بَر فَراز دکل‌های مُخابرات اَمواجِ رادیوییْ می‌وزند و می‌روند به سوی شهر. بی‌سروصدا، وارد خانه‌های مردم می‌شوند مثل یک نسیمِ ملایم و غافل از طوفانِ درون‌ِشان... 🍂 #یک‌لحظه‌باشُــهرِۀآفــٰاقْ

کلمات دو سو دارند. دو سمت. دو طرف. یک سمتِ تاریکْ، یک سمتِ روشَنْ! تو امّا مرزِ باریکِ میانِ کلماتی؛ گاهی تاریکْ، گاهی روشَنْ! چشم‌هایت، مثلِ آسمانْ اَست؛ گاهی آرام، گاهی اَبری! موهایت، مثلِ شبْ اَست؛ گاهی سیاه، گاهی دراز! صدایت، مثلِ صدایِ «شُرشُرِ» باران اَست؛ گاهی نَم‌نَمْ، گاهی طوفانی! و لب هایت… لب‌هایت مثلِ جامِ شرابی کُهنه اَست؛ گاهی سُرخ، گاهی تَلخْ! 🍂 #یک‌لحظه‌باشُــهرِۀآفــٰاقْ

بَر فَراز دکل‌های مُخابرات اَمواجِ رادیوییْ می‌وزند و می‌روند به سوی شهر. بی‌سروصدا، وارد خانه‌های مردم می‌شوند مثل یک نسیمِ ملایم و غافل از طوفانِ درون‌ِشان... 🍂 #یک‌لحظه‌باشُــهرِۀآفــٰاقْ