✅✅برخی از نشانه های حکمت.... 💎قال مولانا امیرالمومنین علیه السلام: مِنَ اَلْحِكْمَةِ أَنْ لاَ تُنَازِعَ مَنْ فَوْقَكَ وَ لاَ تَسْتَذِلَّ لِمَنْ دُونَكَ وَ لاَ تَتَعَاطَى مَا لَيْسَ فِي قُدْرَتِكَ وَ لاَ يُخَالِفَ لِسَانُكَ قَلْبَكَ وَ لاَ قَوْلُكَ فِعْلَكَ وَ لاَ تَتَكَلَّمَ فِيمَا لاَ تَعْلَمُ وَ لاَ تَتْرُكَ اَلْأَمْرَ عِنْدَ اَلْإِقْبَالِ وَ تَطْلُبَهُ عِنْدَ اَلْإِدْبَارِ ◽️از حكمت و فرزانگى است كه ستيز نكنى با كسى كه برتر از تو است، ◽️و خوار نگردانى كسى را كه زير دست تو است ◽️و به كارى كه در توان تو نيست نپردازى ◽️ و زبانت با دلت و گفتارت باكردارت ناسازگار نباشد ◽️و درباره آنچه نمى دانى سخن نگويى ◽️و وقتى كارى به تو رو مى آورد رهايش نكنى و چون از تو روى گرداند دنبال نکنی 📚غرر الحکم و درر الکلم ج ۱، ص ۶۸۱ 📚عیون الحکم و المواعظ ج ۱، ص ۴۷۳ @Sibtayn

سه جا عجله بهتر از تأنی و صبر است دکتر رفیعی @Sibtayn

عزاداری برای حضرت حمزه علیه السلام در منابع عامه @Sibtayn

نور و شعور! پشت ماشینش نوشته بود:« نور بالا؛ شعور پایین! نور پایین؛ شعور بالا!» شاید منظور راننده از این دو جمله کوتاه این بود که:« اگر با نور بالا حرکت کنی و موجب اذیت راننده مقابل شوی، این نشان دهنده شعور پایین توست و اگر با نور پایین حرکت کنی و مراعات راننده مقابلت را بکنی، عقل و شعور بالای خود را به رخ دیگران کشیده‌ای!» یعنی: عمل هر کسی میزان عقلش را نشان می‌دهد! نکته تکان دهنده و دردناک موضوع این است که: جرات نسبت دادن «بی عقلی» یا «کم عقلی» را به هیچ کسی نداریم؛ ولی انسانها با اعمال و کردارشان، خودشان با صدای بلند به خودشان نسبت کم عقلی یا پر عقلی می‌دهند! کاش اجازه می‌دادیم دیگران، به راحتی ما را قضاوت کنند. در این صورت، گاهی سرکی به درون خود و اعمالمان می‌کشیدیم و خودمان کم عقلی خویش را داد نمی‌زدیم! #عقل_امتیاز_انسان #حکیمانه_صالح‌خواه @hakeemaneh

