#پاسخ_شبهات 💢 باوجود اینکه همه امامان به شهادت رسیده اند، چرا #شیعیان فقط برای امام حسین(ع) اینگونه عزا میگیرند؟ #پيشوايان دين از زمان پيغمبر اكرم و زمان ائمه اطهار دستور اكيد و بليغ داده‌اند كه بايد نام حسين بن على زنده بماند، بايد #مصيبت حسين بن على هر سال تجديد بشود، چرا؟ بحث در اين «چرا» است. اين چه دستورى است در اسلام؟ چرا اين همه ائمه دين به اين #موضوع اهتمام داشتند؟ چرا براى زيارت حسين بن على اين همه اهتمام و ترغيب است، اين همه تشويق است؟ ما بايد به اين «چرا» دقت كنيم. ممكن است كسى بگويد: «اين براى اين است كه تسلى خاطرى براى حضرت زهرا باشد.» آيا اين #حرف مسخره نيست كه بعد از هزار و چهار صد سال، هنوز حضرت زهرا احتياج به تسليت داشته باشد؟ در صورتى كه به نصّ خود امام حسين و به حكم ضرورت دين، بعد از #شهادت امام حسين ديگر امام حسين و حضرت زهرا نزد يكديگر هستند. اين چه حرفى است؟! مگر حضرت زهرا بچه است كه بعد از هزار و چهار صد سال هنوز هم دائماً به سر خودش بزند، گريه كند، بعد ما برويم به ايشان سرسلامتى بدهيم! اين حرفها دين را خراب مى‌كند. حسين مكتب عملى در #اسلام تأسيس كرد. حسين عليه السلام نمونه عملى قيام‌هاى اصلاحى است. خواستند مكتب حسين #زنده بماند، خواستند حسين سالى يك بار با آن نداهاى شيرين و عالى و حماسه انگيزش ظهور پيدا كند، فرياد كند: «أَ لا تَرَوْنَ إلى الْحَقَّ لا يُعْمَلُ بِهِ وَ الْباطِلَ لا يُتَناهى عَنْهُ لِيَرْغَبِ الْمُؤْمِنُ فى لِقاءِ اللَّهِ مُحِقّاً» خواستند «الْمَوْتُ اوْلى مِنْ رُكوبِ الْعارِ» (مرگ از زندگى ننگين بهتر است) براى هميشه زنده بماند. خواستند «لا ارَى الْمَوْتَ الّا سَعادَةً وَ الْحَياةَ مَعَ الظّالِمينَ الّا بَرَماً» براى هميشه زنده بماند. #زندگى با ستمكاران براى من خستگى‌آور است؛ مرگ در نظر من جز سعادت چيزى نيست. خواستند آن جمله‌هاى ديگر حسين: «خُطَّ الْمَوْتُ عَلى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقَلادَةِ عَلى جِيدِ الْفَتاةِ» زنده بماند، «هَيْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ» زنده بماند. 📚حماسه حسینی، ج 1 ص 78 #مباهله_قرن_21 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59

☑️⁠اندیشیدن، لذت بخش است ▪️لذت اندیشیدن، از اندیشیدن به دست می‌آید. اندیشیدن خودکفا بوده و خودکفائی بدون مقام حضور، معنی معقول و محصل ندارد. اندیشیدن، برای «منِ اندیشنده» فعالیت دائمی است ولی این اندیشیدن، به یک اعتبار، از خفا به ظهور رسیدن است و به اعتبار دیگر از مقام حضور به حصول درآمدن است. ◾️ابن سینا در مورد اندیشیدن بر اعتبار دوم سخن می‌گوید. بسیاری از اندیشمندان دیگر برای اعتبار اول اهمیت قائل می‌شوند. البته تعدد اعتبار به یگانه بودن حقیقت لطمه وارد نمی‌آورد. اندیشیدن، همواره اندیشیدن است. ▪️کسانی که از «تسلّای فلسفه» سخن می‌گویند و می‌کوشند به #فلسفه نزدیک شوند، اندیشیدن را #لذت بخش می‌دانند. کسی که به تسلای فلسفه باور دارد، به وجود شرور و بدی یا باور ندارد یا آن را مغلوب خوبی می‌شناسد. ▪️تفکر عمیق فلسفی و ژرف اندیشی بسیار، با روند عادی زندگی چندان سازگار نیست. #فیلسوف ژرف اندیش، روند عادی زندگی را تحمل می‌کند و از خود بردباری نشان می‌دهد، ولی کسانی که به روند عادی #زندگی دل بسته‌اند و جز به آن سبک و اسلوب نمی‌اندیشند، به اندیشه‌های ژرف فلسفی خصومت می‌ورزند و با فلاسفه به مخالفت بر می‌خیزند. ▪️آگاهی تاریخی نشان می‌دهد که شماری از فلاسفه به دست این گونه اشخاص کشته شده‌اند و یا اینکه در تبعید و آواره شدن از خانه و کاشانه خود با سختی‌های بسیار روبرو گشته‌اند. ◾️متن: مقدمه کتاب «فلسفه چیست؟ یک پرسش فلسفی است» نوشته دکتر دینانی◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei