روش زندگی پیامبر خدا(ص) هر گاه به خانه می‌رفت، وقت خود را سه قسمت می‌كرد: يک قسمت براى خدا، يک قسمت براى خانواده و يک قسمت نيز براى خودش قرار می‌داد. سپس، قسمت خود را با مردم، تقسيم می‌كرد. تنها به مقدار نیاز حرف می‌زد. مردم را از خود نمی‌رانْد. كريم [و بزرگِ] هر قومى را گرامى می‌داشت. بدون افراط و تفريط، نيكى را می‌ستود و بدى را زشت می‌شمرد. میانه‌رو بود (معتدل الامر). در حق، كوتاهى نمی‌كرد و از آن، پافراتر نمی‌گذاشت. برتر و بالاتر از همه نزد وى، آن كسى بود كه خيرش به همه می‌رسيد و هر كس با ديگران، بهتر و بیشتر همدردى کرده به آنها كمک می‌كرد، نزد او، جایگاهی برتر داشت. مجلس وى، مجلس بُردبارى، حيا، صداقت و امانت بود. صدا در آن جا بالا نمی‌رفت. احترام همگان محفوظ بود و لغزش كسى بازگو نمی‌شد. سختگير، خشن، دادوفريادكن و بدزبان نبود. نه خيلى شوخى می‌كرد و نه از كسى را بیش ار اندازه‌ می‌ستود. سه كار را كنار گذاشته بود: جدل، زياده‌گويى، و بیهوده سخن‌گفتن. به هر چه که ديگران را می‌خنداند، می‌خنديد و از هر چيزى كه ديگران را شگفت‌زده می‌كرد، او نیز اظهار شگفتی می‌كرد. [یعنی به حق با دیگران همراهی می‌کرد و خود را تافتۀ جدابافته نشان نمی‌داد.] كلام كسى را قطع نمی‌كرد، مگر زمانى كه [ناروا شده،] از حد می‌گذشت كه در اين صورت، با نهی‌كردن و يا برخاستن از مجلس، به سخن او پایان می‌داد. عيون أخبار الرضا عليه‌السلام، ج1، ص‌316 تا 319 #رسول_خدا(ص) #کلام_و_مرام @pishgar