات مثبت، هنوز برخی نشانه‌ها حکایت از ناهماهنگی جدی با منطق اقتصاد جنگی دارد. واردات خودروهای لوکس، تخصیص ارز به کالاهای غیرضرور، و هزینه‌های اشرافی در برخی دستگاه‌ها – به‌ویژه در بخش‌های بانکی و نفتی – زنگ خطرهایی هستند که نمی‌توان نادیده گرفت. پرسش اساسی آن است که در شرایط #جنگ_اقتصادی، چه منطقی اجازه می‌دهد خودروی ۲۵۰۰ سی‌سی وارد شود؟ یا به کالاهایی که نیاز اساسی مردم نیستند، ارز بسیار زیاد تخصیص می‌یابد؟ چرا بخشی از نظام بانکی، به‌جای پشتیبانی از تولید، درگیر فعالیت‌های غیرمولد و سوداگرانه شده است؟ بدیهی است که در جنگ اقتصادی باید ساختارهای بودجه‌ریزی و سیاست‌گذاری اقتصادی بر پایه اهداف تولیدی بازطراحی شوند و نظام بانکی نقش پشتیبان واقعی برای تولید بیابد.
🔸راه پیروزی روشن است: بازگشت به اصول #اقتصاد_مقاومتی. این الگو، نسخه‌ای پویا برای پیروزی در جنگ اقتصادی است. امروز بیش از همیشه، نیازمند صرفه‌جویی ملی، شفاف‌سازی مالی، مردمی‌سازی اقتصاد و پایان دادن به رانت‌های ساختاری هستیم.
🔹و البته مجاهدت در کار و برنامه ها باید در اولویت باشد چنانچه رهبر معظم انقلاب در پیام دیروزشان فرمودند: "جدیت و پیگیری و به نتیجه رساندن کارهای کشور وظیفه‌ی همه‌ی دستگاههای مسئول اجرائی است."
✍🏻 علی محمدی
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از معیار
🔰#یادداشت | "غایبین مونیخ"
🔹دیروز در مونیخ آلمان شوی سیاسی "همایش همکاری ملی" توسط حامیان احیای دیکتاتوری پهلوی برگزار شد که حداکثر افراد حاضر در این همایش طبق آمار اعلامی برگزار کنندگان آن حدود ۵۰۰ نفر بود.
🔹این همایش بیشتر از اینکه باید از نظر افراد حاضر که بیشتر اعضای درجه ۳ تشکل‌های گمنام چند نفره اپوزیسیون و مشتی افراد فراری در انتظار پذیرش پناهندگی بودند مورد مطالعه قرار گیرد، باید تاملی عمیق تری از غایبین آن و دلایل اصلی غیبت آنها انجام دهیم:
۱ـ در بیرون از ایران بیش ۵ میلیون ایرانی زندگی میکنند که با ادعای اینکه اکثر آنها با نظام جمهوری اسلامی مخالفند حداقل باید ۱۰% آنها در سالن و خیابانهای اطراف آن تجمع می‌کردند که غیبت آنها با ادعای پذیرش رضا پهلوی بعنوان رهبر دوران گذار از جمهوری اسلامی در تعارض کامل است.
۲- برای رخدادهای گوناگون بین المللی خصوصا ورزشی مانند جام جهانی هزاران ایرانی ساکن کشور به اروپا سفر میکنند. حضور تقریبا صفر ایرانیان ساکن در کشور در این همایش که برگزار کنندگان آن ادعا دارند زمان زیادی تا تغییر نظام جمهوری اسلامی ایران نمانده جای تامل بسیار دارد.
۳- عدم حضور هیچکدام از خبرگزاری ها و خبرنگاران مهم جهان بجزZDF آلمان و بدنبال آن عدم حضور هیچکدام از سیاستمداران مشهور اروپا حتی آنهایی که اکنون پست اجرایی ندارند حاوی پیام سیاسی مهمی بود.
۴- عدم حضور تمام شرکای سیاسی رضا پهلوی در پاییز ۱۴۰۱ که مشهور به اعضای "منشور همبستگی" مانند گلشیفته فراهانی و حامد اسماعیلیون ، شیرین عبادی و.... که قرار بود بقول خودشان رهبران جنبش ژینا برای گذار از جمهوری اسلامی ایران باشند نیز پیام روشن اختلافات عمیق در این همایش را داشت.
