eitaa logo
سبک زندگی دینی
132 دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
1.5هزار ویدیو
25 فایل
آیدی ادمین: @mohammaddostmr
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ انسان بی‌ایمان، انسان مرده است 🔻 انسان گاهی یک بی‌حسی در برخی از اعضا و جوارح مثل پا یا دست پیدا می‌کند. نگران نزد طبیب می‌رود و اظهار ناراحتی می‌کند. طبیب دستور می‌دهد: روی تخت‌خواب بخوابد و بعد با چیزی شبیه سوزن به آن قسمت‌های بدن می‌زند تا ببیند که چه واکنشی نشان می‌دهد. می‌پرسد چیزی احساس می‌کنی؟ می‌گوید: نه. طبیب متوجه می‌شود که در این قسمت از بدن احساس از بین رفته و چیزی را حس نمی‌کند. 🔸 وضعیت انسان نسبت به و هم همین‌طور است. وقتی می‌شود معنایش این است که احساس را از دست داده است. ایمان و در یک انسان یک حس است، یک است، و آن انسانی که این حس را ندارد، است. چنان که انسان کر فرقی بین صدای بلند و کوتاه و صدای زشت و زیبا نمی گذارد، انسان میان و ، و و و فرق نمی‌گذارد. در صورتی که اگر این زنده باشد و نمرده باشد، خود این حس، انسان را به ، ، و.... می‌خواند و کار او را اصلاح می‌کند. پس باید کوشید و این حس را زنده و بیدار نگه داشت. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۴۳ و ۴۴
✳ چرا تکبر و خودپسندی از نظر دین ممنوع است؟ 🔻 جریان برق بر محور اختلاف سطحی است که در دو سر سیم وجود دارد؛ یک سر سیم در سطحی است که لحظه‌به‌لحظه نیاز به نیرو دارد و آن سر دیگر متصل به نیروگاه است و سرشار از نیرو و تا در آن سر نیاز و مصرف وجود داشته باشد و در این سر هم نیروی متراکم، این جریان ادامه خواهد یافت. 🔸 انسان هم در این سیر الی الله که دارد، هرچه آگاهی‌اش نسبت به آنچه هست و آنچه باید بشود بیشتر شود و هر چه اختلاف سطح را عمیق‌تر ببیند، هم سرعتش بیشتر می‌شود و هم سیرش ادامه‌ی بیشتری پیدا می‌کند و اصلا متوقف نمی‌گردد. اما اگر اختلاف سطح پایین آمد و انسان به جایی رسید که گمان کرد آنچه می‌خواستم بشوم شده‌ام، اینجاست که شدت جریان کم و یا به‌طور کلی قطع می‌شود؛ چون دیگر فاصله‌ای بین آنچه باید بشود و بین آنچه هست نمی‌بیند و این بدان معنی است که اختلاف سطح به صفر رسیده، درنتیجه حرکت و سیر نیز به صفر می‌رسد. 🔺 اینکه ، ، و... تا این اندازه از نظر و ممنوع و محکوم است و نکوهش شده، نه به‌خاطر این است که به خدا و یا دستگاه‌های خدایی صدمه‌ای وارد می‌سازد، بلکه به‌خاطر این است که این‌ها انسان را متوقف می‌کنند و راکد می‌سازند و روح حرکت در انسان کشته می‌شود و انسان گندیده و هلاک می‌شود، زیرا سکون و توقف یعنی نیستی و هلاکت و نابودی. 👤 📚 از کتاب
🖊 ره: اگر مرد میدان هستید، هر وقت اذان گفتند همانجا اذان بگویید یکی از امر به معروف‌ها اذان گفتن است؛ چون مؤذن وقتی می‌گوید: «حی علی الصلاه» دارد امر به معروف می‌کند. من به مغازه دارها، به بسیجی‌ها و انجمن اسلامی‌ها و کل حزب اللهی‌ها، این‌هایی که دلشان می‌خواهد با منکرات مبارزه کنند، اول یک توصیه می‌کنم: اگر تو رویت می‌شود اول ظهر اذان بگویی، تو به درد کارِ نهی از منکر می‌خوری. اما اگر خجالت می‌کشی از «امر به معروف»، تو چه طور از عهدۀ «نهی از منکر» بر می‌آیی؟ تو که اول اذان شد، عارت می‌آید دستت را بگذاری پشت گوشت و بگویی: «الله اکبر» و صدایت را به اذان بلند کنی، چه طور مرد میدان هستی که بیایی به یک کسی بگویی: «خانم این مویت بیرون نباشد بهتر است»؟ نه! شما یک هفته اذان بگویید ببینید مزه‌اش چطور است؟ یک خورده ببین این و آن به تو نق می‌زنند می‌توانی تحمل کنی؟ ببین مردش هستی؟ موقع اذان به هرجا رسیدی، وسط راه، وسط پیاده رو، در حال رفتن، اگر اذان شد، اذانت را بگو. بسیجی‌ها این کار را بکنند و روز بسیج هم این برنامه اذان گفتن را انجام بدهند. بسیجی‌ها سر چهار راه‌ها بایستند و اذان بگویند.
