eitaa logo
تشکل حوزوی سعداء قم
4.9هزار دنبال‌کننده
10.6هزار عکس
6.9هزار ویدیو
82 فایل
⁦✔️⁩صدای انقلاب اسلامی از حوزه علمیه قم ⁦✔️⁩سازمان دهی لشکر مطالبه گر روحانیت جوان انقلابی ⁦✔️⁩تحقق میدانی اوامر امامین انقلاب اسلامی 🌐مجموعه طلاب و فضلای جوان حوزه علمیه 📱ارتباط با ما: 🆔 @Rahyar_Nojavan
مشاهده در ایتا
دانلود
آیا همین که بگوییم ایمان آوردیم کافیست، یا ملزوماتی دارد؟ : اگر کافری به زبان شهادتین را بگوید، مسلمان محسوب می‌گردد، دیگر کسی حق ندارد او را کافر یا مشرک بخواند و از حقوق فردی و اجتماعی یک مسلمان برخوردار می‌گردد؛ آیا همین "لفظ" کافیست؟ یا باید واقعاً تسلیم امر خدا گردد تا مسلمان واقعی شود؟ : در خطبه عقد، زن و مرد اشعار می‌دارند و به زبان می‌گویند که به ازدواج یک دیگر درآمده‌اند. این اقرار زبانی، تعاریف و حق و حقوق ایجاد می‌کند، دیگر آنها نسبت به یک دیگر نامحرم نیستند و زن و شوهر محسوب می‌گردند و به هر کدام حقوق و تعهداتی مرتب می‌شود. آیا همین اظهار لفظی کافی است و دیگر زندگی مشترک، محبت، وفا، عمل به تعهدات و رعایت حقوق نمی‌خواهد؟ اگر چه گفتن نوعی اشعار، اذعان و اقرار است، به صرف گفتن، هیچ حقیقتی محقق نمی‌گردد. آیا اگر کسی بگوید "من پزشک هستم" کفایت دارد؟ آیا اگر کسی به لفظ بگوید: "من تو را دوست دارم، کفایت دارد"؟ آیا اگر کسی به لفظ بگوید: "من عاقل، با غیرت و وفادار هستم، کفایت دارد؟" پس، به طور حتم، اشعار و اذعان، موقعیت و جایگاه و حق و حقوقی ایجاد می‌نماید، اما کفایت نمی‌کند. امتحان می‌شوید: زندگی، سراسر ادعا، شعار و گفتار (کلام) است، و هم چنین سراسر "امتحان" می‌باشد. کسی در زبان مدعی می‌شود که عاقل و وفادار است، امین و رعایت کننده حقوق دیگران است و ... در عمل امتحان می‌شود تا معلوم شود چنین هست یا فقط شعار داده است؟ و مسلمانی نیز همین طور است. گام نخست و ورودش، اقرار و اذعان زبانی به یک باور قلبی است که به آن شهادتین می‌گویند؛ اما رها نمی‌شود. باید معلوم شود که واقعاً راست می‌گوید و یا فقط به زبان شهادت داده است. از این رو، خداوند متعال می‌فرماید که گمان نشود که به صرف گفتار زبانی، کار تمام است؛ خیر، بلکه امتحان می‌شوید تا "صدق" این گفتار معلوم شود. « أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ * وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ » (العنکبوت، 2 و 3) ترجمه: آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مى‏شوند و مورد آزمايش قرار نمى‏گيرند؟ * و به يقين، كسانى كه پيش از اينان بودند (را نیز) آزموديم، تا خدا آنان را كه راست گفته‏اند معلوم دارد و دروغگويان را [نيز] معلوم دارد. 🔹 تشکل انقلابی سعداء ╭┅─────────────┅╮ 🔸@soada_qom🔸 ╰┅─────────────┅╯