🟢 مشارکت پذیری و 🚲 سواری همگانی آلودگی هوا وترافیک مقوله ای نیست که بتوان آن را با دستورالعمل وشعار پاک کرد. مرد میدان میخواهد ودغدغه مند امروزه موضوع آلاینده های زیست محیطی وترافیک ازکلانشهرها به سمت شهرهای کوچک درحال طی مسیر ورخ نمایی است. حال دراین گیر ودار الودگی مناسب ترین در دسترس ترین وارزانترین نسخه کند کردن این روند واینکه درکوتاه مدت باصرف کمترین هزینه واوضاع اقتصادی بیمار ورنجور بودجه ای کشور بتوانیم به آن برسیم جایگزینی بخشی ازچرخه حمل ونقل به سمت انسان محوری وحمل ونقل پاک یاهمان 🚲است. راهکاری که دریک سوی آن همان بحث دنباله دار آلاینده ها ووقت شهروندان درترافیک است که به صورت پیچیده ای گریبانگیر شهرها شده ودرسوی دیگر هدف مورد توجه نشاط اجتماعی وطیب خاطر شهروندان اولویت ماست. راه درمان بیماریهایی که دراثر بی تحرکی والودگی مفاصل وریه ها را به جولانگاه خود مبدل ساخته است فرهنگ سازی وترویج 🚲سواری همگانی است. بخشی از دستگاه قضایی ما درگیر پرونده هایی است که منشا ان بزهکاریهای اجتماعی است میتوان باتوسعه 🚲 سواری درشهرها باری رانیز ازدوش این متولی اجرای قانون برداشت. هرچقدر که به سمت استفاده از 🚲 درزندگی روزمره پیش رویم به نوعی آمار مشارکت شهروندان رادر فعالیتهای اجتماعی نیز افزایش داده ایم. شهروند بانشاط شهروند متعهدی که خودراوقف کمک به هوای شهر وکمک قابل ملاحظه  به رفع گره های ترافیکی میکند یک شهروند مشارکت جو است واین حس مشارکت در کنار مدیریت شهری ودستگاههای متولی برسرعت درحوزه های فرهنگی  وتوسعه ای می افزاید وباعث کاهش هزینه های شهر خواهد شد. اگر دربحث سخت افزاری و زیرساخت ها مدیریت شهری صاحب رای ونفوذ وبه نوعی مجری است در موضوع نرم افزاری وتوسعه فرهنگی باید برتوان نیروهای خلاق وخودجوش مردمی تکیه کرد. امروزه بارشد بی رویه خودرو های بی کیفیت درمعابر وشریانها نفس شهرها به شماره افتاده وتا این شماره گذاریهای نامرغوب درصنعت ما جا خوش دارد روز به روز بر امار مبتلایان به بیماریهای ریوی افزوده میشود. اما همین امروز باید ترمز این خودرو محوری وتک سرنشینی را کشید. و برانسان محوری درشهرها پافشاری کرد. هرچند هم برسازه های ترافیکی وتقاطع های غیر همسطح افزوده شود وترافیک راهم مدیریت کنیم و خودروهایی ایده ال هم به خیابانها گسیل نماییم . موضوع سلامت جسم وروان راچه کنیم . چگونه درمان کنیم بلند مرتبه سازی ها آپارتمان نشینی همه ما رااز فضاهای اصیل شهرها دور کرده وگویی که فراموششان نیز کرده ایم . دیگر  خبری از آن تعاملات و دورهمی های محلی وپاتوق ها نیست. دیگر گاه چندین روز وهفته ازحال همسایه ها بی خبریم به نوعی بی تفاوتی رادر لابلای  این سازه ها وفیزیک ساختمانها وشهر تزریق کرده ایم . آیا این زنگ خطر نیست ؟ ایا وقت به صدا درامدن زنگ مشارکت نیست ؟ باید شهر راباز افرینی کنیم باید هویت شهر راهرانچه هست حفظ ودرباز افرینی هویت قدیم ان بکوشیم ناچاریم بخشی از بار ترافیک رابردوش حمل ونقل پاک 🚲بگذاریم  واین خودشهروندان را دیگر بار ازخودروها بیرون خواهد کشید باید صدای پرنده ها رادر شهر شنید باید دوشادوش هم رکاب بزنیم باید چهره های خندان رادرپس مشکلات ببینیم و تاب آوری ومشارکت پذیری راتمرین کنیم وبه درد شهر برسیم. شاید تا چندسال  پیش واژه ترافیک بدان معنی بود که فقط وقت بیشتری راازما میگیرد اما ترافیک امروز بیش از آنچه وقت راتلف کند ، بستری برای ایجاد تنش درجامعه شده وسلامت روحی وجسمی را تهدید می کند. تا امروز قدم های مثبتی دراین حوزه برداشته شده اما کافی نیست . ♨️ آخرین باری که با 🚲 رفتی خرید یادت هست؟ #رابطین_فعال_محلات #باشگاه_ورزش_شهروندی_شهرداری_مشهد #دبیر_خانه_توسعه_دوچرخه_سواری #کارگروه_ورزش_و_جوانان