🖊 ره: این عالم برای رفتن است، نه برای ماندن! دیر یا زود هر کسی باید برود، نخواهد برود بیرونش می‌کنند. بچه وقتی نه ماه در شکم مادر می‌ماند، دیگر باید خارج بشود. حالا بر مادر سخت می‌گذرد، باشد. این چنین باید با وضع حمل از رحم خارج شود. هیچ‌کس نمی‌تواند پیشنهاد کند که اجازه بدهید یک روز دیگر هم در رحم مادر بمانم؛ چرا که هم مادرش می‌میرد و هم خودش باید بیرون بیاید و وقتش رسیده است. دنیا نیز این‌گونه است.
🖊 : زن که خدمتکار نیست، زن گل است. مرد وقتی در خانه کار کند مثل جهاد است. کمک زنش ظرف بشوید. بچه‌داری کند، جارو بزند، هیچکدام از اینها خروج از شئون خودش نیست که مکروه باشد. بلکه عمل به وظائف شرعیه است و ممدوح است. زن هم که در خانه کار میکند ثواب بزرگی به او می دهند، نمیگویند وظیفه است.
🖊 ره: یک کسی ده سال در خانه ای در تهران زندگی می کرد. به او می گویم طبقۀ بالای شما چه کسی است؟ می گوید: ما اطلاعی نداریم!!! می پرسم: جوان هستند یا پیر؟ می گوید: به آن ها نگاه نمی‌کنیم! می پرسم: خب یک دفعه اتفاق نیفتاده که احوال اینها را بپرسی؟ اینها زنده اند؟ مرده اند؟ می گوید: این جا است! رسم نیست که آدمها در زندگی خصوصی دیگران دخالت بکنند یا از دیگری بپرسند تو چه کسی هستی؟ باید وقتی می آیی سرت را بگیری پایین و بروی! پس حق همسایگی چه طور می شود؟! حالا پرسیدن از احوال همسایه شده فضولی؟!!
✳️ منتظر واقعی، خود امام زمان است! 🔻 (عج) ماست؛ نه اینکه ما منتظر آن حضرت باشیم؛ چون همیشه آدمِ منتظر آدمِ است. فرض کنید دو نفر می‌خواهند به مجلسی بروند. یکی قبراق و آماده و لباس‌پوشیده است اما دیگری دنبال کفش یا کلاه می‌گردد. حالا واقعاً کدامشان منتظر و آماده‌اند؟! 👤 📚 از کتاب اعتقادی-علمی | ج۱ 📖 ص ۵۸
✅ کار را تعطیل نکنید... بهترین روش رفع خستگی، کار است. کار را تعطیل نکنید، تبدیل کنید. مطالعه را تعطیل نکنید، تبدیل کنید. بازنشستگی برای ما غلط است. گاهی خسته می‌شوید، برنج پاک کنید، کارهای خانه بکنید، چیزهایتان را مرتب بکنید، دوخت و دوز بکنید برای تفریح. این‌ها تفریح‌های حلال است. بیکار نشستن و خوابیدن، تفریح شما نیست. در ساعاتی که خسته می‌شوید کتاب‌هایی مثل زندگینامه های علما را بخوانید.
✅ کار را تعطیل نکنید... بهترین روش رفع خستگی، کار است. کار را تعطیل نکنید، تبدیل کنید. مطالعه را تعطیل نکنید، تبدیل کنید. بازنشستگی برای ما غلط است. گاهی خسته می‌شوید، برنج پاک کنید، کارهای خانه بکنید، چیزهایتان را مرتب بکنید، دوخت و دوز بکنید برای تفریح. این‌ها تفریح‌های حلال است. بیکار نشستن و خوابیدن، تفریح شما نیست. در ساعاتی که خسته می‌شوید کتاب‌هایی مثل زندگینامه های علما را بخوانید.
