‏پس از اینکه اورانیوم از معدن استخارج شد، برای تفکیک اورانیوم از سنگ (که به صورت خورده شده درآمده) از اسید سولفوریک استفاده میشود که ماده بدست آماده از این محلول اسیدی با انجام دیگر عملیات‌های شیمیای مثل اضافه کردن آمونیاک، ماده معروفی‌ به اسم کیک زرد می‌باشد،‏که طی‌ فرایند خشک سازی به اوکتو اکسید تری اورانیوم (U3O8) تبدیل میشود. در این اوکتو اکسید تری اورانیوم تقریبا ۸۰ درصد اورانیوم موجود می‌باشد. اوکتو اکسید تری اورانیوم طی‌ فرایند‌های شیمیای دیگری که خارج از حوصله این رشته توییت است، تبدیل به پودر دی اکسید اورانیوم (UO2) میشود و ‏سپس با هیدروژن فلورید (HF) در دمای ۵۵۰ سانتیگراد، تترا فلورید (UF4) و بخار آب (H2O) تولید می‌کند. پس از آن تترا فلورید اورانیوم (UF4) طی‌ فرایند فلوریزه شدن با گاز فلورین (F2) تبدیل به هکسا فلورید (UF6) اورانیوم میشود که به سانتریفوژ‌ها تزریق شده ‏و عملیات تفکیک سازی ایزوتوپ اورانیوم ۲۳۵ از اورانیوم ۲۳۸ به درصد دلخواه آغاز میشود. پس از عملیات غنی سازی، به UF6 بخار آب تزریق شده، واکنش نشان داده، و طی‌ فرایند کاهش هیدرژنی، تبدیل به پودر دی اکسید اورانیوم (UO2) غنی شده (با درصد دلخواه) میشود ‏که این خود باز دوباره طی فرایند دیگری به UF4 تبدیل میشود. سپس UF4 با اضافه کردن مگنزیوم (Mg) در دمای فراتر ۱۳۰۰ درجه، تبدیل به فلز غنی شده اورانیوم ۲۳۵ (U) میشود که در واقع هسته مرکزی یک #بمب_هسته_ای را تشکیل میدهد. ‏این یعنی‌ توانایی ایران در تولید هسته یک بمب شکافت هسته ای که چند روز پیش در اصفهان چنین اتفاقی افتاد. البته طراحی و تولید بمب هسته ای پیشرفته با کمترین مواد غنی شده ممکن، بسیار پیچیده و نیازمند کار بیشتر است، اما یکی‌ از مهم‌ترین بخش‌های این بمب توسط ایران تولید ‏شده و مهم تر از آن تجربه تولید این قطعه مهم است و به سبب آن انتقال این تجربه به کشور‌های دیگر می‌باشد، چیزی که شدیدا محافل اسرایلی را به نگرانی فرو برده است به طوری که ‏از کسب تجربه تولید فلز اورانیوم از خود تولید ۳.۶ گرمی این فلز بیشتر عصبانی هستند. این گام، گام مهمی‌ بود برای القای خواسته ایران به غرب!