✅ ظلم به امام زمان(عج) ◀️ استاد شجاعی ⏰ ۱دقیقه و ۱۰ ثانیه ▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️

🌸امام كاظم(ع): خوشا به حال شيعيان ما كه در زمان غيبت قائم ما(عج)، به دوستى ما تمسّک می جویند و در ولايت و محبت ما و در برائت وبیزاری از دشمنان ما ثابت قدمند؛آنان از ما هستند و ما از آنانيم؛ آنان به پيشوايى و امامت ما راضى و خشنودند و ما به شيعه بودن آنان راضى وخشنوديم ؛ خوشا به حالشان! به خداقسم آنها درروزقیامت همراه ماهستند. طُوبى لِشيعَتِنا المُتَمَسّكينَ بِحُبِّنا فى غَيْبَةِ قائِمِنا الثّابِتينَ عَلى مُوالاتِنا وَ الْبَراءَةِ مِن أَعْدائِنا أُولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَد رَضُوا بِنا أَئِمَّةً وَ رَضينا بِهِمْ شيعَةً وَ طُوبى لَهُمْ! هُم وَاللِه مَعَنا فِی دَرَجَتِنا یَومَ القِیَامَه. بحارالانوار 51: 151 ح 6

امام عسکری: «إِذا قامَ الْقائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنائِرِ وَ الْمَقاصیرِ الَّتى فِى الْمَساجِدِ.»: هنگامى که امام قائم(ع) قیام کند، دستور به خراب کردن مناره ها و کاخ هاى مساجد خواهد داد

برای کشتی های بی حرکت موج ها تصمیم میگیرند. برای انسان بی هدف دیگران تصمیم می گیرند

🛑 امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : مَن لَم یَصبِرْ عَلی كَدِّهِ صَبَر علَی الاِفلاسِ! کسی که بر رنج کسب و کار صبر نکند، باید رنج نداری را تحمل کند... غررالحکم، حدیث ۸۹۸۷

✅ استقامت در ترک عادت ◀️ استاد رفیعی ⏰ ۵۵ ثانیه ▫️▫️▫️▫️▫️

✅ رمز موفقیت مردان بزرگ ◀️ استاد رفیعی ⏰ ۱دقیقه و ۴۲ ثانیه ▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️

💠امام کاظم علیه السلام: ‼️زیانکار کسی‌ست، که ساعتی از عمر خود را باخته است. 📚 حیاة الامام موسی ابن جعفر علیه السلام، ج۱، ص۲۸۰

🔴 راه تهذيب نفس و اصلاح اخلاق . علامه طباطبائي : «بدان که اصلاح اخلاق و ... تحصيل ملكات فاضله و زدودن رذايل اخلاقي از جان، فقط از راه تکرار کارهاي شايسته‌ و مناسب‌ امکان‌پذير است. کار خوب را بايد آنقدر انجام داد که ملکة نفس شود. بايد آن عمل را آن قدر تكرار كرد و در موارد و مصاديق متعدد آن را انجام داد تا رفته رفته در جان ما رسوخ کند و در صفحة دل ما نقش بندد؛ نقشي که به اين زوديها زائل نشود و يا اصلاً زوال نپذيرد.» (الميزان، ج1، ص354)

💠 صفات مومن امام علی : از ابزار تقوا این است که انسان خودش به قضاوت در کار خودش بنشیند! يَعْتَرِفُ بِالْحَقِّ قَبْلَ أَنْ يُشْهَدَ عَلَيْهِ

همسر آیت الله مرعشی نجفی: ((در تمام مدت شصت سالی که با ایشان زندگی کردم ، هیچ گاه با من رفتاری تند و خشونت آمیز نداشت. تا آن زمان که قادر به حرکت کردن و انجام دادن کارهایش بود ، نمی گذاشت که دیگران کارهایش را انجام دهند . حتی هنگامی که تشنه می شد ، بر می خواست و به آشپزخانه می رفت و آب می آشامید و از من درخواست نمی کرد . ایشان افزون بر آنکه برای من همسری خوب و مهربان و دوست داشتنی بود دوستی صمیمی و همکاری غم خوار برای من نیز بود ایشان همواره در کارهای منزل به من کمک می کرد و بسیاری از اوقات ، کارهای آشپزخانه همانند درست کردن غذا ، پاک کردن سبزی و شستن میوه و وسایل آشپزخانه را ایشان انجام می دادند)).

🔴 تجلیل و قدردانی امام خمینی و رهبر انقلاب از همسرشان امام در وصیت‌نامه خود به فرزندشان حاج سید احمد توصیه کرده‌اند که: «پسرم! بزرگ‌ترین وصیت من به تو فرزند عزیز، سفارش مادر بسیار وفادار تو است. حقوق بسیار مادرها را نمی‌توان شمرد و نمی‌توان به حق ادا کرد. یک شب مادر نسبت به فرزندش، از سال‌ها عمر پدر متعهد، ارزنده‌تر است. تجسم عطوفت و رحمت در دیدگان نورانی مادر، بارقه رحمت و عطوفت رب العالمین است.» در جای دیگر اشاره کرده‌اند که: «و به احمد، پسرم، وصیت می‌کنم که با ارحام و اقربای خود به خصوص خواهران و برادر و خواهرزادگان با مهر و محبت و صلح و صفا و ایثار و مراعات رفتار کند و به همه فرزندانم وصیت می‌کنم که باهم یکدل و یک جهت باشند. و همه در راه خداوند و [کمک به] بندگان محروم او قدم بردارند که خیر و عاقبت دنیا و آخرت در آن است.» رهبر انقلاب: «از باب حق‌گزاری هم که شده، باید به نقش همسرم در زندگی‌ام اشاره کنم. ایشان قبل از هرچیز از طمأنینه و آرامش و روحیه‌ای قوی برخوردار است. من بارها دربرابر او بازداشت شدم، بارها مورد ضرب و جرح واقغ شدم و علی‌رغم همه این‌ها هیچگاه ترس و ضعف و ملالتی در او مشاهده نکردم. باید به صبر و شکیبایی فراوانش در تحمل سختی و مشقت زندگی پیش از انقلاب و اصرار او بر ساده‌زیستی در دوران انقلاب اشاره کنم. بحمدالله خانه ما همواره تا کنون از زوائد زندگی و زرق و برق‌های دنیوی به دور مانده است و همسرم در این امر بالاترین نقش را داشته است. این بانوی صالحه، هرگز از من درخواست خرید لباس نکرده، هیچوقت برای خود زیورآلات نخرید و مقداری زیورآلات از هدیه بستگان داشت که برای خرید زغال جهت کمک به سرمای فقرا در زمستان مشهد آن‌ها را فروخت...» کتاب چهارم لیگ کتاب «خون دلی که لعل شد»، ص159 و 160