🔹این همایش نشان داد اطلاعات درز کرده در مورد اینکه بجز ایالات متحده، صهیونیست ها نیز امروز در مورد اینکه رضا پهلوی در بین مردم ایران و اعضای شاخص اپوزیسیون حامیان جدی ندارد و سرمایه گذاری روی وی ریسک تغییر نظام جمهوری اسلامی را بشدت بالا می‌برد، درست بوده است.
🔹اگر رضا پهلوی از دیدگاه ایالات متحده و صهیونیست ها مناسب رهبری گذار از جمهوری اسلامی نباشد ، جایگزین وی چه کسی خواهد بود؟
در اینباره در آینده بیشتر خواهیم گفت.
✍🏼#عمران_علیزاده
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از معیار
🇮🇷🇵🇸
💢#یادداشت | کریدور داوود یا توطئه‌ای ژئوپلیتیکی علیه ایران؟
◾️▫️◾️
🔹کریدور داوود، همان زنگ خطری است که در پسِ حملات اخیر رژیم صهیونی به دمشق و تنش‌های فزاینده در سویدای سوریه به گوش می‌رسد. این کریدور که از شمال شرق سرزمین‌های اشغالی آغاز شده و از جنوب #سوریه به مناطق تحت کنترل کردهای قسد در شمال شرق این کشور امتداد می‌یابد، ظاهراً هدفی فراتر از اقلیم کردستان عراق دارد. فرضیه‌ای جسورانه اما نگران‌کننده مطرح است و آن اینکه: آیا این کریدور می‌تواند از طریق ترکیه و زنگزور به کریدور لاجوردی در آسیای میانه متصل شود و به حیفا در سرزمین‌های اشغالی ختم گردد؟ چنین طرحی، اگر محقق شود، رژیم صهیونی را به لولای اقتصادی و امنیتی منطقه تبدیل خواهد کرد؛ جایی که کالاهای چین و هند برای رسیدن به اروپا ناچار به عبور از حیفا هستند!
🔸از جمله شواهدی که در این فرضیه رخ‌نمایی می‌کند، همکاری‌های نزدیک رژیم صهیونی با آذربایجان، مذاکرات سطح بالای ترکیه و رژیم بر سر سوریه، و دیدارهای جولانی با طرف‌های صهیونی در امارات و آذربایجان است که هرکدام از این موارد، نشانه‌هایی از یک پازل پیچیده‌اند. تحرکات نظامی آذربایجان در مثلث مرزی ایران–ارمنستان–آذربایجان نیز احتمال تلاش برای گشایش زنگزور را تقویت می‌کند. حتی در ترکیه، گمانه‌زنی‌هایی درباره همکاری با رژیم برای جلوگیری از تهدیدات بعدی مطرح شده است. آیا اردوغان حاضر است بخشی از نفوذ خود را به نفع این کریدور فدا کند؟
🔹اما چرا این کریدور برای رژیم صهیونی حیاتی است؟ پاسخ کاملاً روشن است: تسلط بر شریان‌های اقتصادی منطقه. کریدور داوود در کنار کریدور آمریکایی (از هند به حیفا) و کریدور لاجوردی (از چین به حیفا)، رژیم را به دروازه‌بان تجارت جهانی تبدیل می‌کند. این یعنی قدرت چانه‌زنی بی‌نظیر با قدرت‌های شرق و غرب و تضعیف رقبایی چون ایران و روسیه. با این حال، این طرح چالش‌های بزرگی نیز دارد: سوریه چندپاره، فاقد امنیت لازم برای یک کریدور اقتصادی است؛ زنگزور هنوز محقق نشده و ایران و روسیه با تمام قوا در برابر آن ایستاده‌اند؛ ترکیه نیز بعید است به‌راحتی از مسیر بالکان خود به نفع حیفا صرف‌نظر کند.
