#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه دعای پانزدهم صحیفه سجادیه مربوط به زمان سختی ها و مشکلات است. در این دعا، روح عبودیت و مقام رضا و تسلیم در برابر مقدرات الهی موج می زند و به تعبیری، مراتب عالیه توحید را بیان می دارد. حال انسان موحد و مومن در سختی ها، خوشی ها و مشکلات تفاوتی ندارد و هر آنچه از جانب خدای تبارک و تعالی باشد را با جان و دل می پذیرد و در همه حال، نسبت به همه این وضعیت ها شاکر است. ﴿1﴾ اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي ، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي «2» فَمَا أَدْرِي يَا إِلَهِي أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ؟ وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ؟ «3» أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ «4» أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ وَ تَذْكِيراً لِمَحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ (1) خدایا! تو را سپاس بر تندرستی بدنم که پیوسته از آن برخوردار بودم و تو را سپاس بر بیماری و مرضی که در جسمم پدید آوردی. اى خداى من! كدام يك از اين دو حال، براى سپاس گزارى به درگاهت سزاوارتر، و كدام يك از اين دو وقت، براى سپاس و ثنا به پيشگاهت شايسته‏تر است؟ آيا زمان سلامت كه روزى‏هاى پاكيزه‏ات را در آن برايم گوارا فرمودى، و به سبب آن براى به دست آوردن خشنودى و احسانت به من نشاط دادى، و مرا همراه آن، بر آنچه كه از اطاعتت توفيق دادى، نيرو بخشيدى. يا هنگام بيمارى كه مرا به وسيله آن از ناخالصى‏ها خالص ساختى، و نعمت‏هايى كه به من‏ هديه دادى، براى سبك كردن گناهانى كه پشتم را گران و سنگين كرده، و پاك كردن زشتى‏هايى كه در آن فرو رفته‏ام، و آگاهى دادن براى اين كه توبه را فراگيرم، و به ياد آوردن نعمت‏هاى قديم، براى محو كردن گناهان بزرگ از پرونده‏ام؟ #پانزدهم

#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه ✳️ حسن بن على بن فضال مى‏گويد: از حضرت رضا عليه السلام شنيدم فرمود: ما سُلِبَ احَدٌ كَريمَتَهُ الّا عَوَّضَهُ اللّهُ مِنْهُ الْجَنَّةَ. عضو ارزشمندى از انسان گرفته نمى‏شود، مگر اين كه خداوند به عوض آن‏ بهشت عنايت مى‏كند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: ما مِنْ مُسْلمٍ يُبْتَلى فى جَسَدِهِ الّا قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِمَلائِكَتِهِ: اكْتُبُوا لِعَبْدى افْضَلَ ما كانَ يَعْمَلُ فى صِحَّتِهِ. مسلمانى به مرض دچار نمى‏شود، مگر اين كه خداوند عزّوجلّ به ملائكه مى‏فرمايد: براى بنده‏ام بهترين آنچه را كه در ايام سلامتش عمل مى‏كرد در پرونده‏اش ثبت كنيد. حضرت رضا عليه السلام فرمود: الْمَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهيرٌ وَ رَحْمَةٌ، وَ لِلْكافِرِ تَعْذيبٌ وَ لَعْنَةٌ، وَ انَّ الْمَرَضَ لايَزالُ بِالْمُؤْمِنِ حَتّى‏ لايَكُونَ عَلَيْهِ ذَنْبٌ. مرض براى مؤمن پاك كننده از گناه و رحمت الهى است و براى كافر عذاب و لعنت است و به حقيقت كه مرض با مؤمن هست در حدّى كه گناهى بر او نماند. حضرت صادق عليه السلام فرمود: صُداعُ لَيْلَةٍ تَحُطُّ كُلَّ خَطيئَةٍ الَّا الْكَبائِرَ. سردرد يك شب هر گناهى جز گناهان كبيره را از پرونده مى‏ريزد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 228

