🟢🟢🟢🟢🟢

تفسیر زیارت جامعه کبیره جلسه دوم 17/9/1403؛ تفسیر زیارت جامعه کبیره «ان ذکر الخیر کنتم اوّله و اصله و فرعه و معدنه و مأویه و منتهاه» هرجایی از خیر و نیکویی یاد شود شما اول مقام نیکی را دارا هستید و اصل و فرع و معدن و محل و مبدأ و منتهای هر خیر و نیکویی شمایید. مظهر طلعت دادار شمایید شما جلوه گر در همه اطوار شماییدشما گر چه اندر همه ذرات جهان جلوه گرید لیک پوشیده ز انظار شمایید شما مرکز دایرۀ عالم ملک و ملکوت محور گنبد دوار شمایید شما چه خبرهاست در این پرده که ما بی خبریم از پس پرده خبردار شمایید شما شکر للّه که نمردم من و معلومم شد که در این ملک جهان دار شمایید شما در قیامت که ز خجلت همه سرهاست به زی ر شافع خلق گنهکار شمایید شما *** حال چگونه اهل بیت علیهم السّلام را بشناسیم تا به معرفتشان برسیم ؟ راهی جز این نیست که از کلمات خود آن ها بهره بگیریم. یک نمونه ی بسیار زیبا و جامع برای معرفی ایشان، زیارت جامعۀ کبیره است که از ناحیۀ مقدس حضرت امام هادی علیه السّلام صادر شده و تقریبا چهارصد و بیست ویژگی از خصال ایشان را بیان می کند. که اگر می خواستیم مطلع بر این فضایل و مناقب شویم باید صدها کتاب و هزاران حدیث را ببینیم و لکن حضرت، بسیار زیبا در ضمن چند برگ زرین، دریای فضایل را نهفته، که این خود کرامتی و اعجازی است که از غیر معصوم نشاید. ذکر این نکته هم ضروری است که خیال نکنیم می توانیم آن ها را به نحو کامل بشناسیم. هرگز! زیرا حضرت با ذکر این فضایل دو مرتبه به ما می گوید که اندر خم یک کوچه اید. یکی در: «موالیّ لا احصی ثنائکم و لا ابلغ من المدح کنهکم و من الوصف قدرکم» ای پیشوایان من! صفات کمالیه شما آن قدر است که ثنای شما را نمی توانم بشمارم و به کنه مدح و توصیف قدر و منزلت شما نتوانم رسید. و دیگری در: «کیف اصف حسن ثنائکم» من چگونه می توانم فضایل و مناقب شما را بازگو کنم ؟ و اگر قطره ای از اقیانوس فضایل ایشان را بتوانیم بگوییم بدانید که هنوز فریاد امیر مؤمنان حضرت علی علیه السّلام طنین انداز است که فرمودند: « وَ لا يَرْقی اِلَیَّ الطَّيْرُ. » ( نهج البلاغه، خطبه شقشقیه) هیچ پرنده فکر و عملی به سوی من پرواز نکند. و همچنین سخن امام رضا علیه السّلام دلنواز: فمن ذا الّذی یبلغ معرفة الاحام، أو یمکنه اختیاره هیهات! هیهات! » ( کافی، ج 1، ص 201.) چه کسی می تواند امام را بشناسد یا انتخاب او برایش ممکن باشد؟ هیهات! و هنوز جملۀ شیرین امام معصوم بگوش میرسد: «إجعلونا مخلوقین و قولوا فی فضلنا ما شئتم و لن تبلغوا» ( مستدرک سفینة البحار، ج 8، ص 326.) ما را مخلوق خدا قرار دهید و در فضائل ما هر آنچه می خواهید بگویید ولی هرگز به کنه آن نمی رسید. وظیفه همه ما این است که غلو نکتیم امامان معصوم علیهم السلام ما برتر از زیارت جامعه کبیره هستند. حضرت مهدی علیه السّلام در دعای ماه رجب می فرمایند: «لا فرق بینک و بینها الاّ أنّهم عبادک و خلقک فتقها و رتقها بیدک» ( اقبال الأعمال، ج 3، ص 214.) شما مخلوق و بندۀ حضرت حق هستید و لیکن مظهر کامل و مثل اعلای صفات خدایید و قدرت، علم، اراده و رحمت خدا را در چهرۀ شما باید ببینیم. بیاییم زیاراتشان، دعاهایشان، مناجات هایشان و کلماتشان را مطالعهکنیم تا نیازمند به دیگران که خود نیاز به هدایت دارند نباشیم. خدا را شکر که ما را با قطره ای از اقیانوس فضایل اهل بیت آشنا کردی. «فربّی احمد شیء عندی و احقّ بحمدی» ( مستدرک سفینة البحار ج 1، ص 157.،) پس پروردگار من، پسندیده ترین شیء نزد من و سزاوارترین فرد به ستایش من است. «عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ » (سورۀ نحل، آیۀ 16.) (و (نیز) علاماتی قرار داد و (شب هنگام) به وسیلۀ ستارگان هدایت می شوند.) «موالیّ لا احصی ثنائکم و لا ابلغ من المدح کنهکم » زیارت جامعۀ کبیره ای پیشوایان من! صفات کمالیه شما آن قدر است که ثنای شما را نمی توانم بشمارم و به کنه مدح و توصیف قدر و منزلت شما نتوانم رسید. یکی از وظایف بسیار مهم شیعه شناخت امام معصوم علیه السّلام است. و این نه تنها وظیفۀ شیعه، بلکه وظیفۀ تمام انسان ها نیز هست؛ زیرا اگر امام خویش را نشناختند به تعبیر این روایت که از رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلم نقل شده است و شیعه و سنی، همه نقل کرده اند و قابل خدشه نیست - مانند زمان جاهلیت مرده اند: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیّة» ( بحار الانوار، ج 32، ص 331)

هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، همانند زمان جاهلیت مرده است.» زمان جاهلیت زمان بی خدایی، زمان کفر و منهای نبوت و رسالت، و زمان شرک و بت پرستی و توحش و بی حیایی بوده است. زیارت جامعه، درس امام شناسی با این که امام هادی علیه السّلام نزدیک به 34 سال امامت را بر عهده داشته اند، اما، عصر وزمان حضرت، عصر اختناق بوده و عمدۀ امامت ایشان در زمان متوکل عباسی سپری شده است. که از خبیث ترین خلفای بنی عباس محسوب می شود در این دوران متوکل، حضرت را به سامرا تبعید کرد و ایشان را در محاصره قرار داد ، ولی امام هادی علیه السّلام از موضع امامت، هنرهای زیبا و بی نظیری آفرید و شیعه را از سردرگمی نجات داده است. اگر در موضوع امام شناسی، هیچ آیه و روایتی نیامده بود، همین زیارت جامعۀ کبیره برای امام شناسی کفایت می کرد. امام هادی علیه السّلام با بیان این زیارت تا روز قیامت درس امام شناسی را به انسان ها داده است. مرحوم آیت الله سید عبد الهادی شیرازی (ره) (از مراجع نجف) در این مورد فرموده اند: «زیارت جامعۀ کبیره به این علت از زبان شریف امام معصوم علیه السّلام صادر شده که افکار و عقاید ما را تصحیح کند.»

🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢

مخصوصا این که شیخ صدوق در ابتدای کتابش می فرماید: «تمام روایاتی که در این کتاب نقل می کنم بر صحتش اعتقاد دارم و بر طبق آن ها فتوا می دهم». بنابراین، می بینیم زیارت جامعه را دو انسان الهی، دو محدث خبیر و دو فقیه که صاحب سه کتاب معتبر هستند در کتاب هایشان زیارت جامعه کبیره را تایید می کنند. تأیید امامان علیهم السّلام علمای دیگر نیز همچون علامه محمد تقی مجلسی، در جلد پنجم «روضة المتقین»این زیارت را تأیید کرده اند. ایشان می فرماید: من در رؤیای حقه ای امام رضا علیه السّلام را زیارت کردم. مشغول خواندن زیارت جامعه بودم که حضرت به من فرمودند: «احسنت، احسنت!» یعنی هم زیارت جامعه را تحسین کردند و هم مرا که در خدمت ایشان این زیارت را می خواندم. سپس ایشان می فرماید: من زمانی خدمت مولا علی علیه السّلام رفتم ومشغول ریاضت و تهذیب نفس بودم تا آن که شبی در رواق عمران در یک مکاشفه ای دیدم که در سامرا، خدمت امام زمان علیه السّلام روی پا ایستاده ام و مشغول خواندن زیارت جامعۀ کبیره بودم. بعد از این که زیارتم به پایان رسید حضرت فرمودند: «نعمت الزّیارة»؛ خوب زیارتی است. بعد از ذکر این مکاشفه علامه به این جا می رسد: «و الحاصل لا شکّ لی أنّه من انشائات امام الهادی علیه السّلام...»؛ من یقین دارم که این زیارت از ناحیۀ امام هادی علیه السّلام است که به دست ما رسیده و لذا هر موقع که در حرم ها و غیر حرم ها بخواهم امامان معصوم علیهم السّلام را زیارت کنم با زیارت جامعه این کار را انجام می دهم. ویژگی های جامعه در کلام علامۀ مجلسی من وقتی این زیارت ها را نقل می کردم، به زیارت جامعه که رسیدم آن را به این دلایل شرح دادم الف: چون زیارت جامعه، صحیح ترین زیارت شیعه است. درست است که زیارت امین اللّه صحیح است، زیارت امام رضا علیه السّلام و حضرت معصومه علیها السّلام نیز صحیح هستند، امّا صحیح ترین و محکم ترین زیارت از نظر سند، زیارت جامعه است. ب: زیارت نامه های دیگر اختصاصی هستند و تنها یک یا چند امام معصوم را مورد خطاب قرار می دهند، امّا زیارت جامعۀ کبیره جامع است و همۀ امامان معصوم علیهم السّلام را می توان با آن زیارت کرد. ج: از نظر عبارت، خیلی فصیح و زیبا و شیواست و کسی به این فصاحت و شیوایی نمی تواند سخن بگوید. د: از نظر معنا و رساندن مطالب خیلی بلاغت و رسایی دارد. بعضی از عبارت ها در زیارات دیگرانسان را گیج می کنند، امّا عبارات زیارت جامعه کاملا معنا را می رساند و هیچ سردرگمی ندارند. ه : زیارت های دیگر تنها مقداری از فضایل و شئونات ائمۀ معصومین علیهم السّلام را بیان می کنند، امّا زیارت جامعه عالی ترین و والاترین و جامع ترین شئون امامت و ولایت را بیان می کند. حکایت سید رشتیمرحوم حاج شیخ عباس قمی در «مفاتیح الجنان» مرحوم سید رشتی درحالی که از قافله عقب مانده بود خدمت آقا امام زمان علیه السّلام می رسد. حضرت به او سه سفارش می کند: می فرماید: شما چرا نافله نمی خوانید؟ نافله، نافله، نافله، شما چرا عاشورا نمی خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا، شما چرا جامعه نمی خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه. در این قضیه نکته ای قابل توجه است و آن این که گم شدن چه ربطی به جامعۀ کبیره دارد؟ ربطش این است، اگر از نظر ظاهری گم شدی، امام زمان علیه السّلام را صدا بزن. حضرت نیز به فریادت می رسد و اگر در عالم معنا هم گم شدی و سردرگم شدی و سر در گم هستی، نمی دانی چگونه باید به خدا برسی و می خواهی سلوک داشته باشی، باز هم امام زمان علیه السّلام را صدا بزن. جامعۀ کبیره را بخوان تا به امامت معرفت پیدا کنی. کسی که معرفتش بالا آمد داد می زند: «یا ابا صالح المهدیّ ». حضرت نیز در باطن به فریادت می رسد و دستت را می گیرد. یکی از اساتید ما در درس عقاید می گفت: من قبلا یک مقدار وسوسه درونی نسبت به مقام توحید و شئونات ولایت و امامت داشتم. خدمت آیت اللّه مرعشی نجفی (ره) رفتم و به ایشان قضیه را گفتم. آقا فرمودند: «بر تو باد به مداومت بر زیارت جامعه.» این کار را انجام دادم و نه تنها وسوسه ها از بین رفت، بلکه یک سری مقامات هم برایم حاصل شد.

