❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄 حدیث ششم: شيخ صدوق در حديثى طولانى نقل مى كند: مامون به حضرت رضا علیه السلام گفت: درباره رجعت چه می گویید؟ فرمود: آن یقیناً حق است؛ در امتهاى گذشته بوده و قرآن هم بیانش کرده، در حالیکه رسول خدا فرمود: هر چه در امتهاى گذشته بوده بدون كم و زياد در اين امت هم خواهد بود، و نيز فرمود: وقتى مهدى از اولاد من خروج كند عيسى بن مريم پشت سرش نماز گزارد، و باز فرمود: اسلام غريبانه آغاز شد و به زودی دوباره غريب شود، خوشا به حال غريبان، سوال شد: يا رسول اللّه! بعد از آن چه مي شود؟ فرمود: حق به اهلش برمىگردد، مامون گفت: درباره قائلين به تناسخ (يعنى حلول روح بعد از مرگ در بدن شخصی ديگر) چه می گویید؟ فرمود: هر كه قائل به تناسخ باشد كافر به خدای بزرگ و تکذیب کننده بهشت و جهنم است؛ تا آخر حديث.(۶)
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄 مولف گويد: در اين حديث و غير آن بلكه در حديثهاى متواتر تصريح شده كه عيسى به زمين بر مىگردد، و در قرآن آیه ای هست که دلالت بر وفات او كرده، زيرا از زبان او نقل مىكند كه در قيامت عرض مىكند:
"وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً ما دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ"(۷):
«من تا ما دامى كه ميان آنها بودم گواهشان بودم و چون مرا برگرفتى تو خود نگهبانشان بودى»،
و نيز به عيسى خطاب مى كند: "إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَّ"(۸):
«من ترا برمىگيرم و به جانب خود بالا مي برم»،
و همچنين آيات ديگر؛ احاديث هم در اين باره بسيار است، اگر چه بعضى سنيان منكر وفات اويند ولى قول آنها معتبر نيست، و اين فقط از جهت افراطشان در انكار رجعت است.👇🏿👇🏿👇🏿
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄 و اينكه مي فرمايد: «سپس حق به اهلش بر مىگردد» دليل رجعت ائمه عليهم السلام است، به علاوه تصریحات فراوان دیگر. و اگر مراد فقط خروج حضرت مهدى علیه السلام بود که خروج وی جزء رجعت نیست، چون شما معنای رجعت را دانستید (که یعنی زنده شدن پس از مرگ) و "صحاح" و "قاموس" و ديگران به آن تصریح کرده اند، نيز در گذشته سخن مرحوم طبرسى را دانستید که این تاویل تنها توسط بعضى عنوان شده اما بر خلاف اجماع اماميه می باشد، و تصريحهاى مخالف این تاویل بعید بيشمار است.
و اینکه امام رضا علیه السلام بعد از اثبات رجعت، حکم به بطلان تناسخ دادند دلالت می کند که در رجعت، روح به بدن حقیقی خودش باز می گردد نه به بدنی دیگر، و گرنه قطعاً تناسخ خواهد بود.
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄 حدیث هفتم: شيخ صدوق در حديثى طولانی نقل کرده که امام رضا علیه السلام به هرثمة بن اعين فرمود: وقتى تو مشغول غسل دادن منى مامون به تو خواهد گفت: مگر شما خیال نمی کنید امام را جز امامی مثل خودش غسل نمى دهد؟ تو جوابش بده: البته امام را بايد امام غسل بدهد اما اگر ستمگرى تجاوز كرد و او را غسل داد امامت او و امامت آن امام بعدى باطل نمى شود، و اگر حضرت رضا در مدينه بود پسرش محمد آشكارا غسلش مى داد و اكنون هم به طور مخفى او غسلش مي دهد.