#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه ✳️ امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: رسول خدا از سلمان هنگامى كه بيمار بود، عيادت كرد، سپس به او فرمود: اى سلمان! در بيمارى تو سه خصلت براى تو است. در ياد حضرت حقّى، دعايت در اين بيمارى مستجاب است، بيمارى، گناهى برايت نمى‏گذارد مگر اين كه از پرونده تو مى‏ريزد، خداوند تاوقت مرگ تو را عافيت دهد. «1» حضرت صادق عليه السلام فرمود: سَهَرُ لَيْلَةٍ فِى الْعِلَّةِ الَّتى تُصيبُ الْمُؤْمِنَ عِبادَةُ سَنَةٍ بيدارى يك شب در بيمارى كه متوجه مؤمن مى‏شود عبادت يك سال است. عَنْ امير المُؤمنينَ عليه السلام فى الْمَرَض يُصيبُ الصَّبىّ قالَ: كَفَّارَةٌ لِوالِدَيه. از امير المؤمنين عليه السلام است در مرضى كه به فرزند انسان مى‏رسد، فرمود: بيمارى كودك كفّاره‏اى براى گناهان پدر و مادر است. راوى مى‏گويد از على بن الحسين زين العابدين عليه السلام شنيدم كه فرمود: مَا اخْتَلَجَ عِرْقٌ وَلا صُدِعَ مُؤْمِنٌ قَطُّ الّا بِذَنْبِهِ وَ ما يَعْفُو اللّهُ عَنْهُ اكْثَرُ، وَ كانَ اذا رَأَى الْمَريضَ قَدْ بَرِى‏ءَ قالَ لَهُ: لِيَهْنِئْكَ الطُّهْرُ- اىْ مِنَ الذُّنُوبِ- فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ. رگى در بدن مؤمن حركت نمى‏كند يا نمى‏شكافد مگر به خاطر گناهش و آنچه را خداوند از مؤمن عفو مى‏كند و آن را به جريمه و عقاب نمى‏برد بيش از آن است و چون امام زين العابدين مريض شفا يافته‏اى را مى‏ديد به او مى‏فرمود، پاكى را به تو تهنيت مى‏گويم. يعنى پاكى از گناهان را، عمل را از سر بگير كه حال به خاطر بيماريت از گناهانت پاك شده‏اى. رسول خدا صلى الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود: يا عَلِىُّ انينُ الْمَريضِ تَسْبيحٌ، وَ صِياحُهُ تَهْليلٌ، وَ نَوْمُهُ عَلَى الْفِراشِ عِبادَةٌ، وَ تَقَلُّبُهُ جَنْباً الى‏ جَنْبٍ فَكَانَّما يُجاهِدُ عَدُوَّ اللّهِ، وَ يَمْشى فِى النّاسِ وَ ما عَليْهِ ذَنْبٌ. يا على! ناله مريض تسبيح و فريادش تهليل و خوابش در رختخواب عبادت و از اين پهلو به آن پهلو غلتيدنش همچون جهاد با دشمن خدا است، يا على او در بين مردم حركت مى‏كند در حالى كه به خاطر آن بيمارى گناهى بر او نيست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 228

#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه ✳️ عبدالرحمن بن جندب مى‏گويد: زمانى كه همراه با امير المؤمنين عليه السلام از صفين برگشتيم و خانه‏هاى كوفه را ديديم ناگهان چشم ما به پيرمردى افتاد كه در سايه خانه‏اش نشسته بود و آثار مرض درقيافه‏اش ديده مى‏شد، على عليه السلام به او فرمود: صورتت را رنگ پريده مى‏بينم، آيا به خاطر بيمارى است؟ عرضه داشت: آرى، فرمود: آيا از اين بيمارى كراهت دارى؟ عرضه داشت: دوست ندارم چنين مرضى را كسى دچار شود، امام فرمود: آنچه را كه به تو رسيده به حساب خدا نمى‏گذارى؟ عرضه داشت: چرا؟ فرمود: تو را به رحمت پروردگارت بشارت باد و بدان كه به خاطر اين بيمارى گناهت آمرزيده شده است. حضرت صادق عليه السلام فرمود: ساعاتُ اْلَاوْجاعِ يَذْهَبْنَ بِساعاتِ الْخَطايا. ساعات دردها، از بين برنده ساعات خطاهاست. جابر بن عبداللَّه رحمهم الله مى‏گويد: مردى كرولال به سوى رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و به نزد حضرت ايستاد و سپس با دست اشاره كرد، حضرت فرمود: صفحه‏اى به او بدهيد تا آنچه مى‏خواهد بنويسد، بر صفحه نوشت: اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللّهُ وَ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ. حضرت فرمود: براى او بنويسيد كه تو را به بهشت بشارت باد، مسلمانى نيست كه عضو اصلى خود را يا زبان يا گوش، يا دست يا پا را از دست بدهد، پس خدا را سپاس گويد بر آنچه به او رسيده و آن را نزد خدا به حساب آورد، مگر اين كه‏ خداوند او را از آتش نجات دهد و به بهشت ببرد. سپس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بلا كشيده‏گان در دنيا را هر آينه در آخرت درجاتى است كه به اعمال خود به آن درجات نمى‏رسند، ثوابى كه براى بلا كشيده‏هاى از اهل توحيد در قيامت مقرّر است به نحوى است كه بيننده آن ثواب مى‏گويد: اى كاش بدنم در دنيا در راه خدا با قيچى قطعه قطعه مى‏شد تا به چنين بهره‏اى نايل مى‏شدم، البته اى امّت من بدانيد كه خداوند عملى را در اتصال به غير مكتب اسلام نخواهد پذيرفت. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 228 #پانزدهم

#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه ✳️ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: جبرئيل به زيباترين صورت بر من فرود آمد و گفت: اى محمد خداوند تو را سلام مى‏رساند و مى‏گويد: من به دنيا وحى كردم بر اولياى من تلخ و تنگ و شديد باش تا عاشق لقاى من باشند و بر دشمنانم راحت و خوش و آسان و پاكيزه باش تا لقاى مرا دشمن بدارند، من دنيا را زندان اوليائم و بهشت دشمنانم قرار دادم. امير المؤمنين عليه السلام فرمود: انَّ الْبَلاءَ لِلظّالِمِ ادَبٌ، وَ لِلْمُؤْمِنِ امْتِحانٌ، وَ لِلْانْبِياءِ دَرَجَةٌ، وَ لِلْاوْلِياءِ كَرامَةٌ. به حقيقت بلا و ناراحتى براى ستمگر ادب و براى مؤمن امتحان و آزمايش و براى انبيا درجه و براى اولياى كرامت و بزرگوارى است. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 228 #پانزدهم

#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه ✳️ ابى بصير مى‏گويد: خدمت حضرت باقر عليه السلام رسيدم و عرضه داشتم: شما وارث‏ رسول خدا هستيد؟ فرمود: آرى، عرضه كردم: رسول خدا وارث علوم انبيا است؟ فرمود: آرى، گفتم: شما قدرت داريد مرده زنده كنيد و كور مادر زاد و دارنده مرض پيسى را علاج كنيد؟ فرمود: به اذن خدا، آرى. سپس فرمود: نزديك من بيا، دست مباركش را بر چشم و صورتم كشيد، به ناگاه آفتاب و آسمان و زمين و خانه‏ها و هر چه در آن بود ديدم، حضرت فرمود: دوست دارى بينا باشى و هر آنچه براى مردم است براى تو باشد و آنچه در قيامت از حساب و كتاب به آنان مى‏رسد به تو برسد، يا به همان حال باز گردى و بهشت بى زحمت براى تو باشد، عرضه داشتم: به همان حال برگردم، حضرت دوباره به چشم و صورتم دست كشيد و من به همان حال اول برگشتم. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: ارْبَعٌ مِنْ كُنُوزِ الْجَنَّةِ: كِتْمانُ الْفاقَةِ، وَ كِتْمانُ الصَّدَقَةِ، وَ كِتْمانُ الْمُصيبَةِ، وَكِتْمانُ الْوَجَعِ. چهار چيز از گنج‏ هاى بهشت است: پنهان داشتن نياز و #فقر، پنهان داشتن #صدقه، پنهان داشتن مصيبت و پنهان داشتن درد. و نيز رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: يَقُولُ اللّهُ عَزَّوَجلَّ: اذا وَجَّهْتُ الى عَبْدٍ مِنْ عَبيدى مُصيبَةً فى بَدَنِهِ اوْ مالِهِ او وَلَدِهِ ثُمَّ اسْتَقْبَلَ ذلِكَ بِصَبْرٍ جَميلٍ اسْتَحْيَيْتُ مِنْهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ انْ انْصِبَ لَهُ ميزاناً اوْ انْشُرَ لَهُ ديواناً. خداوند متعال مى‏فرمايد: زمانى كه به مصيبتى در بدن، يا مال يا فرزند به‏ بنده‏ام رو كنم، سپس او با صبر جميل از برنامه من استقبال كند، در قيامت از او حيا كنم كه برايش ترازو يا نامه عمل برپاكنم. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 237

#دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه #دعا_پانزدهم_ ✳️ #صبر بر بيمارى تا هنگام شفا داراى ثواب زيادى است و بر مريض است كه شكايت خود را از بيمارى فقط و فقط متوجه حضرت حق كند كه صبر بر مرض و لب فرو بستن از شكايت باعث شفاى زودرس است. ابن عباس مى‏گويد: انَّ امْرَاةَ ايُّوبَ قالَتْ لَهُ يَوْماً: لَوْدَعَوْتَ اللّهَ انْ يَشْفِيَكَ، فَقالَ: وَيْحَكِ كُنّا فِى‏ النَّعْماءِ سَبْعينَ عاماً فَهَلُمَّ نَصْبِرْ فِى الضَّرّاءِ مِثْلَها، فَلَمْ يَمْكُثْ بَعْدَ ذلِكَ الّا يَسيراً حَتّى‏ عُوفِىَ. همسر ايوب يك روز به او گفت: اگر از خدا بخواهى‏شفا مى‏دهد، ايوب بر او فرياد زد ما به مدت هفتاد سال در نعمت و خوشى بوديم بر ماست به مدت هفتاد سال در اين مصيبت و سختى صبر كنيم، مدّت زيادى نگذشت مگر اين كه ازتمام رنج‏ها راحت شد. حضرت على عليه السلام فرمود: الْمَريضُ فى سِجْنِ اللّهِ مالَمْ يَشْكُ الى عُوّادِهِ تُمْحى سَيِّئاتُهُ. وَ ايُّما مُؤْمِنِ ماتَ مَريضاً ماتَ شَهيداً، وَ كُلُّ مُؤْمِنٍ شَهيدٌ، وَ كُلُّ مُؤْمِنَةٍ حَوْراءُ، وَ اىُّ ميتَةٍ ماتَ بِها الْمُؤْمِنُ فَهُوَ شَهيدٌ، وَ تَلا قَوْلَ اللّهِ جَلَّ ذِكْرُهُ: وَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ اولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ – حدید 19 بيمار در زندان خدا است و تا زمانى كه از بيمارى خود نزد عيادت كنندگانش شكايت نكند، سيّئاتش محو مى‏شود و هر مؤمنى در بيمارى بميرد شهيد است و تمام مؤمنان شهيدند و تمام زنان مؤمنه حورا هستند. به هر مرگى مؤمن بميرد شهيد است، سپس آيه شريفه را تلاوت كردند: و كسانى كه ايمان به خدا و رسولان آوردند، اينان صديقون و شهداء نزد پروردگارشان هستند. مريض مستحب است در وقت بيمارى اين دعا را بخواند و تكرار كند: لا الهَ إلّااللّهُ وَحْدَهُ لاشَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيى وَ يُميتُ وَ هُوَ حَىٌّ لايَمُوتُ، سُبْحانَ اللّهِ رَبِّ الْعِبادِ وَ الْبِلادِ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ حَمْداً كَثيراً طَيِّباً مُبارَكاً فيهِ عَلى كُلِّ حالٍ، وَ اللّهُ اكْبَرُ كَبيراً، كِبْرِياءُ رَبِّنا وَ جَلالُهُ وَ قُدْرَتُهُ بِكُلِّ مَكانٍ. اللّهُمَّ انْ كُنْتَ امْرَضْتَنِى لِقَبضِ رُوحِى فى مَرَضِى هذا فَاجْعَلْ رُوحى‏ فى ارْواحِ مَنْ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنْكَ الْحُسْنى‏، وَ باعِدْنى مِنَ النّارِ كَما باعَدْتَ اوْلياءَكَ الَّذينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنْكَ الْحُسْنى. نيست خدايى جز خدايى يكتا و شريك ندارد و همكارى براى او نيست، سلطنت و سپاس مختص ذات اوست كه مى‏ميراند و زنده مى‏كند و اوست كه زنده است و هرگز نمى‏ميرد و از بين نمى‏رود، منزه است خدايى كه پروردگار بندگان و آبادى هاست، حمد و سپاس مختص خدايى است كه فراوان و مداوم و در همه حال خدايى بزرگ و بزرگتر و بلند پايه است، پروردگار ما و قدرت تواناييش به همه جا حكمفرماست، بار خدايا! اگر مرا بيمار گردانيده‏اى كه در اين بيمارى جانم را بگيرى، بارالها! جانم را در زمره كسانى قرار ده كه آنها را مورد احسان خود واقع ساختى و مرا از آتش غضبت به دور دار همان طورى كه دوستانت را كه مورد احسان تو هستند، از آتش دور داشته‏اى. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 237

ادامه #دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه ﴿5﴾ وَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ ، مَا لَا قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ ، وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ ، وَ لَا جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ ، بَلْ إِفْضَالًا مِنْكَ عَلَيَّ ، وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَّ . ﴿6﴾ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي ، وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي ، وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَي عَفْوِكَ ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ ، و سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ ﴿7﴾ إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ ، الْمُتَطَوِّلُ بِالِامْتِنَانِ ، الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ، ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ . (5) و در اثنای آن بیماری، از جمله تحفه‌هایی که به من عنایت کردی این است که فرشتگان نویسنده بر عهده من اعمال پاکیزه‌ای نوشتند؛ اعمالی که نه دلی در آن فکر کرده و نه زبانی به آن گویا شده و نه عضوی در انجامش رنج برده؛ بلکه بخششی از جانب تو بر من و احسانی از ساختۀ تو به سوی من بود. (6) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و آنچه را برایم پسندیده‌ای محبوب من ساز و آنچه را بر من وارد کرده‌ای آسان کن و از آلودگی اعمال زشتی که در گذشته انجام داده‌ام پاکم فرما و شرّ آنچه که پیش از این مرتکب شده‌ام، از صفحۀ وجودم محو کن؛ و از شیرینی عافیت کامیابم ساز و گوارایی تندرستی را به من بچشان؛ و راه بیرون رفتن از بیماری‌ام را به سوی بخشش و عفوت و جابه‌جا شدنم را از بستر بیماری به جانب گذشتت و نجاتم را از اندوهم به عرصۀ رحمتت و تندرستی‌ام را از این دشواری به دایرۀ گشایشت، قرار ده. (7) همانا تو نیک رفتار به احسان و عطاکنندۀ به نعمتی، بسیار بخشنده و بزرگواری؛ دارای جلال و اکرامی. #دعای_پانزدهم_صحیفه_سجادیه