نگاه شهید مطهری به خوشی های ایام طلبگی اساس تربيت در انسان بايد بر شكوفا كردن روح باشد. آيا دوره‏هاى مختلف عمر از اين نظر فرق مى‏كند يا نه؟ مسلّم فرق مى‏كند. بعضى دوره‏ها تناسب و موقعيت بسيار بهترى براى شكوفا شدن استعدادها دارد. همين دوره بعد از هفت سالگى كه در احاديث هم به آن عنايت شده كه از آن به بعد به تربيت بچه توجه بشود- از هفت سالگى تا حدود سى سالگى- دوره بسيار مناسبى است براى شكوفا شدن روح از نظر انواع استعدادها: استعداد علمى، استعداد دينى و حتى استعداد اخلاقى. و لهذا جزء بهترين دوران عمر هر كسى همان دوران محصل بودن اوست، چون هم اوان روحش يك اوان بسيار مناسبى است و هم در اين اوان در يك محيطى قرار مى‏گيرد كه روز به روز بر معلومات، افكار، انديشه، ذوقيات و عواطفش افزوده مى‏شود. براى طلبه‏ها اين دوره طلبگى يك يادگار بسيار خوب و عالى است. كسانى كه چندسالى #طلبگى كرده‏اند، تا آخر عمر از #خوشي هاى #دوران_طلبگى ياد مى‏كنند، با اينكه در اين دوران از نظر شرايط #مادى معمولًا در وضع خوبى نيستند و در اواخر عمر در شرايط خيلى بهترى هستند. در آن دوره غالباً در فقر و بى‏چيزى و مسكنت مى‏باشند، منتها چون همه در يك سطح هستند #ناراحتى ندارند. دوره خيلى خوبى است چون واقعاً دوره #بالندگى انسان است، و اگر در اين دوره انسان از نظر علمى و معنوى محروم بماند يك زيانى است كه نمى‏شود گفت صددرصد در سنين بزرگى و در پيرى جبران شدنى است. ✍️مجموعه‏آثاراستاد، ج‏22، ص: 557