مردم ، خودتان را خسته نکنید .. ! قدیمی ترها هم میگفتند : که جز علی و اولادش ، درمانی برای پریشان‌حالی پیدا نکرده‌اند .. [ بابام علی ] .

میگه که : درین محاکمه تفهیمِ اتهامم کن ، سپس به بوسه‌ی کار آمدی تمامم کن ، اگر چه تیغ زمانه نکرد آرامم ، تو با سیاست اَبروی خویش رامم کن . به اشتیاقِ تو جمعیتی‌ست در دل من ، بگیر تنگ در آغوش و قتل عامم کن ؛ شهید نیستم اما تو کوچه‌ی خود را ، به پاسِ این همه دلدادگی به نامم کن . شرابِ کهنه چرا ؟ خون تازه آوردم ، اگر که بابِ دلت نیستم حرامم کن ، لبم به جان نرسید و رسید جان به لبم ، تو مرحمت کن و با بوسه‌ای تمامم کن ؛

مارا به اشتباه ، شبی کربلا ببر حسین .. :)

مارا که به هیچ میفروشند ، ای خواجه نمیخری غلامی .. ؟

-

منم همینطور ..

گفتیم کربلا و دلمان گرفت ؛

دل به دل راه ندارد ، که به عیني دیدم ، دلِ من غرق در آشوب و لبش خندان بود .

کسی را ندارد ، نه اینکه بی‌کس و کار باشد ، کسی را ندارد .. !

بدان امید کز این کوچه بگذرد سحری ، چه آبها که نپاشیده ام به خاک درش .

صبح یک روز من از پیش خودم خواهم رفت ،  بی خبر با دل درویش خودم خواهم رفت ،  می‌روم تا در میخانه کمی مست کنم ،  جرعه بالا بزنم آنچه نبایست کنم ،  بی خیال همه کس باشم و دریا باشم ،  دائم الخمر ترین آدم دنیا باشم ،  آنقدر مست که اندوه جهانم برود ،  استکان روی لبم باشد و جانم برود ،  ساقیا در بدنم نیست توان ، جام بده ؛  گور بابای غم هر دو جهان ، جام بده ..

بگذریم ؛ بیاید ، از فضائل مولا بگم براتون ..