دین اسلام دین علم و تفکر و دانش علامه محمد تقی جعفری (رحمة الله عليه ) @Sibtayn

#اگر_حمزه_و_جعفر_زنده_بودند_جانفدای_امیرالمؤمنین_علیهم_السلام_میشدند 👈🏼👈🏼 عنْ سَدِيرٍ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فَذَكَرْنَا مَا أَحْدَثَ النَّاسُ بَعْدَ نَبِيِّهِمْ "صلی الله علیه وآله" وَاسْتِذْلَالَهُمْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ" علیه‌السلام". فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: أَصْلَحَكَ الله! فَأَيْنَ كَانَ عِزُّ بَنِي‌هَاشِمٍ وَمَا كَانُوا فِيهِ مِنَ الْعَدَدِ؟! فَقَالَ أَبُوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: وَمَنْ كَانَ بَقِيَ مِنْ‏ بَنِي‌هَاشِمٍ إِنَّمَا كَانَ جَعْفَرٌ وَحَمْزَةُ فَمَضَيَا وَبَقِيَ مَعَهُ رَجُلَانِ ضَعِيفَانِ ذَلِيلَانِ حَدِيثَا عَهْدٍ بِالْإِسْلَامِ عَبَّاسٌ وَعَقِيلٌ وَكَانَا مِنَ الطُّلَقَاءِ. أَمَا وَالله! لَوْ أَنَّ حَمْزَةَ وَجَعْفَراً كَانَا بِحَضْرَتِهِمَا مَا وَصَلَا إِلَى مَا وَصَلَا إِلَيْهِ وَلَوْ كَانَا شَاهِدَيْهِمَا لَأَتْلَفَا نَفْسَيْهِمَا. 📝 از سدیر صیرفی منقول است که: ما نزد امام باقر علیه‌السلام بوديم ياد كرديم از آنچه مردم پس از پيغمبرشان رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پديد آوردند و تا چه اندازه امیرالمؤمنین علیه‌السلام را خوار شمردند، يكى از حاضران گفت: خداوند بهبود ببخشد تو را، عزت بنى‌هاشم كجا رفت؟! كجا بودند آن همه افراد دلاور بنى‌هاشم؟! امام باقر "علیه‌السلام "در پاسخ او فرمودند: در آن روز چه كسى از رادمردان بنی‌هاشم مانده بود؟ مردان بنى‌هاشم همانا جعفر [بن ابی‌طالب] و حمزة [بن عبدالمطلب] بودند كه در گذشتند، و دو مرد ناتوان و زبون و تازه مسلمان از بنى‌هاشم مانده بودند كه عباس و عقیل بودند و اين هر دو از طلقاء بودند. اما به‌خدا قسم كه اگر حمزه و جعفر زنده بودند مخالفان به‌آنچه كه رسيدند نمی‌رسيدند، 👈و اگر آنان شاهد آن دو (ابوبکر و عمر) بودند، در راه حضرت علی عليه‌السلام جان می‌دادند. 📚 کافی (ط الإسلامية) ج۸، ص۱۸۹ @Sibtayn

🗓15 شـوال شهادت حضرت حمزه (علیه السلام) در روز پانزدهم شوال سال سوم هـ .ق. در گیر و دار جنگ احد، جناب حمزة بن عبدالمطلب(علیه السلام) عموی گرامی پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادت رسید. آن حضرت برادر رضاعی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بود، چون هر دو بزرگوار از زنی به نام ثویبه شیر خورده بودند. وی مردی شجاع و باهیبت بود و در جنگ احد به دست وحشی و به دستور هند همسر ابوسفیان كشته شد. هند به سبب كشته شدن پدر و برادر و عمویش در جنگ بدر، ابتدا قصد نبش قبر مادر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را داشت؛ ولی كفار قریش از ترس نبش قبور امواتشان، مانع شدند. این بود كه او وحشی را با دادن وعده هایی، به كشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) یا علی مرتضی(علیه السلام) و یا حمزه تحریك كرد. وحشی گفت: «از كشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و پسر عمویش عاجزم، ولی برای كشتن حمزه كمین می كنم». او در میدان جنگ، نیزه‌ای بر سینه و یا شكم مبارك حضرت حمزه زد و آن حضرت را شهید كرد. وقتی خبر به هند دادند، آن خبیث دستور داد سینة آن حضرت را بشكافد و جگر مبارك او را بیرون آورد. وقتی خواست به جگر حمزه دندان بزند، دندانهای نحسش كارگر نشد. همچنین هند با خنجری گوشها، ‌بینی و ... آن حضرت را جدا كرد و به گردن انداخت. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی كه حمزه را با آن وضع دیدند،‌گریستند و عبای مبارك را روی او كشیدند كه خواهرش صفیه او را به آن حال نبیند. ‌امیرمؤمنان و فاطمه زهرا (علیهما السلام) و صفیه و دیگران بر آن گریستند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر بدن مبارك او نماز خواندند و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال معاویه خواست نهری از احد عبور دهد که با قبر حضرت حمزه برخورد نمود و سر بیلها به پای حمزه رسید و فورا خون جاری شد! حضرت امام رضا (علیه السلام) به نقل از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «بهترین برادران من علی(علیه السلام) و بهترین عموهای من حمزه است». @Sibtayn

