باید نطفه ات اینگونه باشد تا با امیرالمومنین علیه السلام دشمنی کنی 🔸زمخشری از علمای بزرگ عالم بزرگ اهل سنت صحابه می‌نویسد: «چهار نفر ادعا کردند پدر معاویه هستند: 1️⃣مسافر بن ابی عمرو ، 2️⃣عمارة بن الولید، 3️⃣عباس بن عبد المطلب و 4️⃣صباح خواننده و نوازنده عمارة بن الولید. 👹 ابو سفیان مردی زشت‌صورت و کوتاه‌قد بود و صباح اجیر ابو سفیان جوانی زیبا بود، هند مادر معاویه او را بر زنای به خود تحریک کرد. 🏳️نابغه مادر عمرو بن عاص نیز کنیز مردی از قبیله عنزه بود و او را به فروش گذاشتند عبد الله بن جدعان او را خرید، نابغه زنی بدکاره بود، عبد الله او را آزاد کرد. در یک طهر واحد 1️⃣ابو لهب 2️⃣و امیه بن خلف 3️⃣ و هشام بن مغیره 4️⃣و ابو سفیان 5️⃣ و عاص بن وائل با او زنا کردند و عمرو به دنیا آمد. همگی ادعا کردند که عمرو فرزند آن‌هاست، در نتیجه قضاوت را به عهده نابغه گذاشتند، او گفت: عمرو فرزند عاص است، زیرا عاص به نابغه نفقه می‌داد. دیگران گفتند: او به ابو سفیان شبیه‌تر است و عمرو فرزند اوست، ابو سفیان بن حارث در این رابطه شعری سرود: شکی نیست که پدر تو ابو سفیان است، زیرا این امر از چهره تو و شباهتت به او برای ما کاملا آشکار شده است.» 📖 (ربیع الابرار، تالیف زمخشری، جلد ۴، صفحه ۲۷۵-۲۷۶، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات) @Sibtayn

🌹گوشه ای از فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام 🎤حجت الاسلام بندانی نیشابوری #امیرالمؤمنین 🌸💫💫☀️💫💫🌸 🔶 كانال رسمی مؤسسه جهانی سبطین علیهما السلام در ایتا 🆔 @Sibtayn ┗━🌿🌹━━━┛

دوازدهم رجب مرگ معاويه: در اين روز در سال 60 ه ق معاوية ابى سفيان لعنة الله عليه در سن 78 سالگى در شام به دركات جهنّم شتافت. روز شادى اهل ايمان و حزن و اندوه اهل كفر و طغيان است. و روزه اين روز به جهت شكر الهى بر هلاكت معاويه مستحب است. 📗(مسار الشيعه: ص 34. فيض العلام: ص 316) @Sibtayn

احنف بن قیس می‌گوید: روزی به دربار معاویه رفتم، وقت نهار آن قدر طعام گرم، سرد، ترش و شیرین پیش من آوردند که تعجّب کردم. آنگاه طعام دیگری آوردند که آنرا نشناختم. پرسیدم: این چه طعامی است؟ معاویه جواب داد: این طعام از روده‌های مرغابی تهیه شده، آنرا با مغز گوسفند آمیخته و با روغن پسته سرخ کرده و شکر نِیشکر در آن ریخته‌اند. احنف بن قیس می‌گوید: در اینجا بی اختیار گریه‌ام گرفت و گریستم. معاویه با شگفتی پرسید: علّت گریه‌ات چیست؟ گفتم: به یاد علی بن ابیطالب علیه السلام افتادم، روزی در خانه او بودم، وقت طعام رسید. فرمود: میهمان من باش. آنگاه سفره‌ای مُهر و مُوم شده آوردند. گفتم: در این سفره چیست؟ فرمود: آرد جو «سویق شعیر» گفتم: آیا می‌ترسید از آن بردارند یا نمی‌خواهید کسی از آن بخورد؟ فرمود: نه، هیچ کدام از اینها نیست، بلکه می‌ترسم حسن و حسین علیهما السلام بر آن روغن حیوانی یا روغن زیتون بریزند. گفتم: یا امیرالمؤمنین مگر این کار حرام است؟ حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: لا وَ لکِنْ یجِبُ عَلی اَئِمَّةِ الْحَقِّ اَنْ یقَدِّرُوا اَنْفُسَهُمْ بِضَعْفَةِ النَّاسِ لِئَلاَّ یطْغِی الفَقیرَ فَقْرُهُ (نه، بلکه بر امامان حق لازم است در طعام مانند مردمان عاجز و ضعیف باشند تا فقر باعث طغیان فقرا نگردد). هر وقت فقر به آنها فشار آورد بگویند: بر ما چه باک، سفره امیرالمؤمنین نیز مانند ماست. معاویه گفت: ای احنف مردی را یاد کردی که فضیلت او قابل انکار نیست. 📙اصل الشّیعه و اصُولُها ص 65 @Sibtayn

مقایسه امیرالمومنین علی علیه السلام و معاویه توسط علی جمعه مفتی اعظم سابق مصر @Sibtayn

