أمیرالمؤمنین (ع): يَحْسَبُهُمُ النَّاظِرُ إِلَيْهِمْ مَرْضَى وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ أَوْ خُولِطُوا وَ قَدْ خَالَطَ الْقَوْمَ مِنْ عَظَمَةِ رَبِّهِمْ‏ وَ شِدَّةِ سُلْطَانِهِ أَمْرٌ عَظِيمٌ طَاشَتْ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ ذَهَلَتْ مِنْهُ عُقُولُهُمْ فَإِذَا اسْتَفَاقُوا مِنْ ذَلِكَ بَادَرُوا إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِالْأَعْمَالِ الزَّاكِيَة آن‌که به ایشان [متقین] می‌نگرد بیمارشان می‌شمارد، در حالی‌که هیچ بیماری و جنونی ندارند. بل‌که از بزرگی پروردگارشان و شدت احاطه او، امر بزرگی در ایشان درآمیخته است، که دلشان را سرگشته و عقلشان را [از ادراک غیر] ناتوان کرده است. پس آن‌گاه که از این حال بیرون آیند با کارهای پاکیزه به‌سوی خداوند می‌شتابند. (سیدرضی، «نهج البلاغه»، خطبۀ ۱۹۳ (خطبۀ متقین) #فنا_و_بقا #سُکر_و_صَحو @sooyesama