🗓15 شـوال وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) در پانزدهم شوال سال 255 هـ .ق. حضرت ابوالقاسم عبدالعظیم حسنی فرزند عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب (علیه السلام) وفات یافت. ایشان از عالمان مشهور و از فضلای محدثان است كه در زهد و ورع زبانزد خاص و عام بوده و از امام جواد و امام هادی(علیهما السلام) روایت نقل كرده است. نقل شده که ایشان به طور ناشناس وارد ری شدند و از ترس بنی عباس در ساربانان در خانة یكی از شیعیان زندگی می كردند. تا هنگام وفات كسی متوجه نشد آن بزرگوار كیست تا اینكه بعد از وفات، خواستند آن بزرگوار را غسل دهند، نوشته‌ای در لباس او یافتند كه نسب شریف خود را در آن نوشته بود و اکنون مرقد مطهرش در شهر ری مشهور است. همسر حضرت عبدالعظیم ،‌خدیجه، دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) است. بعضی امام زاده قاسم در شمال تهران را پدر خدیجه همسر حضرت عبدالعظیم میدانند. دختر آن حضرت سلمی است كه حضرت عبدالعظیم او را به عقد محمد بن ابراهیم بن ابراهیم بن حسن بن زید بن حسن علی بن ابی طالب(علیهم السلام) در آورد که ثمرة ازدواج سه پسر به نام های عبدالله و حسن و احمد بود. @Sibtayn

خاک مزار حمزه سلام الله علیه تسبیح حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها تسبيح فاطمه عليها السّلام از نخ تافته شده از پشم بود كه به تعداد تكبيرها گره داشت و فاطمه آن را در دست مى‌چرخاند و تكبير و تسبيح مى‌گفت تا اينكه حمزه سيد الشهدا پسر عبد المطلب كشته شد و با خاك قبر او تسبيح ساخت و مردم نيز از آن استفاده كردند و هنگامى كه امام حسين علیه السلام شهيد شد به خاطر فضيلت و برترى تربت قبرش از خاك قبر او تسبيح ساختند. رَوَى إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلثَّقَفِيُّ : أَنَّ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ بِنْتَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَتْ مِسْبَحَتُهَا مِنْ خَيْطِ صُوفٍ مُفَتَّلٍ مَعْقُودٍ عَلَيْهِ عَدَدَ اَلتَّكْبِيرَاتِ فَكَانَتْ عَلَيْهَا السَّلاَمُ تُدِيرُهَا بِيَدِهَا تُكَبِّرُ وَ تُسَبِّحُ إِلَى أَنْ قُتِلَ حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ سَيِّدُ اَلشُّهَدَاءِ فَاسْتَعْمَلَتْ تُرْبَتَهُ وَ عَمِلَتِ اَلْمَسَابِيحَ فَاسْتَعْمَلَهَا اَلنَّاسُ فَلَمَّا قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عُدِلَ بِالْأَمْرِ إِلَيْهِ فَاسْتَعْمَلُوا تُرْبَتَهُ لِمَا فِيهَا مِنَ اَلْفَضْلِ وَ اَلْمَزِيَّةِ . 📙المزار (للمفید) ج۱ ص۱۵۰ 📗مکارم الأخلاق ج۱ ص۲۸۱ 📕وسائل الشیعة ج۶ ص۴۵۵ @Sibtayn