مولف گويد: اين موضوع (كه امام را بايد امام غسل دهد) در روايات بسيارى وارد شده، و اين مؤيد اخبار بسيارى است كه مي فرمايد امام حسين حضرت مهدى را علیهما السلام غسل مي دهد.(۹)
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄حدیث هشتم: ابن قولویه در باب «زيارت امام حسين» از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده: وقتى بر سر قبر حسين رفتى بگو ... شهادت مى دهم من به شما ايمان دارم، و به بازگشت تان يقين دارم ... خداوندا! قاتلان حسين را لعنت كن ... ما را از آنان قرار ده كه او را يارى مي كنند و از او كمك مي گيرند، و بر آنان منت مىنهى در دنيا و آخرت به اینکه تو را برای دینت یاری کنند.(۱۰)
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄 حدیث نهم: كلينى و ابن قولویه از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده اند: وقتى خواستى با حسين وداع كنى، بگو: ... خداوندا آن جناب را در مقام شايسته اى بگمار كه به دست او دينت را يارى كنى، دشمنانت را بكشى، و هر كس با آل محمد جنگ كند نابودش فرمایى، كه تو خود چنين وعده داده اى و البته خلف وعده نمى فرمایى.(۱۱)
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
📕 ۱ . من لا یحضره الفقیه ج3 ص458 ح4583
📕 ۲ . مصباح المتهجد ج1 ص288-289
📕 ۳ . مصباح المتهجد ج2 ص822
📕 ۴ . الفقیه ج2 ص614، عیون أخبار الرضا علیه السلام ج2 ص275، تهذیب الأحکام ج6 ص99
📕 ۵ . الفقیه ج2 ص617، عیون أخبار الرضا علیه السلام ج2 ص278، تهذیب الأحکام ج6 ص101
📕 ۶ . عیون أخبار الرضا علیه السلام ج2 ص201-202
📕 ٧ . مائده: 117
📕 ۸. آل عمران: 55
📕 ۹ . عیون أخبار الرضا علیه السلام ج2 ص246
📕 ١٠ . کامل الزیارات ص202
📕١١ . الکافی ج4 ص575 ح1، کامل الزیارات ص253 ح1
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
❥༻⃘⃕࿇════┅┄
🌄حدیث دهم: كلينى و ابن قولویه از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده اند: برای هر یک از ما دفترى است كه در آن هر چه بدان نیاز دارد که در دورانش عمل نماید هست، پس وقتى مطالب آن دفتر که به آنها امر شده بود تمام شد می فهمد مرگش فرا رسيده، لذا پیامبر نزدش آمده، خبر وفاتش را به او داده، از ثوابى كه نزد خدا دارد خبرش می دهد.
و حسين دفتر خود را خواند كه به او داده شده و حوادث آینده برایش تفسیر گشته بود، ديد قسمتى از وظائف مانده، از اين رو برای جنگ خروج کرد و از جمله چيزهایى كه باقيمانده بود اين بود كه: ملائكه از خدا خواستند اجازه دهد او را نصرت كنند و خدا اجازه داد، آنها کمی مکث کرده، آماده جنگ مى شدند که آن جناب شهيد شد، وقتى به زمين رسيدند كه زمان حسین تمام و کشته شده بود، ایشان عرض كردند: پروردگارا! اجازه دادى ما به زمين آمديم، اجازه يارى هم دادى در حالیکه روحش را قبض نمودی؟ خدا به آنها وحى کرد: ملازم قبرش باشيد تا او را ببیند که خروج کرده پس ياريش کنید، اكنون براى فيضى كه از دستتان رفت و براى مصائب او بگرييد كه شما مخصوص نصرت و گريه براى او هستيد، فرشتگان برای غصه ی از دست دادن یاریش گريستند، و چون آن جناب خروج كند از ياران وى خواهند بود.(۱)
من می گویم: علامه مجلسی توضیح داده اند که در بعضی روایات، تصریح شده: ملائکه به خدمت حضرتش رسیدند اما ایشان اجازه یاری نداد، پس شاید اینها در دفعه دوم اذن گرفته و به نصرت نرسیده اند، همانطور که در روایات هست.(۲)
❥༻⃘⃕࿇════┅┄