eitaa logo
به سوی سماء
867 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
405 ویدیو
35 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
دو گونه قیامت داریم: ۱. قیامت زمانی که در انتهای هر دوره آفرینش، تغییراتی در نظام کیهانی روی می‌دهد و آن دوره پایان می‌یابد. ۲. قیامت حقیقی که عبارت است از دمیدن صور موت و حیات؛ با نغمه مرگ استقلال موهوم اشیاء گرفته می‌شود و با نغمه زندگی جنبه آیه بودن و اسم بودن آن‌ها آشکار می‌گردد؛ «کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام». آنگاه اشیاء چهره جدیدی می‌یابند و حقیقت نمودی آن‌ها پدیدار می‌شود؛ «یوم تبدل الارض غیر الارض و برزو لله الواحد القهار». آن‌چه حقیقت دارد و خداوند آن‌را خلق کرده است همین وجه الهی اشیاء است که در قیامت آشکار می‌شود. اساساً خداوند قیامت خلق کرده است و دنیا (اشیاء مستقل از خداوند) از نگرش نادرست ما زاییده می‌شود. چنان‌که صورت آیینه حقیقت دومی در کنار شخص اصلی نیست. بل‌که تنها نمودار و نمایش اوست. صورت آیینه از نخست این‌گونه (فانی و غیر مستقل) خلق می‌شود. اینگونه نیست که صورت آیینه ابتدا تحققی مستقل دارد و سپس شخص اصلی آن‌را نابود و فانی می‌کند. اساساً این صورت، پهن نشده تا برچیده گردد. بل‌که از ابتدا برچیده شده، پهن شده است. همین‌طور عالم که نشانه و نمایش‌گر خداوند است، از نخست فانی خلق شده است. اساساً هویت ظهور را همین فنا و نمایش تشکیل می‌دهد. البته آدم در انتهای سیر خود، این حقیقت را می‌یابد. بنابراین قیامت (فنای اشیاء و بقای وجه الهی) یک حقیقت پایدار است که آدمی در انتهای سلوک خویش آن‌را می‌یابد. (با تصرف و تلخیص) @sooyesama
عبادت هدف نهایی در سلوک آدمی است و مایه اماته (فنا) و احیای (بقا) آدمی می‌گردد. هر عبادتی کشف تازه‌ای است که ما بدان توجه نداریم. هیچ کشف و کرامتی، از خود عبادت برتر نیست، تا به‌عنوان پاداش عبادت قرار گیرد. افسوس که نمی‌دانیم چه کیمیای گران‌بهایی در دست داریم و می‌خواهیم آنرا به گوهرهای کم‌ارزش‌تری بفروشیم. سعدی علیه الرحمه چه زیبا فرموده است: گویند تمنایی از دوست بکن سعدی جز دوست نخواهم کرد از دوست تمنایی @sooyesama
خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: "واعبد ربک حتی یاتیک الیقین". برخی چنین تفسیر می‌کنند که عبادت هدف نهایی نیست و مقدمه‌ای برای یقین است. از نگاه ایشان عبادت، وسیله و کالایی است که برای دست‌یابی به علم و معرفت، به‌کار می‌آید. این تفسیر ناقص است؛ زیرا یقین، همواره متعلقی می‌خواهد و متعلق آن در آیه شریفه، خودِ عبادت است. بنابراین معنای آیه چنین می‌شود که خدا را بندگی کن تا به بنده بودنت یقین پیدا کنی. آدمی هر چیزی را که تمرین کند به همان یقین می‌یابد. برای نمونه اگر تمرین خطاطی کند اندک‌اندک همان خطاطی را به‌گونه یقینی و بدون خطا انجام می‌دهد. پس متعلق یقین در هر بخشی، وابسته به تمرینی است که انجام می‌شود. اکنون اگر عبادت را تمرین کند، به عبادت یقین پیدا می‌کند و حقیقتا عبد می‌گردد. اگر آدمی به عبودیت و فقر ذاتی خود یقین پیدا کرد، آن‌گاه به حقیقت "الموت" که همان فنای در توحید است، دست خواهد یافت. و سپس روح الهی در او دمیده می‌شود. این روشی است که از همه روش‌های سلوکی برتر است و زودتر و ژرف‌تر آدمی را به مقصد نهایی خود می‌رساند. ما هنگامی‌که عبادت می‌کنیم باید توجه داشته باشیم که هیچ پاداشی برای عبادت در نظر نگیریم؛ زیرا عبادت مقصد نهایی ماست. از همان هنگام که واردِ عبادت می‌شویم، فرمان الهی در ما دمیده شده است. فرمان که آمد ما را از خویش فانی کرده و حیات الهی به ما خواهد بخشید. عبادت هدف نهایی در سلوک آدمی است و مایه اماته (فنا) و احیای (بقا) آدمی می‌گردد. هر عبادتی کشف تازه‌ای است که ما بدان توجه نداریم. هیچ کشف و کرامتی، از خود عبادت برتر نیست، تا به‌عنوان پاداش عبادت قرار گیرد. افسوس که نمی‌دانیم چه کیمیای گران‌بهایی در دست داریم و می‌خواهیم آنرا به گوهرهای کم‌ارزش‌تری بفروشیم. سعدی علیه الرحمه چه زیبا فرموده است: گویند تمنایی از دوست بکن سعدی جز دوست نخواهم کرد از دوست تمنایی @sooyesama
در این دنیا که همه می‌کوشند چیزی شوند، تو "هیچ" شو؛ مقصدت "فنا" باشد. انسان باید فی المثل بسان گلدان باشد. همانطور که در گلدان نه ظاهر، بلکه خلاء درون (جای رستن گل) اصل است، در انسان نیز نه پندار منیت، بلکه "معرفت هیچ بودن" و "فنا" اساس راه است تا گل و ریاحین معرفت و کمال، در باطن شکوفا گردد. برای ساختن چرخ، محورها را به‌هم وصل می‌كنيم. ولی اين فضای تهی ميان چرخ است كه باعث چرخش آن می‌شود. از گل كوزه‌ايی می‌سازيم. اما اين خالی درون كوزه است كه آب را در خود جای می‌دهد. از چوب خانه بنا می‌كنيم، اما اين فضای خالی درون خانه است كه برای زندگی سودمند است. مشغول [پندار] هستی‌ايم در حالی‌كه اين نيستی است كه به كارمان می‌آید. @sooyesama