مدل جامعه پردازی توحیدی 🔸 جامعه شناسان برای ساخت جامعه(جامعه پردازی)، یک پیوند و عامل همبستگی (چسب اجتماعی) را ضروری می دانند. این عامل در طول تاریخ، با فرهنگ ها و مکاتب مختلف در قالب خون، نژاد (نظام قبیله)، وراثت و خویشاوندی (عصبیت)، جغرافیا و ملیت (ناسیونالیسم و دولت-ملت مدرن) تعریف شده است. 🔹 دین اسلام، با بطلان نظام قبیله، نظام مدینه را به عنوان #مدل_جامعه_پردازی ارائه داد که ساخت آن بر پیوند ولاء عرضی و مواخات استوار بود؛ عاملی که جامعه اسلامی را به عنوان یک کل به هم پیوسته هویت می بخشد و به تعبیر مقام معظم رهبری؛ (بعضهم اولیاء بعض) یعنی مومنین آجرهای یک سقفند که در هم فرورفته و یکدیگر را نگه داشته اند که اگر یک آجر را با زحمت پایین بکشیم، دهها آجر از اطرافش می ریزد. (طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، ص 110) 🔸 ولاء عرضی بستر تحقق ولاء طولی و ولایه الله است؛ لذا مانند یک نخ تسبیح در تمام آموزه های اسلام، حتی در حب و بغض و اعمال قلبی و باطنی مومن هم اشراب شده و ملاک کمال ایمان می باشد؛ لَا يُكْمِلُ الْعَبْدُ حَقِيقَةَ الْإِيمَانِ حَتَّى يُحِبَّ أَخَاهُ الْمُؤْمِن. (مستدرك الوسائل، ‏12، 235) پ.ن؛ لذا امروز هر کسی که در دایره مهندسی اجتماعی و فرهنگی جامعه دینی، کنشگری می کند، باید این امر را زیربنای کارش قرار دهد و روبناهای فرهنگی و اجتماعی را بر آن استوار سازد؛ بنیانی که متاسفانه امروز به امر اخلاقی تقلیل داده شده است. ادامه دارد... ┄┄┅••=✧؛🇮🇷؛✧=••┅┄┄ ✍️ مهدی رشید eitaa.com/sin_syasat_Rashid