. ♨️ مکانیسـم حبـاب‌سـازی روزگاری که در رسانه‌های جمهوری اسلامی روی عـددِ بالا و پایین "سانتریفیوژها" و میزان غنی‌سازی بحث می‌شد تا #افکارعمومی برای حفظ دستاوردهای هسته‌ای همراه بشود، آمریکایی‌ها برای همراه‌سازیِ افکار عمومی کار دیگری را انجام دادند. یک نمونۀ آن این بود که ابتدا "راکتـور تهـران" را تحریم کردند. اینجوری واردات اورانیوم برای شیمی‌ درمانیِ بیماران سرطانی به ایران ممنوع شد. با این کار بخشی از جامعۀ ایران که خودشان یا نزدیکانشان درگیر این موضوع بودند با این تصویر روبرو شدند که: «در حالیکه آنها درد می‌کشند، علاقمندان به حفظِ استقلال کشور در رسانه، روی تعداد سانتریفیوژ بحث می‌کنند»! درد را آمریکایی‌ها ایجاد کرده بودند، اما رسانـه جایی رفته بود که آمریکایی‌ها می‌خواستند. چرا که مردم در این کارزار رسانه‌ای با این چالش روبرو می‌شدند که چند تکّـه فلـز و... چه ارزشی در مقابل درد نزدیکانشان دارد؟ اما واقعیت این بود که ایران همان زمان با علم و رشادت دانشمندان هسته‌ای پروژۀ راکتور تهران را کلید زد و توانست در زمان کوتاهی به فناوری غنی‌سازی برسد و بتواند مردم خودش را از درد برهاند. هر چند این وسط، یک اتفاق کوچک! افتاد. آمریکایی‌ها سرتیم این پروژۀ غنی‌سازی را ترور کردند. نامش را همۀ ما بارها به نیکی شنیده‌ایم: شهید شهریاری. آمریکایی‌ها اراده کرده بودند تا این درد در جامعۀ ایرانی بماند و برای آن حتی دانشمند هسته‌ای را هم تـرور کردند؛ هر چند موفق نشدند و شاگردان شهریاری داروها را به مردم رساندند. آنها طراحی رسانه‌ای دو سویه‌ای کرده بودند: از یک‌سو می‌خواستند با #تحـریم در جامعه درد ایجاد کنند، و از سوی دیگر با تمرکز روی آن درد و بردن بحث #تبلیغاتی روی سانتریفیوژها در افکار عمومی درد را تحریک کنند که این فلزها مهم هستند یا درد ما؟! ولی واقعیت این بود که همین فلزها روی دیگرِ «رفـع درد مردم» بود و جمهوری اسلامی برای رفع آن درد حتی شهیدی مثل شهریاری را تقدیم کرد. در واقع آمریکایی‌ها: ۱- برای هدفشان بر روی "احساس" و درک ایرانی‌ها متمرکز هستند. در دورۀ اوباما و ترامپ نقطۀ کانونی فعالیتشان ایجاد و تحریک درد بود و در دورۀ جدید بر روی سیاه‌دیدن آینده متمرکز هستند. احساس بعد از اقناع است. آمریکایی‌ها آنجا را هدف قرار داده‌اند. ۲- رسانـه برای آنها بازیگر دوم است. ابتدا طراحی عملیاتی متمرکز صورت می‌گیرد. در دورۀ اوباما این موضوع متمرکز در وزارت خزانه‌داری بود و ترامپ میز ایران و برایان هوک را مسئول پروژه بود. برای خنثی‌سازی این جنگِ تبلیغاتی‌-شناختی کانون فرماندهی متمرکز درون دولت ایران نیـاز است.