معاویه پادشاه بت فروش یا خلیفه مسلمین؟ بلاذری در کتاب أنساب الأشراف از أبي وائل اینگونه نقل می کند : همراه مسروق در سلسله بودیم که کشتی هایی از بت ها و مجسمه ها از کنارمان عبور کرد. سوال کردیم اینها چیست؟ گفتند : بت هایی است که معاویه برای فروش به هند می‌فرستد. مسروق با ديدن اين محموله گفت: به خدا سوگند، اگر مطمئن بودم كه معاويه مرا نمى كشد، اين محموله را غرق مى كردم، امّا از اين مى ترسم كه مرا شكنجه دهد و گمراهم نمايد. به خدا سوگند، نمى دانم معاويه چگونه انسانى است؟! انسانى كه شيطان، كارهاى زشتش را براى او زيبا جلوه داده، يا انسانى كه از آخرت نا اميد گشته و به كامجويى در دنيا مى پردازد؟! عنِ الْأَعْمَشِ ، عَنْ أَبِي وَائِلٍ قَالَ: كنت مع مسروق بالسلسلة فمرت به سفائن فيها أصنام من صفر تماثيل الرجال، فسألهم عنها فقالوا: بعث بها مُعَاوِيَة إلى أرض السند والهند تباع له، فَقَالَ مسروق: لو أعلم أنّهم يقتلونني لغرّقتها، ولكني أخاف أن يعذبوني ثم يفتنوني، واللَّه ما أدري أي الرجلين مُعَاوِيَة، أرجل قد يئس من الآخرة فهو يتمتع من الدنيا أم رجل زين له سوء عمله 📖«أنساب الأشراف للبلاذري» (5/ 130) @Sibtayn

🔺اثبات بنده بودن اميه ( اصل و ریشه بنی امیه ) از گزارش های تاریخی ▫️ابن عساكر در کتاب تاریخ دمشق گزارش تاریخی جالبی از دیدار شریک بن اعور شاعر سرشناس اهل بصره که از یاوران امیرالمومنین عليه السلام در جنگ صفین بود با معاویه بن ابی سفیان نقل می کند که خواندن ان خالی از لطف نیست . ➖روزی معاویه در قصر خود نشسته بود در حالی که دو دسته و صف در مقابل او نشسته بودند و اشراف و بزرگان عرب نزد او می امدند و با او دیدار می کردند. شریک ابن اعور در ضمن گروهی به عنوان میهمان بر معاویه وارد شد . شریک بزرگ قوم خود بود ولی چهره ای نازیبا داشت . 🔸نگاه معاویه که به شریک افتاد ، انگار که سوژه اش را پیدا کرده باشد از او پرسید : نامت چیست ؟ 🔹شریک : شریک بن اعور 🔸معاویه با تمسخر گفت : ➖نام تو شريك است و براي خدا شريكي نيست ➖تو پسر اعوري و سالم از اعور ( یک چشم ) بهتر است ➖صورت زشتی داري و خوشگل بهتر از بدگل است ➖چرا قبيله‌ات تو را با همه نقص و زشتي، به سيادت و آقايي خود برگزيده‌اند؟» 🔹شریک گفت : به خدا قسم غیرتم را به جوش اوردی پس باید جوابت را بدهم . ➖به خدا قسم تو معاويه هستي و معاويه، سگي است كه عوعو مي‌كند.( اشاره به معنای لغوی اسم معاویه ) تو عوعو كردي، پس نامت را معاويه گذارده‌اند. ➖تو فرزند «حربي»‌ و صلح از حرب بهتر است. ➖تو فرزند «صخري» و زمين هموار، از سنگلاخ بهتر است. ➖تو پسر امیه هستی و امیه کوچک شده( مصغر) امه ( کنیز) است که کوچک شمرده شده است ( یعنی حتی از کنیز هم کوچک تر و پست تر است ) 🔺شریک با این کلمات کنایه امیز به شکل ظریف و دقیق به نسب امیه جد معاویه اشاره می کند که او از قریش نیست و بنده عبد شمس بود و چون عبد شمس او را به فرزند خواندگی پذیرفت ، از قریش خوانده شد . ➖با این همه چگونه سید قومت (بنی امیه ) شدی ؟ ▫️معاویه که خشمگین شده بود به غلامش دستور داد او را از جای بلند کند . 🔹شریک که از جایش بلند شده بود این ابیات را سرود : آیا معاویة بن حرب مرا بد می گوید در حالی که شمشیر برانم همراه من است و زبان گویایم و از قبیله ام شیر مردانی گرداگرد منند که از سر شیفتگی به نبرد و هجوم در غرشند؟! از بیخردی مرا بخاطر زشتروئی ام سرزنش می کند و نمی داند که زیبا رویان بدکاره اند! 📖تاريخ دمشق نویسنده : ابن عساكر، أبو القاسم جلد : 73 صفحه : 166 👈 ظاهرا این مطلب که امیه بنده ی عبد شمس بود و نسبش از قریش نبوده از مسلمات تاریخی است و همه از ان مطلع بودند و به ان استشهاد می کرده اند . @Sibtayn

