۳۰ مهر ۱۳۹۴، مصادف با شب #تاسوعای_حسینی خبر #شهادت کسی در دنیای مجازی پیچید که چهره‌اش بیش از نامش آشنا بود. تصویری پخش شد که هر بیننده‌ای را پشت کادر مستطیلی #تلویزیون میخکوب می‌کرد. چقدر آشنا! چقدر غریب! می‌شناختیم و نمی‌شناختیمش. تلویزیون، خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها، همه و همه از او تصویر داشتند؛ تصویری واضح از مردی محکم، جدی، با اندامی ورزیده درست پشت سر #رئیس_جمهور. تصویری از یک #بادیگارد. عبداللهِ کتاب «بادیگارد» #اسطوره نیست.خود خودش است. همان‌قدر دست یافتنی و همان‌قدر دست نیافتنی. او یک تیپ نیست. یک شخصیت است. از آن آدم‌ها که شبیه ندارند. جدی و در عین حال #شوخ . از بچگی #محافظ بود، محافظ پدر ومادر و برادرهایش، محافظ همسر و فرزند و رفقایش خیلی‌ها در حریم حفاظتی‌اش بودند، حتی کودکان #سوریه و #زنان بی‌پناهش. این کتاب در ۲۴۸ صفحه از زندگی محافظ رئیس جمهور می‌گوید؛ از شهید مدافع حرمی که در روز تاسوعا نامش را در کنار مقتدایش، #حسین_بن_علی (ع) ثبت کرد. در فرازی از #وصیتنامه #شهید_باقری آمده است: «برایم شب هفت و چهلم نگیرید و هزینه اش را به #فقرا بدهید... پیراهنی که با آن برای امام حسین (علیه السلام) #عزاداری کرده ام را روی پیکرم داخل قبر بگذارید.» @shop_sarir