🔸با این حال، این فرضیه برای ایران هشداری جدی است. کریدور داوود می‌تواند به محمل جدیدی برای تضعیف ژئوپلیتیکی و امنیتی ایران تبدیل شود. حملات اخیر رژیم به ایران، شاید بخشی از استراتژی تضعیف تهران برای جلوگیری از مداخله در مناقشات زنگزور باشد؛ اما ایران، با تکیه بر قدرت نظامی و مزیت‌های ژئوپلیتیکی بی‌نظیر خود، آماده‌ی خنثی‌سازی این توطئه است. گفت‌وگوهای جدی با ترکیه برای جلوگیری از همکاری این کشور با رژیم صهیونی، ضروری است. همچنین، ایران باید طرحی ایجابی و فراگیر ارائه دهد که با همکاری کشورهای قدرتمند، بر اساس واقعیت‌های اقتصاد سیاسی منطقه، هر توطئه‌ای را عقیم کند. لحظه‌ای که ایران به چنین همکاری راهبردی دست یابد، جهشی تاریخی در انتظارش خواهد بود. هوشیاری و اقدام به‌موقع، کلید پیروزی است!
✍🏻 حسن نوروزی
#مرگ_بر_آمریکا | #مرگ_بر_اسرائیل
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از معیار
🇮🇷🇵🇸
💢 #یادداشت | اپوزیسیون باشرف، اپوزیسیون بی‌شرف
◾️▫️◾️
🔹در دنیای مدرن وجود یک اپوزیسیون برای حاکمیت، اصلی پذیرفته شده است. از طرفی ساختار سیاسی هم باید بپذیرد که در مقابلش کسی ایستاده و رقیبش مفروض می شود. بگذارید از سیره رهبر معظم انقلاب موضوع را تبیین کنم. رهبر معظم انقلاب در ایام انتخابات می فرمایند «حتی کسانی که نظام را قبول ندارند برای حفظ اعتبار کشور شرکت کنند»؛ این یعنی پذیرفتن داشتن اپوزیسیون. از سویی رهبر معظم انقلاب با وجود اختلافات اساسی برای کسانی مانند یدا... سحابی، شیخ یوسف صانعی، آیت ا... منتظری و ... پیام تسلیت می دهند.
🔹 این جا ممکن است سئوال شود که چگونه می توان بین اپوزیسیون نقطه افتراق و خط فاصل کشید؟ به نظرم پاسخ بر دو امر دایر می شود. خط فاصل اول این که، اپوزیسیونی با شرف و قابل احترام است که ایران را به عنوان نقطه اتصال و خط پیوند بین کل جامعه ایرانی بپذیرد. یعنی وقت جنگی ۱۲ روزه شکل می‌گیرد و جنگ بر سر موجودیتی به نام ایران است کنار ایران بایستد نه کنار نتانیاهو و ترامپ. خط فاصل دوم این که، اپوزیسیونی می تواند محل احترام باشد که به آن چه به ایران و ایرانی عزت دهد احترام بگذارد و آن را از جامعه ایرانی نزداید. امروز موشک ایرانی به ایران قدرت می دهد، نیروی مسلح ایرانی به ایرانی توان می دهد، اقتدار و حکمت رهبری برای ایران و ایرانی غرورآفرین است.
🔹 از انتزاعات بگذریم و به میدان برگردیم، آن اندیشمندی که با همه خبط و خطاهای اندیشه ای خودش، در بزنگاه زیر پرچم ایران می ایستد باشرف است. آن خانم کم حجاب، شل‌حجاب و یا اصلا بی‌حجابی که تا دیروز در سمتی بود ولی امروز در سمت ایران و موشک ایرانی و رهبریت نظام می ایستد با شرف است. یادش بخیر ، اردشیر زاهدی داماد رضا پهلوی در اوج اپوزیسیون بودنش از حاج قاسم به عنوان یک اقتدار بخش به ایران یاد می کرد.
🔹 اما بی‌شرف کیست؟ اپوزیسیون بی‌شرف یعنی جعفر پیشه‌وری که در اوج نزاع با انگلیس و شوروی علم استقلال طلبی را علم می کند، اپوزیسیون بی‌شرف یعنی منافقین خلق که در اوج جنگ به دستبوسی صدام می رود، اپوزیسیون بی‌شرف یعنی حسرت السلطنه پهلوی یا همان ربع پهلوی که در زمان جنگ مرید نتانیاهو و ترامپ می‌شود. تاریخ نشان داده اپوزیسیون بی‌شرف، زودتر از آن چه فکر می کنند از ذهن‌ها و میدان سیاست حذف می‌شوند؛ همان‌طور که پیشه‌وری و رجوی حذف شدند.
