🔴 واقعیت #کنوانسیون_دریای_خزر ✍ #دکتر_محمدی_الموتی ( کارشناس زمانه و نویسنده کتاب رژیم حقوقی دریای خزر) 🔻 این روزها دوباره در فضای مجازی اظهارات غیرتخصصی در خصوص کنوانسیون خزر شنیده و دیده میشود و در این هیاهو کسی گوشش بدهکار این حقیقت نیست که کمترین میزان ساحل در خزر متعلق به ایران است: قزاقستان ۱۹۰۰، ترکمنستان ۱۷۶۸، روسیه ۱۳۵۵، آذربایجان ۸۲۰ و ایران ۶۵۷ کیلومتر. 🔹 برخی ها معاهده‌های خیالی رو می‌کنند و سهم ۵۰ درصدی را علم می‌کنند. در حالی که در هیچ سند تاریخی اشاره‌ای به این سهم برای ایران نشده است. باید توجه داشت که کنوانسیون دریای خزر از نقاط #ضعف و #قوت برخوردار است و مواجهه با آن با نگاه صفر و صدی صحیح نیست. 🔻 #نکات_مثبت_کنوانسیون: 1⃣ به رسمیت شناخته شدن خزر به عنوان «دریاچه» که براساس آن همه مسائل حقوقی دریای خزر تنها با «اتفاق نظرپنج کشورساحلی» اجرایی می گردد، 2⃣ عدم امکان حضور قدرتهای بیگانه در خزر، 3⃣ ممنوعیت استقرار پایگاه نظامی قدرتهای بیگانه در قلمرو کشورهای ساحلی، 4⃣ انعکاس موارد مندرج در قراردادهای ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ در زمینه کشتیرانی و ماهیگیری در سند اخیر، 5⃣ همکاری و تعهد در موضوعاتی نظیر سامانه بوم زیستی دریای خزر،تحقیقات علمی دریایی و.. 6⃣ تعبیه خطوط لوله زیر دریایی، 7⃣ مبارزه با تروریسم، قاچاق اسلحه، صید غیر مجازو..... 🔻 #نکات_منفی : 1⃣ در کنوانسیون چهارچوب هایی در تعریف خط مبدا گنجانده شده که موجب محدودیت مذاکره کنندگان ایرانی در مذاکرات آتی می شود و اختصاص آبهای داخلی کشور را با چالش مواجه می سازد. 2⃣ امکان عبور کشتی های بیگانه تحت لوای پرچم کشورهای ساحلی، 3⃣ عدم اشاره صریح به قرادادهای ۱۹۲۱و ۱۹۴۰ در سند اخیر، 4⃣ عدم اشاره صریح به اصول و قواعد حقوق بین الملل در حل و فصل اختلافات و...