حضور در مصر، گام آخر برای اعلام رسمی آغاز عصر امپراتوری ایران و محور مقاومت #تحلیل_اختصاصی #تحلیل_مهم _ میلادرضایی در درگیری های اخیر فلسطینی ها با اسرائیل، مصر تهدید کرد که به طور یکجانبه تلاش های میانجیگری که سابقا بین گردان های مبارز فلسطینی در غزه و کرانه باختری با اسرائیل انجام می‌شد را متوقف می کند. یعنی تمامی تماس دیپلماتیک کانال ارتباطی بین آنها را به صفر می رساند، این یک شوک بزرگ و ترسناک برای اسرائیل است، زیرا مصر تنها پیوند دیپلماتیک آنها با مقاومت اسلامی، حماس و فتح است و از وجود ردپایی کمرنگ از حضور ایران در مصر خبر میدهد. در گذشته هربار اسرائیل حمله خود را انجام می‌داد سریعا به مصر زنگ زده و این کشور را وادار می‌کرد تا سریعا با مبارزان فلسطینی تماس بگیرد و با تحت فشار قرار دادن آنها، سعی کنند سریعا به یک آتش بس برسند. (این تهدید اینبار تا حد بسیار زیادی اجرایی شد، به همین دلیل است که می بینید حماس و دیگر تیپ های غزه اکنون بیش از 6 حمله در سراسر اسرائیل انجام دادند ولی صحبتی از آتش بس رسمی مانند سابق نشده است.) تهدید مصر به تعطیلی یکجانبه تلاش‌های میانجی‌گری برخلاف پروتکل‌های الزام آور اسلو و کمپ دیوید است و چنین تهدیدی از سمت مصر در 40 سال گذشته هرگز مطرح نشده بود. در پروتکل های اسلو و قراداد کمپ دیوید، آمریکا مصر را ملزم کرده بود که در مواقع بحران هرچه سریع تر بین طرفین آتش‌بس جاری کند و اصولا یکی از دلایل اصلی کمک های مالی و نظامی آمریکا به مصر بخاطر خوش رقصی مصر در این قضیه است و عملکرد مصر بر روی میزان کمک های مالی دریافتی از آمریکا و متحدانش بسیار‌ تاثیر گذار بود(عربستان و کشورهای خلیج فارس هم به عنوان گاو شیرده های آمریکا این وظیفه را انجام می‌دادند) یکی از دلایلی که ایران در گفت و گو و توافقات خود با عربستان سعی می‌کرد به سمت آن حرکت کند، تامین بازار مصرف نیازهای اساسی مصر است. ایران به خوبی به این نقص ساختاری مصر آگاه است و از آنجایی که منابع لازم برای حمایت مستقیم مالی از مصر را ندارد، سعی کرده در گفت و گو و توافقات خود با کشورهای عربی منطقه و حتی چین و روسیه، مصر را از وابستگی مالی و نظامی به آمریکا خلاص کند. دليل اين امر هم خیلی واضح است. ایران می‌داند تا زمانیکه مصر به مانند عربستان و سایر کشورهای عربی به سمت ایران و محور مقاومت چرخش نکرده باشد، محاصره کامل اسرائیل امکان پذیر نیست. اما از طرف دیگر اگر مصر به سمت ایران چرخش کند ابزار های بسیار زیادی را جهت تسلط بر اسرائیل در اختیار ایران قرار می‌دهد‌. تسلط و مهار اسرائیل به معنای تسلط کامل‌ ایران بر منطقه شام است و سپس بعد از اخراج آمریکا و تسلط بر منطقه شام سابق، ایران می‌تواند به سراغ قفقاز رود و بعد از تسلط بر قفقاز به صورت رسمی آغاز امپراتوری جدید خود را اعلام کند و صد البته کشورهای همسایه ایران نیز با ورود به این نظم جدید، ساختارهای براساس منطقه امن و ثروتمند خواهند ساخت. زیرا آنها در کنار نظم تعریفی ایران میزبان عبور کریدور های بسیار مهم دنیا از خاک خود خواهند بود یا به نحوی از عبور این ابرکریدور ها از ایران منتفع خواهند شد. در این میان مصر، یک چالش بسیار مهم برای ایران است. رفتار های اخیر حاکمان مصر به خوبی نشان دهنده تمایل آنها برای خلاصی از تسلط آمریکا و غرب است. گسترش ارتباط ایران با مصر به غیر از بحث اسرائیل، فواید تمدنی زیادی به همراه دارد و برای هژمون ایران با اهمیت است. تسلط بر کانال سوئز یکی از بزرگترین امتیازهای دریافتی ایران خواهد بود. درواقع ایران با این کار همانطور که تسلط زمینی خود را بر راه های تجارت بین غول های تولیدی شرق آسیا با بازار های اصلی آنها در اروپا و آفریقا قبلا بدست آورده است، در بخش دریایی هم تسلط خود را کامل می‌کند. زیرا در گذشته ایران با حمایت از انصار الله یمن توانسته است، بخش زیادی از آبراه اصلی تجارت دریایی را به کنترل خود در بیاورد (ولی برای کنترل کامل آن نیاز به اخراج کامل آمریکا از منطقه است). اما با کنترل کانال سوئز بعد از 2000 سال، ایران بار دیگر کنترل کامل آبراه های اصلی تجارتی را بدست خواهد گرفت حتی اگر آمریکا هنوز در پایگاه های خود در منطقه حضور داشته باشد. نکته مهم دیگر این است که چرخش مصر باعث می‌شود که ایران بتواند بر شمال آفریقا کاملا مسلط شود. بازار بزرگ انرژی شمال آفریقا به دلیل جنگ طلبی های دو دهه گذشته غربی ها، بدون هیچ نظم ساختاری واقعی در حال تامین انرژی غرب است و ایران می‌تواند با حضور در مصر و سپس گسترش نفوذ خود در شمال آفریقا به واقع بر 80 درصد انرژی ارزان فسیلی دنیا سیاست گذاری کند.