«نی و نای» «نی» نیستی و تهی شدن از خویشتن است. و «نای» دمی که از سینه پر شرر دلدار بر می‌خیزد و در نهاد تهی نی، می‌نشیند. نی، چون نیست، قابل هستی است. اگر بود، قابل چیزی نبود. پُری پذیرای چیزی نیست؛ ظرف، آن چیزی است که خالی است. نیست، بدین معنا که در برابر «نای»، خاموش و تهی است؛ گویی که نیست. اگر «نی» نبود، «نای» متموج نمی‌شد و نغمه‌های شیرین متولد نمی‌ساخت. نیستی «نی»، هستی «نای» را نمودار کرد. و نغمه‌های خوش‌گوار را آشکار نمود. آه ممتدی که از سینه دلدار بر می‌خواست، در نهاد نی، درهم شکست، و تکثیر شد. تا گوش گیتی به ترانه شوق، مترنم شود. نی، بر لب دلدار نشست، تا بی‌واسطه، آهِ برخاسته از درونش را تلقی کند. و از حفره‌های نیستی خویش بگذراند، تا اصوات پدیدار شوند. و ترجمانی از آه ممتد و نای نامحدود حقیقت باشند. هفت حفره که در نی بود، هریک بخشی از نای را پذیرفت و نغمه ویژه‌ای آزاد نمود. چُنان آدم که با هفت مرتبه از نیستی خویش، هفت ساحت از هستی حق را پدیدار کرد. سپس تالیف آن هفت نغمه، با اقسام نامحدود خویش، امتداد آه، را تا انتهای بی‌انتهای آن پوشش داد. آه می‌رفت و تراکیب نغمه‌ها آنرا همراهی می‌نمود؛ همه عالم صدای نغمه اوست که شنید اینچنین صدای دراز آدمی، «نیِ» هستی است که نای وجود را از دو لب حقیقت نوشید، تا مراتب سبعه عالم را آشکار نمود. نیستیِ «نی»، شب تاریکی است، که پذیرای صبح هستی است. این لیل، قابل همه قدرها، و لیلهٔ «القدر» است. و آنگه که نای وجود در منافذ نیستی «نی» نشست، بغض هستی شکست. مروارید اشک، از چشمان شهود بر گونه‌های اشتیاق غلطید و غم تنهایی را شست. ناله‌های «نی»، گره از سینه هستی باز نمود و لب به تبسم گشود. تا سپیدی دندانش آشکار شد و برقی که جهید و بهشت را آفرید. پس راز آشکار شد و نای در شیارهای نی، جلوه‌گر گشت. تا ناله به نغمه، و غم به شادی مبدل گشت. و بهشت پدید آمد؛ تبسم هستی! #ر_س @sooyesama

تهران، بهشت زهرا، قطعه ۲۴، ردیف ۷۱، شماره ۲۵. دکترای فیزیک پلاسما و سردار جنگ‌های نامنظم، حتی به اندازه یک سنگ مزار، به این دنیا تعلق نداشت. #مزار_شهید_چمران @sooyesama

همه ملائکه، بلکه همه عالم، داعی الی الله هستند. اما آنها داعی به وجوه و ظهورات الله هستند. ملک «داعی»، را داعی گفته‌اند؛ چون به بالاترین مراتب هستی، و ظهور تامِ الله، دعوت می‌نماید. او از فراز آسمان هفتم، ندا می‌دهد و به آنجا دعوت می‌نماید. ده‌هزار «قل هو الله»، استغفار و دیگر اعمالی که در ماه رجب وارد شده، در واقع، اجابت ندای اوست. این عبادات، از عرش عالم نازل شده، و عرشِ آدم را پرورش می‌دهد. #استاد_محمود_امامی (با تصرف و تلخیص) #ندای_رجب #ملک_داعی @sooyesama

در مجلس عشاق قراری دگر است وین بادهٔ عشق را خماری دگر است آن علم که در مدرسه حاصل کردند کار دگر است و عشق کاری دگر است #مولوی @sooyesama

با صد هزار جلوه برون آمدی که من با صد هزار دیده تماشا کنم تو را چشمم به صد مجاهده آیینه‌ساز شد تا من به یک مشاهده شیدا کنم تو را #فروغی_بسطامی @sooyesama