✍ یعقوب ربیعی
#مرگ_بر_آمریکا | #مرگ_بر_اسرائیل
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از معیار
🇮🇷🇵🇸
💢 #یادداشت | اپوزیسیون باشرف، اپوزیسیون بی‌شرف
◾️▫️◾️
🔹در دنیای مدرن وجود یک اپوزیسیون برای حاکمیت، اصلی پذیرفته شده است. از طرفی ساختار سیاسی هم باید بپذیرد که در مقابلش کسی ایستاده و رقیبش مفروض می شود. بگذارید از سیره رهبر معظم انقلاب موضوع را تبیین کنم. رهبر معظم انقلاب در ایام انتخابات می فرمایند «حتی کسانی که نظام را قبول ندارند برای حفظ اعتبار کشور شرکت کنند»؛ این یعنی پذیرفتن داشتن اپوزیسیون. از سویی رهبر معظم انقلاب با وجود اختلافات اساسی برای کسانی مانند یدا... سحابی، شیخ یوسف صانعی، آیت ا... منتظری و ... پیام تسلیت می دهند.
🔹 این جا ممکن است سئوال شود که چگونه می توان بین اپوزیسیون نقطه افتراق و خط فاصل کشید؟ به نظرم پاسخ بر دو امر دایر می شود. خط فاصل اول این که، اپوزیسیونی با شرف و قابل احترام است که ایران را به عنوان نقطه اتصال و خط پیوند بین کل جامعه ایرانی بپذیرد. یعنی وقت جنگی ۱۲ روزه شکل می‌گیرد و جنگ بر سر موجودیتی به نام ایران است کنار ایران بایستد نه کنار نتانیاهو و ترامپ. خط فاصل دوم این که، اپوزیسیونی می تواند محل احترام باشد که به آن چه به ایران و ایرانی عزت دهد احترام بگذارد و آن را از جامعه ایرانی نزداید. امروز موشک ایرانی به ایران قدرت می دهد، نیروی مسلح ایرانی به ایرانی توان می دهد، اقتدار و حکمت رهبری برای ایران و ایرانی غرورآفرین است.
🔹 از انتزاعات بگذریم و به میدان برگردیم، آن اندیشمندی که با همه خبط و خطاهای اندیشه ای خودش، در بزنگاه زیر پرچم ایران می ایستد باشرف است. آن خانم کم حجاب، شل‌حجاب و یا اصلا بی‌حجابی که تا دیروز در سمتی بود ولی امروز در سمت ایران و موشک ایرانی و رهبریت نظام می ایستد با شرف است. یادش بخیر ، اردشیر زاهدی داماد رضا پهلوی در اوج اپوزیسیون بودنش از حاج قاسم به عنوان یک اقتدار بخش به ایران یاد می کرد.
🔹 اما بی‌شرف کیست؟ اپوزیسیون بی‌شرف یعنی جعفر پیشه‌وری که در اوج نزاع با انگلیس و شوروی علم استقلال طلبی را علم می کند، اپوزیسیون بی‌شرف یعنی منافقین خلق که در اوج جنگ به دستبوسی صدام می رود، اپوزیسیون بی‌شرف یعنی حسرت السلطنه پهلوی یا همان ربع پهلوی که در زمان جنگ مرید نتانیاهو و ترامپ می‌شود. تاریخ نشان داده اپوزیسیون بی‌شرف، زودتر از آن چه فکر می کنند از ذهن‌ها و میدان سیاست حذف می‌شوند؛ همان‌طور که پیشه‌وری و رجوی حذف شدند.
✍ یعقوب ربیعی
#مرگ_بر_آمریکا | #مرگ_بر_اسرائیل
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از معیار
🇮🇷🇵🇸
💢#یادداشت | شورای دفاع؛ تجربه دیروز، نیاز امروز
◾️▫️◾️
🔹بر اساس شنیده‌ها و اخبار منتشرشده، تغییرات ساختاری در شورای‌عالی امنیت ملی منجر به تأسیس یا بهتر است بگوییم احیای نهاد و بخشی با عنوان «شورای دفاع» شده است. این نهاد وظیفه دارد سیاست‌های کلان دفاعی کشور را سامان‌دهی و هماهنگ کند و در جایگاه یک مرجع تخصصی، به مسائل امنیت ملی از منظر نظامی پاسخ دهد. الگوی تأسیس این شورا، سابقه‌ای تاریخی دارد. در جریان جنگ تحمیلی، شورای عالی دفاع به‌عنوان ستاد مرکزی راهبری جنگ، با حضور فرماندهان نظامی و مسئولان اجرایی، موفق شد فضای هماهنگی و اقدام سریع ایجاد کند. آن تجربه نشان داد که وجود یک ساختار مشخص برای تصمیم‌گیری دفاعی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی در عبور کشور از بحران‌های پرخطر داشته باشد.در شرایط امروز نیز تهدیدات به حوزه نظامی محدود نشده‌اند. دشمنان کشور، از جمله رژیم صهیونی، طی سالهای اخیر انواع فشارها از جمله خرابکاری زیرساختی، حملات سایبری، #جنگ_شناختی را به‌طور هم‌زمان به‌کار گرفته‌اند. تحلیل این وضعیت، ضرورت شکل‌گیری یک مرکز راهبردی با قدرت تمرکز بر مسائل دفاعی را پررنگ کرده است.
🔸شورای دفاع در ساختار جدید، مسئولیت دارد تصمیمات راهبردی را در حوزه‌های نظامی و امنیتی با نگاه آینده‌نگر و هماهنگ اتخاذ کند. انتظار می‌رود این شورا بتواند میان نهادهای کلیدی کشور مانند ستاد کل نیروهای مسلح، وزارت دفاع، سپاه، ارتش، وزارت اطلاعات و دستگاه دیپلماسی، خط ارتباطی پایداری ایجاد کند. در واقع، این شورا می‌تواند به‌جای تحلیل‌های پراکنده، چارچوبی مشخص برای تشخیص و پیگیری تهدیدات اولویت‌دار ارائه دهد. البته باید این نکته را هم مد نظر قرار بدهیم که وجود نهادی چابک و هدف‌مند، می‌تواند زمان تصمیم‌سازی را کاهش دهد و مسیر پاسخ مؤثر را هموار کند.
🔹در دوره جنگ تحمیلی، شورای عالی دفاع توانست در میان فشارهای همه‌جانبه و نبود زیرساخت‌های کامل، سازوکار تصمیم‌گیری و مدیریت میدانی را با مشارکت مستقیم فرماندهان و مسئولان اجرایی کشور سازماندهی کند. نتیجه این هماهنگی، ایجاد جبهه‌ای منسجم در برابر ارتشی مجهز بود که از حمایت قدرت‌های جهانی برخوردار بود. تجربه آن دوران نشان داد که چیدمان ساختاری منظم، حتی در شرایط نابرابر، توان مقابله را چند برابر می‌کند. در وضعیت کنونی نیز #ایران با نوع متفاوتی از تهدیدات روبه‌روست؛ تهدیداتی که از میدان فیزیکی فراتر رفته و به عرصه‌های سایبری، رسانه‌ای و ترکیبی کشیده شده‌اند. در چنین شرایطی، وجود یک ساختار بالادستی در سطح ملی که بتواند میان نهادهای نظامی، اطلاعاتی و اجرایی هماهنگی ایجاد کند، یک ضرورت محسوب می‌شود. شورای دفاع، اگر به‌درستی طراحی و فعال شود، این ظرفیت را دارد که مرکز ثقل سیاست‌گذاری دفاعی کشور گردد و تصمیم‌سازی را از شکل واکنشی به وضعیت پیش‌نگر و راهبردی ارتقا دهد.
