📖 سید احمد بکاء و صدای قرآن نیمه شب 💢 مرحوم مجلسی در «بحار» از مستطرفات سرائر نقل میکند؛ "قلت لأبي عبدالله (ع): الرجل لايرى أنه صنع شيئا في الدعاء و في القرآن حتى يرفع صوته" کسی هست که اگر دعا یا قرآن آهسته بخواند، به دلش نمیچسبد مگر اینکه دعا یا قرآن را بلند بخواند، آن وقت احساس میکند که دعا خوانده یا قرآن خوانده. سؤال میکند: این چطور است؟ "فقال: لاباس. إن على بن الحسين (ع) كان أحسن الناس صوتا بالقرآن فكان يرفع صوته حتى يسمعه أهل الدار". همه اهل خانه صدای تلاوت حضرت سجاد(ع) را می شنیدند. "و إن أبا جعفر(ع) كان أحسن الناس صوتا بالقرآن فكان إذا قام من الليل و قرأ رفع صوته فيمر به مار الطريق من السقائين و غيرهم فيقومون فيستمعون إلى قراءته". حضرت باقر(ع) نیمه شب که بلند میشدند و تهجد و قرائت قرآن میکردند، همان نیمه شب اگر رهگذری عبور میکرد، می ایستاد و صدای آن بزرگوار را می شنید. 💢 حالا این را هم ما عرض بکنیم به نقل از مرحوم پدربزرگ ما، مرحوم آقا سید هاشم نجف آبادی که از مردان فقیه مؤمن و اهل سلوک و معنویت بود. ایشان راجع به مرحوم آقا سید احمد کربلائی همین را نقل میکرد. ایشان میگفت - به ظاهر خودش دیده بود - آقا #سید_احمد_کربلائی نیمه شب که صدایش را بلند میکرد و گریه میکرد، از داخل کوچه، مردم صدای ایشان را می شنیدند. منزل ایشان سر راه بود و طلبه ها که نیمه شب یا حدود صبح مثلا از مسجد سهله برگشته بودند، صدای آن بزرگوار را از داخل خانه می شنیدند که قرآن میخواند، دعا میخواند، ذکر میگفت و اشک میریخت. لذا معروف شد به سید احمد بكاء. 📚 رهبر معظم انقلاب، غنا، ص275 #کلام_ولی @sokhanshia