شعری به زبان اصفهانی آی آدمای مهربون به قول اون ترانه خون پنجره ها را وا کونید هم دیگه رو صدا کونید به هم دیگه سر بزنید یه سری به مادر بزنید گره، ز کاری وا کونید یه کاری برا، خدا کونید از هم دیگه جدا نشین این همه بی وفا نشین تنها بودن مال خداس گرچه خدا هم با شوماس زمونه بی وفا شدِس عمرا دیگه کوتا شدِس یهو میبینی در وا میشه عزراییلم پیدا میشه بیخی گلو دا میگیره دیگه نفسِد پاین نیمیره میخای خودِ دا رها کونی همسرِ دا صدا کونی کاری اِزِت بر نیمیاد دیگه نفسِد در نیمیاد مثلی چراغ خاموش میشی عینی یه سرو دو گوش میشی بِچا ازدحام میکونن اخما را در هم میکونن با اینکه دوسِد میدارن دس دیگه بِد نمی زارن میگن بابا رو ورش دارین اینجا تو خونه ،نزارین اگه به خاک نمیسپارین ببرین تو مسجد بزارین اهل محل با شتاب میان با شور و التهاب میان مرده شورم با آب و تاب میندازدِد میون آب حسابی پاکِد میکوند میشورِد و خاکِد میکوند همسر خوب و با وفا مریم و هاجر و رضا حسین و حسن و مرتضی میشن براد صاحب عزا یه هفته زاری میکونن خوب عزا داری میکونن وقتی که هفته، شوم میشه مصیبِتا، تِموم میشه اگه پولی داشته باشی یا مالی انباشته باشی میرن یه قاضی میارن میونشون خط میزارن تموم میشه بِده بِسون تو میمونیا،خاکِ قبرِسون زیرِ یه سنگ صد منی میان با گرز آهنی اگه حلالِ اموالِد بازم خوبِس خوش بحالد من اربابم یا تاجرم یا که بزن بهادرم سپهبدم یا تیمسارم مدالی افتخار دارم مهندسم یا دکترم یا که وکیل مجلسم امام مسجد الرضام پدر حج اقا مرتضام تو اصفهون برزگرم هزار جیریب زمین دارم کاری به اینها ندارن دمارِدا در میارن اونجا کارا حساب داره سوالا پاک جواب داره جز آدِمای #متقی وای به حال #مابقی تا برهید از این خطر دعا کونید به برزگر 🌸🕌