🔹مرحوم شيخ جعفر كبير كاشف الغطاء در يكى از شب‏ها كه براى تهجد برخاست، فرزند جوانش را از خواب بيدار كرده و فرمود: برخيز به حرم امیرالمؤمنین علیه السلام مشرف شده و در آنجا نماز بخوانيم. 🔹فرزند جوان كه برخاستن از خواب در آن ساعت شب برايش دشوار بود، در مقام اعتذار برآمد و گفت: من فعلا مهيا نيستم شما منتظر من نشويد؛ بعداً مشرف مى‏شوم. فرمود: نه، من اين جا ايستاده‏ام؛ برخيز، مهيا شو كه با هم برويم. 🔹آقازاده، به ناچار از جا برخاست و وضو ساخت و با هم راه افتادند، كنار درِ صحن مطهر كه رسيدند، آن جا مرد فقيرى را ديدند كه نشسته و دست نياز به طرف مردم دراز كرده است. 🔹آن عالم بزرگوار ايستاد و به فرزندش فرمود: اين شخص در اين وقت شب براى چه اين جا نشسته است؟ گفت: براى تكدّى از مردم. فرمود: چه مقدار ممكن است از رهگذران، عايد او گردد؟ گفت: احتمالاً يك تومان (به پول آن زمان) 🔹مرحوم كاشف الغطاء فرمود: فرزندم! درست فكر كن و ببين اين آدم براى مبلغ بسيار اندك و كم ارزش دنيا (آن هم محتمل) در اين وقت شب از خواب و آسايش خود دست برداشت و آمده در اين گوشه نشسته و دست تذلل به سوى مردم دراز كرده است! 🔹آيا تو به اندازه اين شخص، به وعده‏هاى خدا درباره شب خيزان ومتهجدان اعتماد ندارى كه فرموده است: «فَلا تَعْلَمُ نَفْسَ ما أُخفى لَهُم مِنْ قُرة أَعينُ» »هيچ كس نمى‏داند چه پاداش‏هاى مهمى كه مايه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده؟!«.(سوره سجده: آيه 17) 📌 گفته‏اند آن فرزند جوان از شنيدن اين گفتار پدر خود چنان تكان خورد و تنبّه يافت كه تا آخر عمر از شرف و سعادت بيدارى آخر شب برخوردار بود و نماز شبش ترك نشد. #داستان_و_عبرت اللّهم عجّل لولیک الفرج اللهم العن الجبت و الطاغوت و ابنتیهما ✨ما را دنبال کنید👇