✍🏻 علیرضا سلیمانی نژاد
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb
هدایت شده از معیار
💢#یادداشت | فرصتی برای همگرایی منطقه‌ای
🔹سفر رئیس‌جمهور کشورمان به پاکستان، نخستین سفر دوجانبه او به یک کشور خارجی پس از جنگ تحمیلی ۱۲روزه محسوب می‌شود. این سفر که در پاسخ به حضور شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، در تهران انجام شد، نشان‌دهنده تحکیم روابط دو کشور در شرایط حساس منطقه‌ای است. اگرچه پیش از این، پزشکیان برای شرکت در اجلاس اکو به آذربایجان سفر کرده بود، اما این نخستین بار است که او به‌عنوان میهمان رسمی یک کشور همسایه وارد می‌شود.روابط تهران و اسلام‌آباد همواره تحت تأثیر تحولات جهانی و منطقه‌ای قرار داشته است. با این حال، در دو سال اخیر، شاهد تلاش دو طرف برای کاهش تنش‌های مرزی و افزایش همکاری‌ها بوده‌ایم. دولت شهید رئیسی به این موضوع توجه ویژه‌ای داشت و سفرهای متعدد وزیر امور خارجه و رئیس‌جمهور ایران به پاکستان منجر به امضای تفاهم‌نامه‌هایی مانند استقرار افسران رابط مرزی شد که تأثیر مستقیمی بر کاهش ناامنی‌ها در مناطقی مانند زاهدان و تربت داشت.
🔸در جریان جنگ اخیر، پاکستان موضعی حمایتی از ایران اتخاذ کرد که ریشه در اشتراکات تاریخی، فرهنگی و دینی دو کشور دارد. علاوه بر این، تنفر عمیق پاکستانی‌ها از رژیم صهیونی نیز به این حمایت دامن زد. این همگرایی نه‌تنها در سطح دولتی، بلکه در میان جامعه پاکستان نیز مشهود بود. سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در یادداشتی در رسانه‌های پاکستانی نوشت: «یکی از اصول اساسی سیاست خارجی ایران، ایجاد روابط قوی، پایدار و متقابلاً سودمند با همسایگانش است. در این چشم‌انداز، رابطه ما با پاکستان جایگاه ویژه‌ای دارد.»
🔹با وجود حجم مبادلات تجاری نزدیک به ۲ میلیارد دلار، دو کشور از سطح فعلی همکاری‌ها راضی نیستند و به‌دنبال رفع موانعی مانند تحریم‌ها و محدودیت‌های بانکی هستند. یکی از راه‌حل‌های پیش‌رو، استفاده از کریدور چین–پاکستان است که می‌تواند ایران را به بازارهای آسیایی متصل کند. پاکستان با داشتن بندر گوادر، نقش کلیدی در ترانزیت کالاهای چین به ایران ایفا می‌کند. سرمایه‌گذاری ۶۰ میلیارد دلاری چین در پاکستان نیز فرصتی است که ایران می‌تواند از آن برای دور زدن تحریم‌ها استفاده کند.
🔸این سفر سه محور اصلی دارد:
▪️۱. تقویت همکاری‌های امنیتی و مرزی برای مقابله با تروریسم و قاچاق.
▪️۲. توسعه روابط اقتصادی با تمرکز بر پروژه‌های مشترک انرژی و حمل‌ونقل.
▪️۳. هماهنگی در مسائل بین‌المللی، به‌ویژه در پرونده‌هایی مانند افغانستان و بحران غزه.
🔹ایران و پاکستان به‌عنوان دو قدرت تأثیرگذار در آسیا، می‌توانند با همکاری بیشتر، نه‌تنها منافع دوجانبه خود را تأمین کنند، بلکه به ثبات منطقه کمک نمایند. این سفر می‌تواند آغازی برای تحول در روابط تهران و اسلام‌آباد باشد؛ به‌ویژه اگر دو کشور بتوانند از ظرفیت‌های چین برای تقویت پیوندهای تجاری و امنیتی استفاده کنند. در شرایطی که غرب به‌دنبال انزوای ایران است، همکاری با همسایگان شرقی می‌تواند راهبردی حیاتی برای عبور از تحریم‌ها و تهدیدها باشد.
✍🏻 مصطفی علیجان‌زاده
🆔 eitaa.com/meyarpb
🆔 rubika.ir/meyar_pb