وعده‌ی ما نجفش ، یا که به هنگام ممات ، هرچه او خواست ؛ توکل به خود رب کردم ..

شنیده‌ام که تکلّم نمود هم‌چو مسیح ، بدین حدیث لبِ لعلِ روح پرورِ او ؛ که من مدینهٔ علمم ، علی در است مرا ، عجب خجسته حدیثی‌ست من سگِ در او ؛

بسم الله ؛

گوش کن ممبر ؛

خشکسالیم ، دم از بارشِ باران بزنید ، سربه احوالِ دل بی سر و سامان بزنید ..

عرش را کرده چراغان و دف آماده کنید ، شبِ غم سرشده با شورِ دو چندان بزنید ..

مورها ، پشتِ درِ میکده اش صف بکشید ، جرعه ای از خُمِ انگور سلیمان بزنید .. ؛

خبر از در به دری نیست از این پس خوب است ، حک به قلاده‌ی من کلبِ نگهبان بزنید ..

آمدم جیره خورِ نانِ نجف باشم و بس ، قفلِ زنجیرِ مرا گوشه‌ی ایوان بزنید ..

حیدری هستم و جز او به کسی رو نزنم ، دم به غیر از علی و نعره‌ی یا [ هو ] نزنم ..

بنویسید به نامِ علی و نامِ نجف ، جَلد هستیم و کبوتر شده‌ی بامِ نجف ..

چه قدر خوب دلم جای دگر بند نشد ، شده‌ام صیدِ علی ، آهوی در دام نجف ..