اندیشه سیاسی: تلاش‌هایی عملی برای بهینه سازی زندگی 🔸«فلسفه سیاسی» صورت خاصی از اندیشۀ سیاسی است که صورتی کلّی و عام دارد و هرگونه تأمّل در حوزه سیاست را شامل می شود. این تَفَلسُف در باب سیاست به صورت گفتمانی مستقل، از زمان و مکانی خاص آغاز شده است. أمّا این زمانی و مکانی بودن، بدین معنا نیست که بشر پیش از آن در باب سیاست نیاندیشیده است. بلکه همیشه انسان مناسبات خویش با دیگری را مدنظر و مورد تفکر قرار داده است. 🔸البته همیشگی اندیشه سیاسی، جستاری در حقیقت «سیاست فی نفسه» نبوده است بلکه کوششی عملی برای پیدا کردن راه‌حل‌هایی در جهت بالابردن کارآمدی، تنظیم و در یک جمله اداره بهینۀ زندگی خویش با دیگری یا مدینه بوده است. 🔸برای مثال کتاب «آرتا شِسترا» در سنت اندیشۀ سیاسی «هند». در این کتاب سؤال های اساسی نگارنده سؤال‌هایی معطوف به عمل و کارکرد است نه فلسفی. برخی از سرفصل‌های کتاب عبارت است از: «تداوم شاهی»؛ «در تداوم حاکمیت»؛ «شش تدبیر در باب سیاست خارجی»؛ «سیاست در قبال شاهان هم‌طراز، ضعیف‌تر یا قوی‌تر»، «رفتار سلطان وقتی در محاصره قرار دارد»، «رفتار نسبت به سلطانی که سیاست بی طرفی اتخاذ کرده است»، «به خدمت گرفتن عوامل زیرزمینی»، «گول زدن و اغوا کردن». 🔸اندرزنامه‌های ایرانی نیز به همین منوال هستند برای مثال کتاب «نامه تَنسَر [به گشنسب]» که در آن تنسر بصیرت‌هایی را در جهت اهداف عملی قِوام و دوام شاهی ارائه می کند. [ر.ک: نامه تنسر به گشنسب، با تصحیح مجتبی مینویی، انتشارات خوارزمی] 📘[اقتباسی آزاد از مقدّمه کتاب فلسفه سیاسی چیست؟ لئو اشتراوس، ترجمه فرهنگ رجایی، مقدّمه مترجم] #اندیشه_سیاسی #فلسفه_سیاسی #سنّت_شرق 🆔@statebuilding