دربارۀ «زیارت ناحیۀ مقدسه» در کتاب المزار الکبیر نوشتۀ محمدبن‌جعفر مشهدی، نامدار به ابن‌مشهدی(م610)، ص494، زیارت‌نامه‌ای برای امام حسین(ع) در روز عاشورا آمده است که اینگونه آغاز می‌شود: «و مما خرج من الناحية عليه‌السلام إلى أحد الأبواب، قال: تقف عليه صلى الله عليه و تقول: السلام على آدم صفوة الله‏ ...». این زیارت‌نامه که به زیارت ناحیۀ مقدسه، یعنی صادرشده از سوی امام مهدی(عج)، نامبُردار است از نظر سندی مشکلاتی دارد که نمی‌گذارد ما آن را با اطمینان به امام مهدی(ع) نسبت دهیم؛ چرا که اين زيارت، سند متّصل به آن حضرت ندارد و روايتِ آن، اصطلاحاً «مُرسَل» است‏. گرچه ابن‌مشهدی مدعی است تمام آنچه او نقل کرده است همگی مستند و از راویان ثقه است (المزار الکبیر، ص27)؛ اما با عنايت به اين كه وى از متأخّرانْ محسوب می‌‏شود، بی‌تردید توثيق او بر پايۀ نظر شخصی‌اش بوده و برای پژوهشگران دیگر از اعتبار لازم، برخوردار نيست. بنابراین نمی‌توان این زيارت‏نامه را با اطمينان، به امام مهدی(عج) نسبت داد. در کتاب دانشنامۀ امام حسین علیه‌السلام(12/273) به درستی آمده است: «به كسانى كه زيارت ناحيه مقدّسه را بازگو می‌نمايند، توصيه می‌‏شود كه آن را مستقيماً به امام زمان عليه‌السلام نسبت ندهند؛ بلكه آن را به نقل از كتاب المزار الكبير، از ناحيه مقدّسه، گزارش نمايند.» #زیارت #ناحیه_مقدسه #اعتبار_سنجی_روایت