حمزه علیه السلام هم پیمان امیرالمومنین علیه السلام امیرمؤمنان امام علی علیه السلام فرمودند: «بدرستی‌که من و عمویم حمزه و برادرم جعفر و پسر عمویم عبیده با خداوند بر امری عهد و پیمان بستیم و یارانم بر من پیشی گرفتند و من برای امری که خداوند اراده کرده بود بازماندم، پس خداوند در باره ما این آیه را نازل فرمود: مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا از ميان مؤمنان مردانى هستند كه به آنچه با خدا بر (اساس) آن پيمان بسته اند صادقانه (وفا) كرده اند؛ و از آنان كسى است كه پيمانش را به پايان رسانده (و به شهادت رسيده) ؛ و از آنان كسى است كه منتظر است و هيچ تغييرى (در پيمان خود) نداده است. 📖الأحزاب: ۲۳ (آنان که پیشی گرفتند)، حمزه و جعفر و عبیده هستند و من به خدا قسم همان کسی هستم که منتظر وفا به پیمان خویش (شهادت) هستم و هیچ تغییری در پیمان خویش نداده‌ام.» قال مولانا أمير المؤمنين صلوات الله عليه و آله : *«وَ لَقَدْ کُنْتُ عَاهَدْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولَهُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَا وَ عَمِّي حَمْزَةُ وَ أَخِي جَعْفَرٌ وَ ابْنُ عَمِّي عُبَیْدَةُ عَلَی أَمْرٍ وَفَیْنَا بِهِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِرَسُولِهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَتَقَدَّمَنِي أَصْحَابِي وَ تَخَلَّفْتُ بَعْدَهُمْ لَمَّا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِینَا: (مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا) حَمْزَةُ وَ جَعْفَرٌ وَ عُبَیْدَةُ، وَ أَنَا وَ اللَّهِ الْمُنْتَظِرُ.. وَ مَا بَدَّلْتُ تَبْدِیلًا،» 📗الخصال ج۲ ص۳۶۴ 📙الإختصاص ج۱ ص۱۶۳ @Sibtayn

اگر حمزه بود حجت الاسلام رفیعی ابن ابي الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه می نویسد : بسياري از روايت كنندگان نقل كرده اند كه او ( حضرت علي عليه السلام) پس از ماجراي سقيفه اظهار ناراحتي كرد و حق خود را خواسته و كمك طلبيد و فرياد كشيد؛ زيرا در نزد وي حاضر نشدند و بيعت نكردند. و او در حاليكه رو به سوي قبر رسول خدا كرده بود گفت: " اي فرزند مادرم، اين قوم، مرا ناتوان يافتند و چيزي نمانده بود كه مرا بكشند" و فرمود: واي جعفر من امروز جعفر ندارم؛ واي حمزه؛ من امروز حمزه ندارم!!!. روي كثير من المحدثين انه [علی بن ابی طالب ] عقيب يوم السقيفة تالم وتظلم واستنجد واستصرخ حيث ساموه الحضور والبيعة وانه قال وهو يشير الي القبر (يا بن ام إن القوم استضعفوني وكادوا يقتلونني)، وانه قال وا جعفراه ولا جعفر لي اليوم واحمزتاه ولا حمزة لي اليوم. 📖إبن أبي الحديد المدائني المعتزلي، أبو حامد عز الدين بن هبة الله بن محمد بن محمد (متوفاي655 هـ)، شرح نهج البلاغة، ج ج 11، ص 65، تحقيق محمد عبد الكريم النمري، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان، الطبعة: الأولي، 1418هـ - 1998م. @Sibtayn

نعمان رازى به نقل از امام صادق عليه السّلام مى‌گويد: در روز جنگ أحد مردم از پيرامون پيامبر گريختند و حضرت صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم سخت خشمگين شد،و هر گاه خشم مى‌گرفت عرقى مانند مرواريد از پيشانى او فرو مى‌ريخت. امام عليه السّلام مى‌فرمايد: حضرت صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم نگاهى كرد و على عليه السّلام را در كنار خود ديد و فرمود: اى على! تو هم به پسران پدرت (يعنى مانند ساير مردم)، به گريخته‌هاى از دور پيامبر بپيوند. على عليه السّلام عرض كرد : يا رسول اللّٰه ! من از تو پيروى مى‌كنم. پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: پس اينان را از من دور كن اى على. على عليه السّلام به ايشان حمله برد و نخستين كسى را كه از ايشان ديد بزد. پس جبرئيل گفت: راستى كه اين مواسات است پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: او از من است و من از او. جبرئيل گفت:و من از شما دو نفر هستم اى محمّد. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: پس پيامبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم به جبرئيل نگريست كه بر اريكه‌اى از طلا ميان آسمان و زمين نشسته بود و مى‌گفت: لاَ سَيْفَ إِلاَّ ذُو اَلْفَقَارِ وَ لاَ فَتَى إِلاَّ عَلِيٌّ شمشيرى نيست مگر ذو الفقار و جوانمردى نيست مگر على. 📖الکافي ج۸ ص۱۱۰ @Sibtayn