🔋 نماز، باتری دلت را پُر می‌کند! 🔻 هر دستگاهی برای کارکردن، از ذخیرۀ انرژی خود استفاده می‌کند و به ‌منظور پُرکردن ذخیرۀ مصرف‌شده، بایستی جایگاهی برای پُرکردن داشته باشد. سفرۀ غذایی که بر سر آن می‌نشینیم، ایستگاه تغذیۀ جسمی ماست و نمازی که می‌خوانیم، ایستگاه تغذیۀ روانی و روحانی ما. گویی ارتباط با پروردگار، تقویت‌کننده‌ای است که با یک نماز، باتری دل را پر می‌کند. ‼ گاه به‌دلیل اشکالاتی، نیرورسانی و پرشدن باتری تخلیه‌شده انجام نمی‌شود. به‌عبارت‌دیگر، دستگاه در شارژ است، اما شارژ نمی‌شود. نماز هم این‌چنین است: «لَا صَلَوة اِلا بِحُضُورِ القَلبِ»؛ نماز بدون حضور قلب، نماز نیست. مهم، در شارژ قرارگرفتن و شارژشدن است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۹
4.04M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. 🏷 استاد اخلاق ساواکی 🔸پسرم ۲ فروردین به دنیا آمده بود و [ساواکی ها] من را ۱۳ فروردین بردند. روز دستگیری مادرش دهان بچه را نشانم داد که برفک زده بود. من آنجا ۱۵ روز ارتباط با هیچ جا نداشتم؛ چشمم بسته بود. 🔻یک بازجویی آمد به من گفت که من برای بازجویی‌ات نیامدم، می‌خوام بگم دوباره اومدی؟! بعد گفت کاری نداری؟ گفتم روزی که من را آوردند، پسرم دهنش برفک زده‌ بود. می‌خواستم ببینم پسرم زنده است یا نه؟ این بازجو (از بازجوهای سختگیر هم بود) می‌دونی به من چی گفت؟ گفت حالا اگه خودت بودی بالا سرش، خودت حفظش می کردی؟ ✅ این نتیجه رو گرفتم که خدا وقتی می‌خواهد به آدم جواب بده [ از این طریق می‌دهد.] بعد به خودم گفتم حالا خوبه؟ استاد اخلاقت هم شد این ساواکی... 🎥
🖊 ره: «وَ قُل لِّعِبَادِی یقُولُواْ ٱلَّتِی هِی أَحسَنُ إِنَّ ٱلشَّیطَنَ ینزَغُ بَینَهُم» به مؤمنین بگو که در انتخاب سخن دقت کنند و مطلبشان را به بهترین روش بیان کنند. «یقُولُوا الَّتِی هِی أَحْسَنُ» یعنی چیزی را که احسن است بگویند. مثلاً شما می‌خواهی به یک کسی اعتراض کنی، اینجا باید «یقُولُوا الَّتِی هِی أَحْسَنُ» باشد؛ به سبکی که بهترین شیوه است مطلب را مطرح کن. بعد می‌فرماید: علت اینکه من این توصیه را به شما می‌کنم چیست؟ علتش اینست که: «إِنَّ الشَّیطانَ ینْزَغُ بَینَهُمْ»: شیطان بین شما کینه و کدورت ایجاد می‌کند. یعنی کنایه نزن. چون کنایه زدن، «یقُولُوا الَّتِی هِی أَحْسَنُ» نیست. اگر می‌خواهی مطلبی را بگویی، مواظب اطراف کلام و جوانب کلام باش. بی محابا سخن را پرتاب نکن. چرا؟ چون شیطان در کار است. یعنی شیطان از این کلام تو بهره‌گیری می‌کند برای جدایی انداختن، برای جدا کردن قلوب مؤمنین از هم، بریدن این‌ها از هم. چون او سوء استفاده می‌کند، مواظب باش. کلامی که می‌گویی ببین آیا شیطان می‌تواند از این کلام سوء استفاده‌ای بکند یا نمی‌تواند؟ اگر شیطان نمی‌تواند سوء استفاده بکند، بگو. مواظب باش که یک سخن چینِ عجیب و غریبی نشسته است و می‌خواهد از آب سخن تو رنگ بردارد. نگو ما مؤمنین با هم این حرف‌ها را نداریم و هرچه به هم گفتیم خبری نیست! یک وقت می‌بینی گفتی و بعد دیگر نمی‌شود آن را درست کرد! وقتی می‌خواهی سخن بگویی از این «نزغ شیطان» بر حذر باش، مراقبت بکن. ♻️♻️♻️♻️ 🖊 آیت‌الله حاج‌آقا مرتضی_تهرانی: اگر جوانی بخواهد دلش در برابر آیات قرآن نرم شود، صبح قبل از خارج شدن از خانه، این آیه را پنج مرتبه آهسته بخواند و به معنایش توجه کند؛ «الیومَ نَختِمُ علی اَفواهِهِم وَ تُکَلِّمُنا اَیدیهِم و تَشهَدُ اَرجُلُهُم بِماکانوا یَکسِبونَ»؛ امروز بر دهانشان مُهر می‌نهیم، و دست‌هایشان با ما سخن می‌گویند و پاهایشان به کارهایی که انجام می‌دادند گواهی می‌دهند. هر عضوی از اعضا هر کاری که کرده است، خودش می‌گوید، نه کمتر و نه بیشتر. در قیامت جایِ انکار نیست، زیرا زبان مُهر می‌خورد و این اعضایِ آدمی است که علیهِ او شهادت می‌دهند.