نبش قبر حضرت حمزه علیه السلام و شهدای احد توسط معاویه محمد بن سعد در الطبقات الكبري مي نويسد: أَخْبَرَنَا شِهَابُ بْنُ عَبَّادٍ الْعَبْدِيُّ، قَالَ: أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْجَبَّارِ بْنُ وَرْدٍ، عَنِ الزُّبَيْرِ، عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ: " لَمَّا أَرَادَ مُعَاوِيَةُ أَنْ يُجْرِيَ عَيْنَهُ الَّتِي بِأُحُدٍ كَتَبُوا إِلَيْهِ: إِنَّا لا نَسْتَطِيعُ أَنْ نُجْرِيَهَا إِلا عَلَي قُبُورِ الشُّهَدَاءِ "، قَالَ: " فَكَتَبَ: انْبُشُوهُمْ "، قَالَ: " فَرَأَيْتُهُمْ يُحْمَلُونَ عَلَي أَعْنَاقِ الرِّجَالِ كَأَنَّهُمْ قَوْمٌ نِيَامٌ، وَأَصَابَتِ الْمِسْحَاةُ طَرَفَ رِجْلِ حَمْزَةَ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ فَانْبَعَثَتْ دَمًا " جابر بن عبد الله گويد: هنگامي كه معاويه قصد كرد تا نهر خود را كه در احد قرار داشت، جاري كند، عاملانش به او نامه نوشتند: اين كار ممكن نيست؛ مگر اين كه آن را از روي قبور شهدا جاري كنيم. معاويه در جواب نوشت: قبور را نبش كنيد (بشكافيد). راوي گويد: ديدم مردم از سر و كول هم ديگر بالا مي رفتند (تا براي نبش قبر سبقت بگيرند) انگار كه مردم در خواب بودند. در هنگام نبش قبر ، كلنگي به پاي حضرت حمزه سلام الله عليه اصابت كرد و خون از آن جاري شد. 📚الطبقات الكبري ، ج 3، ص 10 @Sibtayn

♨️لعن معاویه و پدر و برادرش توسط رسول الله صلی الله علیه و آله ✍️بلاذری عالم عُمَری می نویسد : 🔸حدَّثَنَا خَلَفٌ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَارِثِ بن سعید عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُمْهَانَ عَنْ سَفِینَةَ مَوْلَى أُمِّ سَلَمَةَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ جَالِسًا فَمَرَّ أَبُو سُفْیَانَ عَلَى بَعِیرٍ وَمَعَهُ مُعَاوِیَةُ وَأَخٌ لَهُ ، أَحَدُهُمَا یَقُودُ الْبَعِیرَ وَالآخَرُ یَسُوقُهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: لَعَنَ اللَّهُ الْحَامِلُ وَالْمَحْمُولُ وَالْقَائدُ وَالسَّائِقُ. 🔹از ام سلمه منقول است که پیامبر خدا(ص)، جایی نشته بود که ابو سفیان رد شد و سوار بر چهار پایی بود، و معاویه و برادرش همراه او بودند که یکی حیوان را می راند و دیگری از پشت پی می کرد، پس رسول الله (ص) فرمودند : خدا لعنت کند حمل کننده و حمل شونده و راه برنده و دنبال کننده را. 📚أنساب الأشراف، تألیف بلاذری، جلد ۵، صفحه ١٣۶ @Sibtayn

سرما زده با صدای حاج حمزه علیپور @Sibtayn

برگزاری جشن میلاد امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهما السلام

عالم سرشناس سنی که به دست دوستداران معاویه کشته شد احمد بن شعیب نسایی(۲۱۵ ـ ۳۰۳ ق) صاحب كتاب سنن نسائی از صحاح اهل تسنن ، از محدّثان پُر تألیف و سخت کوش اهل تسنن به شمار می آید. در سفرش به دمشق ـ که در اواخر عمرش اتّفاق افتاد ـ وقتی مردم را منحرف و معاند با امیر مؤمنان(علیه السلام) یافت، کتابی در فضائل ایشان نگاشت که سببِ برخورد و بی مهری شامیان با او و شهادتش شد. 📚سیر أعلام النبلاء : ج۱۴ ص۱۲۹، تهذیب التهذیب : ج۱ ص۹۴ ش۶۶ سیوطی، می گوید: «از نسایی در خصوص روایاتش در باب فضائل معاویه پرسیدند. گفت: من فضیلتی برای او نمی دانم، مگر این سخن پیامبر(صلی الله علیه و اله) که فرمود: "لا أشبع اللّٰه بطنه؛ خدا، شکمش را سیر نکند". از این رو اهل شام، او را سخت، کتک زدند و وی را از مسجد، بیرون انداختند. وی به رمله رفت و در آنجا مُرد». 📙شرح سنن النسائی، سیوطی، مقدّمه @Sibtayn