💠 آپاراتچی؛ سینمای «سینمای انقلاب» 🔸 نگاهی دیگر به کتاب‌فیلمِ «آپاراتچی» و کمپانی فیلم‌سازی آقاجلیل و دوستان ✍ امیر سعادتی 📝 در سال‌های پس از انقلاب عمدتاً سه جریان سینمایی داشته‌ایم: سینمای رسمی و سازمانی، سینمای روشنفکری و سینمای مردمی انقلاب. چهرۀ منافق و دوروی این سه گفتمان، جریان سینمای روشنفکری بوده است که نمازش را در سازمان‌های فرهنگی جمهوری اسلامی می‌خواند و شامش را در سفارت‌خانه‌های غربی می‌خورد و با صدایی گوش‌خراش سینمای مردمی را متهم به دولتی و حکومتی بودن می‌کند! ساختارهای رسمی هم منفعلانه تدارکات‌چی این سینمای ضدملی بوده است و در این میان بیشترین ضربه را سینمای همیشه مستضعف مردمی خورده است. 📎 در صفحات ۳۲ و ۳۳ شماره پنجم سوره سیمرغ بخوانید. ▫️https://eitaa.com/joinchat/2280391413C16a2e5c3ee

💠 لالایی؛ گهوارهٔ حماسه 🔸 گفتاری درباره لالایی‌های ایرانی و ابعاد تربیتی، هنری و حماسی آن ✍ هوشنگ جاوید 📝 لالایی یک آواز آهنگین است که از نهاد بشر مبتنی بر واقعیت لحظه و رخدادِ در حال انجام شکل می‌گیرد. یعنی هر چیزی که شکل می‌گیرد، مادر همان‌جا چیزی را برای او بیان می‌کند. این روش، مؤثرترین روش برای مبارزه با بدنهادی است! یعنی به بچه آموزش می‌دهد که بدنهاد نباشد. بزرگ‌کردن نهاد فطرت در وجود بشر، به دست مادر است. هر چه مادر با بچه‌اش ارتباط کمتری داشته باشد، نهاد فطری بچه ضعیف‌تر می‌شود. 📎 در صفحات ۱۲۰ تا ۱۲۵ شماره پنجم سوره سیمرغ بخوانید. ▫️https://eitaa.com/joinchat/2280391413C16a2e5c3ee

💠 «روایت در صحنه» نقطه تماس جهان‌بینی و جهان 🔸 درباره «روایت» و تجربه روایت‌نویسی از ترور کرمان ✍ احسان قائدی 📝 روایت، برآمده از تجربهٔ زیسته است. به بیانی، شما هر چقدر تجربهٔ زیسته قوی‌تر و پررنگ‌تر، یا جان‌دارتری داشته باشید، روایتی که می‌نویسید روایت محکم‌تر، روشن‌تر و پُرمعناتری است. ما این مدل را با همین نگاه غنابخشی به زیست نویسنده‌ها طراحی کردیم. در این مدل سطح تماس راوی با سوژه بسیار زیاد است. راوی سوژه را به چشم می‌بیند و آن حس‌برانگیزی را در روایت خود منتقل می‌کند. به همین دلیل است که وقتی بعضی روایت‌ها را می‌خوانید، عنصر رنگ‌وبو یا زمان و مکان را بهتر درک می‌کنید. 📎 در صفحات ۷۴ تا ۷۶ شماره پنجم سوره سیمرغ بخوانید. ▫️https://eitaa.com/joinchat/2280391413C16a2e5c3ee