۰A yari poor: زیارت جامعه کبیره جلسه سوم 24/9/1403 سند دعای ریارت جامعه کبیره زیارت جامعه کبیره یکی از معروف‌ترین زیارت‌نامه‌های ائمه (علیهم‌السّلام) است که از وجود گهربار‌ هادی اُمت (علیه‌السّلام) تراوش کرد. امام‌ هادی (علیه‌السّلام) در این زیارت، منشور بلند امامت را با بیانی شیوا و مثال زدنی به ره‌جویان مکتب امامت آموخته است محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (۳۰۵-۳۸۱ق) معروف به شیخ صدوق از عالمان شیعه و مشهورترین محدّثان و فقیهان مکتب کلامی(قرن چهارم ق ) ومحدث حدیث‌محور قم به شمار می‌آید. حدود ۳۰۰ اثر علمی به او نسبت داده‌ شده ولی بسیاری از آنها امروزه در دسترس نیست. یکی از مهمترین آثار وی، کتاب من لایحضره الفقیه است علامه مجلسی (ره) می‌گوید: انها اصح الزیارات سندا وافصحها لفظا وابلغها معنی؛ این زیارت از نظر سند، صحیح‌ترین، از جهت لفظ فصیح‌ترین و به حسب معنی بلیغ‌ترین زیارتهاست مرحوم شیخ حر عاملی، ‌ صاحب کتاب شریف وسائل الشیعه تصریح در سند زیار ت جامعه دارد شیخ صدوق در کتاب من لا یحضره الفقیه و عیون اخبار الرضا از راویان و شیخ طوسی ره در کتاب التهذیب با عنوان روایت صحیح السند از موسی بن عمران نخعی از امام‌هادی (علیه‌السّلام) نقل کرده است احادیث (من بلغ) اگر حدیثی به کسی رسید و محتوای آن مترتب‌ شدن ثوابی بر یک عمل بود و آن شخص به طلب ثواب، عمل را انجام داد، خداوند متعال ثواب آن را به وی عطا می‌کند؛ (روایاتی که می فرمایند اگر از ناحیۀ ما خبری به شما رسید و شما از باب تعبد به آن عمل کردید آن ثواب و پاداش را خواهید برد) بسیاری از فقیهان شیعه مانند: علامه حلی، شهید اول، و شیخ بهایی براساس قاعدهٔ تسامح فتوا داده‌اند؛ این حدیث در جوامع روایی سنی از پیامبر اسلام و در شیعه از محمد باقر و جعفر صادق نقل شده در منابع فریقین احادیثی مشهور به «مَن بلغ» ذکر شده است؛ روایات «من بلغ» یکی از ادله نقلی بر «حجیت خبر واحد» است «بعضی ها می گویند سند مناجات «خمسه عشر» ضعیف است. جواب: غیر معصوم،بلد نیست و نمی تواند این گونه با خدا سخن بگوید.» ***یا این که برخی بحث می کنند که آیا حدیث کساء سند دارد یا نه ؟ در زمان جنگ حضرت آیت اللّه بهاء الدینی (ره) به همراه چند نفر از دوستان، به شهر درود سفر می کنند. مرحوم ایت الله عبدالقایم شوشتری(ره) که در آن موقع امام جمعه درود بودند به آقا می گوید: مرتب این جا را بمباران می کنند شما چه دستوری می فرمایید؟ آیت اللّه بهاء الدینی در پاسخ می فرمایند: «مادرم حضرت زهرا علیها السّلام فرمودند: به مردم بگو حدیث کساء بخوانند.» بعد از آن، مردم شروع به خواندن حدیث کساء می کنند و از آن تاریخ به بعد یک بار هم درود بمباران نمی شود. آن وقت بعضی ها در سندش مانده اند. همچنین ایشان فرمودند: در همین زمان ها بود که خلبانی را گرفته بودند و با او مصاحبه می کردند. من خودم آن مصاحبه را گوش دادم. از او سؤال کردند: شما کجاها مأموریت داشتید؟ گفت: یکی از مأموریت های من شهرستان درود بود. وقتی می آمدم از دور شهر درود را دود می دیدم، ولی نزدیک که می شدم آن جا را دریا می دیدم. در آخر، بمب ها را دربیابان های الیگودرز خالی می کردم. وقتی ما بررسی کردیم دیدیم این قضیه بعد از خواندن حدیث کساء واقع شده بود. حضرت آیت الله بهجت نیز در مواردی سفارش به خواندن حدیث کساء می کنند. حضرت آیت اللّه بهجت - مد ظله العالی - نیز در مورد جمکران فرموده اند: بهترین معرف برای این مکان ها، خودشان است. همچنین بعضی بحث می کنند که آیا جمکران سند دارد یا نه ؟ درحالی که افرادی، آن جا آقایشان را دیده اند و خیلی ها هم حاجت گرفته اند. با رفقا خدمت آیت اللّه بهاء الدینی بودیم که فرمودند: «بارها برای ما اتفاق افتاد که وقتی نزدیک جمکران می رسیدیم، حالمان منقلب و متحول می شد » مشابه همین موضوعات زیارت جامعه کبیره است زیارت جامعۀ کبیره را اکثر بزرگان ما در کتاب هایشان نقل کرده اند. شیعه بعد از قرآن و «نهج البلاغه» و «صحیفۀ سجادیه»، چهار کتاب معتبر دارد که به اصول اربعه معروف است و کتاب های اصلی و ریشه ای شیعه می باشند. 1 ) اصول و فروع کافی»، نوشتۀ شیخ کلینی است. 2 ) «من لا یحضره الفقیه» تألیف رئیس المحدثین شیخ صدوق است که به دعای امام زمان علیه السّلام به دنیا آمده و بعضی از بزرگان فرموده اند: حضرت، گاهی اوقات سر قبر ایشان می روند. 3 ) «تهذیب» شیخ طوسی 4 ) «استبصار» شیخ طوسی شیخ طوسی،در تهذیب الاحکام، ج 6، ص 95. شیخ صدوق در من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 609.

🟢🟢🟢🟢🟢🟢🟢

خلاصه جلسه چهارم1/10/1403 شئونات امامت از دیدگاه زیارت جامعۀ کبیره «کیف أصف حسن ثنائکم». قبل از این که وارد بحث شئونات امامت از دیدگاه زیارت جامعۀ کبیره شویم باید به چند نکته توجه کنیم: نکتۀ اوّل: مجموعه ای از فضائل زیارت جامعۀ کبیره در حقیقت فضایل و مناقب ائمه معصومین علیهم السّلام است که در لابه لای صدها حدیث و روایت پخش و منتشر شده است. اگر یک نفر بخواهد با فضایل اهل بیت علیهم السّلام آشنایی پیدا کند باید سال ها زحمت بکشد و همۀ کتاب ها را در این زمینه ببیند تا بتواند یک مجموعه ای جمع آوری کند. امّا امام هادی علیه السّلام همۀ آن فضایل را با عبارات دیگر، یکجا جمع و عنوان کرده است. نکتۀ دوم: فلسفۀ تکبیرها چون ممکن است در ذهنش استشمام غلو کند و بگوید این هایی که ما داریم می گوییم شئون خدایی است. چون زیارت جامعه برای بعضی از ضعفا(افراد دارای عقیده ضعیف) بوی غلو می داده است، گفته اند صد مرتبه «اللّه اکبر» بگو؛ یعنی نه! خدا از این ها بالاتر است. السّلام به مراتب بلندتر از فرازهای زیارت جامعۀ کبیره است. نکته سوم: التفات در زیارت جامعه التفات چیست: التفات یکی از شگرد ها و آرایه های ادبی است که با در هم شکستن روال معمول کلام، نقش بسیار مؤثری در بیداری و جذب مخاطب دارد. ما وقتی زیارت جامعه را در خدمت امام معصوم علیه السّلام می خوانیم، چون ابتدایی هستیم و تازه داریم آشنا می شویم، امام علیه السّلام می گوید با ما حضوری صحبت کن: «السّلام علیکم یا أهل بیت النّبوّة و...»؛ سلام بر شما که اهل بیت نبوت هستید، این خطاب حضوری هستند. وقتی که این جملات را گفتیم و مقداری آشنا شدیم، لطفا دوباره برگرد و غایبانه با ما حرف بزن. بگو: «السّلام علی أئمة الهدی و مصابیح الدّجی و...»؛ سلام بر امامان هدایت کنندۀ خلق و چراغ های تاریکی و... امام علیه السّلام می فرماید: اکنون که غایبانه حرف زدی و مقداری ما را شناختی دوباره بیا با ما حضوری صحبت کن: «و اشهد انّکم الائمّة الرّاشدون المهدیّون...»؛ شهادت می دهم که همانا امامان ارشادکنندۀ هدایت یافته شما هستید.... در صنعت بلاغت، از حضور به غیبت رفتن را التفات می گویند. این التفات و توجه دادن در زیارت جامعه برای چیست ؟ می خواهند بگویند: امام معصوم علیه السّلام از زیارت جامعه هم برتر و بالاتر است. این صفات که چیزی نیست. آن ها صفت های بالاتر از این ها هم دارند که بیان نشده است. شما خیال نکنید خداوند ایشان را آفریده و همین اوصاف و فضائل را به آن ها داده است، نه. یکی از اساتید به نکتۀ ظریفی اشاره می کرد. ایشان می گفت: خداوند در قرآن فرموده: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ » (الذاریات، 56) ما جنّ و انسان را خلق نکردیم مگر برای عبادت. با این که معرفت بالاتر از عبادت است چرا نفرموده است: «لیعرفون»؛ برای معرفت پیدا کردن ؟ آن بزرگ می فرمود: «عبادت کار بنده است و معرفت کار خداست. بنابراین معرفت کار ما نیست که خدا بگوید «لیعرفون». معرفت چیزی است که خدا می دهد: «انّ المعرفة من صنع اللّه »( کافی، ج 2، ص 212) معرفت کار خداست. و برای همین خدا می گوید هدف از خلقت بندگی است و نتیجه و مزد بندگی را هم من باید بدهم. بنابراین ما هم می گوییم: «اللّهم عرّفنی نفسک، فانّک ان لم تعرّفنی نفسک لم اعرف رسولک، اللّهم عرّفنی رسولک، فانّک ان لم تعرّفنی رسولک لم اعرف حجّتک، اللّهم عرّفنی حجّتک، فانّک ان لم تعرّفنی حجّتک ضللت عن دینی » نکتۀ چهارم: فضائل بی انتها زندگی و صفات و خصوصیات اخلاقی ائمه معصومین علیهم السّلام در یک بُعد و در ده بُعد و در صد بُعد و زاویه نمی گنجد. به تعبیری ما این مطلب را متوجه می شویم که امامان معصوم علیهم السّلام نسبت به حضرت رب العالمین متناهی و محدودند. امّا نسبت به غیر خدا نامتناهی و نامحدود هستند. بنابراین وقتی امام معصوم این گونه صفات نامتناهی بی شمار دارد چگونه ما می توانیم دربارۀ امامت سخن بگوییم. در خود زیارت جامعه هم دوبار به این مطلب اشاره شده است. یکی «موالیّ لا احصی ثنائکم و لا ابلغ من المدح کنهکم و من الوصف قدرکم»؛ و در جایی دیگر می فرماید: «کیف اصف حسن ثنائکم»؛ در روایتی پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلم دربارۀ امیر المؤمنین علیه السّلام فرمودند: «انّ اللّه تعالی جعل لأخی علیّ بن ابی طالب علیه السّلام فضائل لا تحصی کثرة »( بحار الانوار، ج 26، ص 229) ؛ حضرت علی علیه السّلام صاحب فضایلی است که از نظر کثرت و فزونی قابل شمارش نیست. در روایتی دیگر رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلم فرمودند: «لو انّ الرّیاض أقلام و البحر مداد و الجنّ حسّاب و الإنس کتّاب ما أحصوا فضائل علیّ بن أبی طالب علیه السّلام» ( بحار الانوار، ج 38، ص 197) اگر

1) همۀ درختان قلم 2) و همۀ دریاها مرکّب، 3) همۀ جن ها از ابتدای خلقت تا پایانش حسابگر 4) و همۀ انسان ها نویسنده شوند و بخواهند فضایل حضرت علی علیه السّلام را شمارش کنند و بنویسند، نمی توانند. در خصوص پروردگار هم آمده: امام صادق علیه السّلام هم در روایتی فرمودند: «لا یقدر الخلایق علی کنه صفة اللّه عزّ و جل » (بحار الانوار، ج 46، ص 65). مردم قدرت و توانایی ندارند خدای منان را آن چنان که حق اوست، بشناسند. آیۀ کریمۀ قرآنی نیز همین مطلب را بیان می کند: «وَ ما قَدَرُوا اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ » (سورۀ انعام، آیۀ 21) و خدا را آن گونه که باید نشناخته اند. آن گاه حضرت فرمودند: «فکما لا یقدر علی کنه صفة اللّه فکذلک لا یقدر علی کنه صفة رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم». همان طور که مردم نمی توانند خدای منّان را بشناسند قدرت شناخت پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را نیز ندارند. سپس فرمود: همان طوری که قدرت شناخت پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را ندارند، قادر بر شناخت ائمۀ معصومین علیهم السّلام نیز نیستند و همان طور قدرت شناخت یک مؤمن واقعی را نیز ندارند. به همین خاطر خدای منّان به همۀ هستی خطاب می کند: «وَ ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاّ قَلِیلاً » (سورۀ اسراء، آیۀ 85.) ؛ علم شما دربارۀ خدا، در باب امامت و در باب فضایل ائمّه علیهم السّلام قلیل و ناچیز است. نکتۀ پنجم: ناتوانی بشر در توصیف امام علیه السّلام حال اگر ما بتوانیم چند صفت و ویژگی ائمۀ معصومین علیهم السّلام را بفهمیم آن صفت و خصوصیت را آن گونه که شایسته است نمی توانیم بشناسیم؛ یعنی هم مجموعۀ صفات آن ها در ابعاد، بی انتهاست و همچنین هر صفتی از آن ها، حد و مرز و اندازه ندارد. امام رضا علیه السّلام در خطبۀ غرّای خود که دربارۀ امامت ایراد کرده اند می فرمایند: ( کافی، ج 1، ص 201.) 1) «ضلّت العقول خردها گم گشته 2) و تاهت الحلوم و خویشتن داری ها بیراهه رفته 3) و حارت الالباب و عقل ها سرگردان 4) و خسئت العیون و دیده ها بی نور 5) و تصاغرت العظماء و بزرگان، کوچک شده 6) و تحیّرت الحکماء و حکیمان، متحیر 7) و تقاصرت الحلماء و خردمندان، کوتاه فکر 8) و حصرت الخطباء و خطیبان، درمانده 9) و جهلت الألبّاء و خردمندان، نادان 10) و کلّت الشّعراء و شعرا، وامانده 11) و عجزت الادباء و ادیبان، ناتوان 12) و عییت البلغاء عن وصف شأن من شأنه أو فضیلة من فضائله» و سخندانان، درمانده اند که بتوانند یکی از شئون و فضائل امام را توصیف کنند. یعنی اگر 1) همۀ عقلای عالم 2) و اندیشمندان تاریخ 3) و همۀ بزرگان و نویسندگان، 4) همه و همه دست به دست هم بدهند و بخواهند شأنی از شئون امامت را بیان کنند نمی توانند. به عنوان نمونه در زیارت جامعه یکی از اوصاف اهل بیت علیهم السّلام را «خزّان العلم» یعنی صاحبان و خزانه داران علم معرفی می کند. امّا آیا ما می توانیم علم آن ها را با ترازوی عقل و فکر و دانش بشری بسنجیم و بفهمیم علم آن ها در چه حد است ؟

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

سلام علیکم هدیه نماز جماعت امروز برای امواتتان آیة الکرسی بخوانید قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله:‏ إِذَا قَرَأَ الْمُؤْمِنُ آيَةَ الْكُرْسِيِّ، وَ جَعَلَ‏ ثَوَابَ‏ قِرَاءَتِهِ‏ لِأَهْلِ‏ الْقُبُورِ، أَدْخَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَبْرَ كُلِّ مَيِّتٍ، وَ يَرْفَعُ اللَّهُ لِلْقَارِئِ دَرَجَةَ سَبْعِينَ نَبِيّاً، وَ خَلَقَ اللَّهُ مِنْ كُلِّ حَرْفٍ مَلَكاً يُسَبِّحُ لَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة . رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: اگر مؤمن، آیةالکرسی را قرائت کند و ثواب قرائت آن را برای اهل قبور قرار دهد، خداوند متعال ،آن آیةالکرسی را داخل قبر هر میّتی می کند، و درجه خواننده آیةالکرسی را هفتاد مرتبه بالا برده، و خداوند از هر حرف آیةالکرسی، فرشته ای را خلق می کند که تا روز قیامت برای او تسبیح می کنند. مستدرك الوسائل، ج‏۲، ص۳۴۰-۳۴۱

🟢🟢🟢🟢🟢🟢