امام صادق (ع): إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ اِسْماً... مَنْفِيٌّ عَنْهُ اَلْأَقْطَارُ مُبَعَّدٌ عَنْهُ اَلْحُدُودُ... مُسْتَتِرٌ غَيْرُ مَسْتُورٍ فَجَعَلَهُ كَلِمَةً تَامَّةً عَلَى أَرْبَعَةِ أَجْزَاءٍ مَعاً لَيْسَ مِنْهَا وَاحِدٌ قَبْلَ اَلْآخَرِ فَأَظْهَرَ مِنْهَا ثَلاَثَةَ أَسْمَاءٍ لِفَاقَةِ اَلْخَلْقِ إِلَيْهَا وَ حَجَبَ مِنْهَا وَاحِداً وَ هُوَ اَلاِسْمُ اَلْمَكْنُونُ اَلْمَخْزُونُ. فَهَذِهِ اَلْأَسْمَاءُ اَلَّتِي ظَهَرَتْ فَالظَّاهِرُ هُوَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ سَخَّرَ سُبْحَانَهُ لِكُلِّ اِسْمٍ مِنْ هَذِهِ اَلْأَسْمَاءِ أَرْبَعَةَ أَرْكَانٍ فَذَلِكَ اِثْنَا عَشَرَ رُكْناً ثُمَّ خَلَقَ لِكُلِّ رُكْنٍ مِنْهَا ثَلاَثِينَ اِسْماً... حَتَّى تَتِمَّ ثَلاَثَ مِائَةٍ وَ سِتِّينَ اِسْماً فَهِيَ نِسْبَةٌ لِهَذِهِ اَلْأَسْمَاءِ اَلثَّلاَثَةِ وَ هَذِهِ اَلْأَسْمَاءُ اَلثَّلاَثَةُ أَرْكَانٌ وَ حَجَبَ اَلاِسْمَ اَلْوَاحِدَ اَلْمَكْنُونَ اَلْمَخْزُونَ بِهَذِهِ اَلْأَسْمَاءِ اَلثَّلاَثَةِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى «قُلِ اُدْعُوا اَللّٰهَ أَوِ اُدْعُوا اَلرَّحْمٰنَ أَيًّا مٰا تَدْعُوا فَلَهُ اَلْأَسْمٰاءُ اَلْحُسْنىٰ». خداوند تبارک و تعالی اسمی آفرید... که هر مرزی از او نفی و هر حدّی از او دور شده... که نهان‌جویی است نانهان. سپس آن‌را کلمه‌ای تام بر چهار بخشِ هم‌گام قرار داد که هیچ‌یک بر دیگری پیشی ندارند. آن‌گاه سه بخش از آن‌را که مورد نیاز آفریدهاست، آشکار نمود و یکی را که پنهان و نهفته بود، در پرده نگاه داشت. اسم‌هایی که آشکار شدند «الله»، «تبارک» و «تعالی» بودند. و خداوند برای هریک از آن‌ها چهار ستون قرار داد که ۱۲ ستون شد. سپس برای هر ستونی ۳۰ اسم آفرید... تا این‌که ۳۶۰ اسم شدند که [همگی] نسبت[هایی] برای آن اسم‌های سه‌گانه‌اند. این اسم‌های سه‌گانه ستون‌ها هستند و اسم واحدِ پنهان و نهفته را به‌کمک آن‌ها در پرده داشت. این [نکته‌ها تفسیر] سخن خداست که می‌فرماید: «بگوید الله یا بخوانید الرحمن. هرچه را بخوانید اسمای حسنا برای اوست». (کلینی، الکافي، ج۱، ص۱۱۲) #اسم_نامحدود #اشتقاق_اسماء #اسمای_حُسنی @sooyesama