و کانَ مِن دُعائِِهِ عَلَیهِ السَّلامُ فی #مَکارِمِ_الاَخلاقِ_وَ_مَرضِیِّ_الاَفعالِ از دعاهاى #امام_سجاد عليه‌السلام است در (درخواست توفيق براى) #خوهاى_ستوده_و_كردارهاى_پسنديده: (گفته‌اند: اخلاق و خوها، نيك يا بد، طبيعى است و نمى‌شود آنها را تغيير داد، و محال است كه انسان از هسته‌ى خرما سيب بروياند، پس تكليف به تهذيب و پاكيزه نمودن اخلاق امر به چيزى است كه بر آن توانائى نيست؛ و گفته‌اند: اين سخن درست نمى‌باشد، زيرا ديده مى‌شود بسيارى از مردم خلقى را عادت خويش قرار مى‌دهند تا اينكه ملكه و طبيعى ايشان مى‌گردد، پس اگر كسبى نبود اندرزها و سفارشها و وعده دادن و ترسانيدن و امر و نهى و دعا كردن براى به دست آوردن آنها بى‌فائده بود، و روا نبود كه گفته شود: چرا چنين كردى و چرا بجا نياوردى؛ و ديگر آنكه چگونه تغيير خلق در انسان روا نباشد در صورتى كه در بعض چهارپايان انجام مى‌گيرد، چنانكه حيوان وحشى پس از تربيت اهلى مى‌شود و حق آنست كه اين موضوع بنابر اختلاف نظر است، زيرا آنكه گفته: تغيير خلق محال است نفس قوه را در نظر گرفته، پس محال است انسان از هسته‌ى خرما سيب بروياند، و آنكه گفته: تغيير آن ممكن است آشكار نمودن و تباه ساختن آنچه در قوه است را در نظر گرفته، پس هسته‌ى خرما ممكن است تربيت شده نخل و درخت خرما شود، و ممكن است به حال خود بماند تا تباه گردد، بنابراين دعاء و توفيق خواستن از خداى تعالى براى گرفتن خوهاى ستوده يعنى آشكار ساختن آنچه در قواى آنها است، و براى نگرفتن خوهاى نكوهيده يعنى از بين بردن آنچه در قواى آنها است، درست است): #صحیفه_سجادیه #دعای_مکارم_الاخلاق #دعای_بیستم_صحیفه_سجادیه #ارزش‌های_اخلاقی