حیوانات و اطفال، وقتی‌که نامه پادشاه را می‌بینند، تنها خطوط را ادراک می‌کنند، اما معنا و مقصود نویسنده را نمی‌فهمند؛ یعنی قادر نیستند از خطوط عبور کنند و به معانی دست یابند. اما انسان‌های باسواد معنای خطوط را می‌فهمند. در این صورت، خطوط، حروف و کلمات، رسولان نویسنده‌اند که پیام او را به خواننده می‌رسانند. عالم کتاب حق تعالی است، و مخلوقات، کلمات کتاب الهی هستند. «نبی» کسی است که توانایی خواندن این کلمات را داراست، و از آنها به مقصود حق متعال پی می‌برد. در منظر انبیاء همه مخلوقات رسولان و ملائکه حقیقت‌اند و هریک پیغام ویژه‌ای از حقیقت دارند. انبیاء و پی‌روان حقیقی آنها، قادر به مطالعه کتاب تکوین، و دریافت معانیِ پنهان در کلمات عالم هستند. اما آنان‌که از نور نبوت بی‌بهره‌اند، در خطوط و نقوش کتاب عالم، فرو می‌مانند و پیام‌های الهی را دریافت نمی‌کنند. این‌ها از حقایق هستی بی‌خبرند‌. #استاد_محمود_امامی #کتاب_تکوین #نبوت @sooyesama

#میرزا_جهانگیرخان_قشقایی (وسط) #آیت‌الله_سیدابوالحسن_اصفهانی (راست) #شیخ_عبدالرحیم (چپ) @sooyesama

من از عهد آدم تو را دوست دارم از آغاز عالم تو را دوست دارم چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم #قیصر_امین‌پور @sooyesama

قل ان الموت الذی تفرون منه، فانه ملاقیکم، ثم تردون الی عالم الغیب و الشهادة، فینبئکم بما کنتم تعملون (جمعه/۸) #مرگ @sooyesama

امام جواد عليه‌السلام: القَصدُ إلَى اللّه ِتعالي بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ بِالأعمالِ؛ به دل آهنگ خدا داشتن برتر است، تاخسته كردن جوارح با اعمال. #عبادت_قلب #حضور @sooyesama

خدایا! خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغا و کشمکش‌های پوچ مدفون نشوم. خدایا! خوش دارم مدتی در گوشهٔ خلوتی فقط با تو بگذرانم. فقط اشک بریزم، فقط ناله کنم و فشارها و عقده‌های درونی‌ام را خالی کنم. خدایا! تو می‌دانی که در سراسر عمرم، هیچ‌گاه تو را فراموش نکرده‌ام، در سرزمین‌های دور دست، فقط تو در کنارم بودی. در شبهای تار، فقط تو انیس دردها و غم‌هایم بودی. در صحنه‌های خطر، فقط تو مرا محافظت می‌کردی. اشک‌های ریزانم را فقط تو مشاهده می‌نمودی. بر قلب مجروحم، فقط یاد تو و ذکر تو مرهم می‌گذاشت. #شهید_چمران #مناجات @sooyesama

نویسنده، برای ارائه آن معانی که در دلش نهفته است، لب به سخن می‌گشاید، یا دست به قلم می‌برد. بنابراین معانی است، که کلمات را می‌آورد. علامه طباطبایی ره، ادراکاتی داشت که برای آشکار نمودن آن، حروف و کلمات را تنظیم کرد و تفسیر المیزان را نگاشت. مورچه‌ای که بر صفحات این کتاب راه می‌رود، تنها یک سری خطوط کج و ماوج می‌بیند. اما دانشمندان با دیدن این خطوط، معانی مکنون در دل مصنف را در می‌یابند. اساسا نگارش این کتاب عظیم، برای دانشمندانی است که توان فهم آنرا دارند، نه مورچگانی که خطوط کج و ماوج می‌بینند. حق تعالی نیز کتاب عالم را برای کسانی نوشت که بنیه خواندن و فهمیدن آنرا دارند. و با مطالعه کتاب عالم، به حقایق مکنون در صقع ربوبی پی می‌برند. انبیا و پی‌روان حقیقی آنها، مخاطبان کتاب عالم هستند. که خداوند این کتاب را برای آنها نوشته است. خاتم الانبیاء ص، کسی است که به تمام رازهای این کتاب پی برده است و تمامی حقایق مکنون آنرا کشف نموده است. و خداوند، کتاب عالم را برای چنین مخاطبی نگاشته است؛ «لولاک لما خلقت الافلاک». #استاد_محمود_امامی #ختم_نبوت @sooyesama