طاقت نداشت قبل زمانش گذاشت رفت قلب مرا ته چمدانش گذاشت رفت کم‌کم‌ خودش بهار شد و لانه‌ی مرا پاسوز روزهای خزانش گذاشت، رفت خندید تا خیال کنم مهربان شده است مرهم به روی زخم زبانش گذاشت رفت در را به روی خاطره بست و کلید را کنج کجای دنج جهانش گذاشت رفت؟ اصلا نگفت با چه کسی، تا کجا؟چه وقت؟ "من" را دوباره دلنگرانش گذاشت رفت او ‌یک پرنده بود و در این برف ها مرا در جست وجوی رد و نشانش گذاشت رفت او رفت و با تمام توان دوست دارمش او را که با تمام توانش گذاشت رفت #رحمان_بشردوست ‌ ‌ ‌@Sokhananeamouzande