📚 ﷽ 📚
🗨 رزقِ معنوی
🔸دفع و جذب ملازم‌اَند، بدین معنا که چون انسان در برابرِ چیزهایی خودداری نشان دهد، از چیزهایی والاتر بهره‌مند می‌شود.
🔸اگر آدمی خود را از اسارتِ مادّیات ـ هرچند به مدّتی کوتاه ـ آزاد سازد، دریچه‌هایی معنوی بر او گشوده می‌شود. اگر دهانِ ظاهریِ خود را مدّتی فروبندد، دهانِ دیگری برای او گشوده می‌شودـ دهانی معنوی ـ و زمینۀ تناولِ لقمه‌هایی از عالَمِ بالا و اسرارِ ربّانی را بر خود فراهم می‌سازد.
این دهان بستی، دهانی باز شد
کاو خورنده‌ی لقمه‌های راز شد
گر ز شیرِ دیو تن را وا بُری
در فِطامِ او بسی نعمت خوری
لب فرو بند از طعام و از شراب
سوی خوانِ آسمانی کن شتاب
دَم به دَم از آسمان می‌آیدت
آب و آتش رزق می‌افزایدت
🔸در روزه‌داری، صابر و استوار باشید و آن‌را بسترِ دریافتِ حالاتِ معنوی کنید و منتظر باشید تا طعام‌های روحانی را در رُبایید.
شرطِ این بهره‌مندی، آن است که طالبِ آن حالاتِ معنوی و خوراک‌های روحانی باشید؛ که خداوندِ نکوکارِ بُردبار، هدایا و عطایای این‌چنینی را به بندگانِ طالب و منتظرِ خویش عنایت می‌کند.
🔸کسی‌که شکمش سیر است، طالبِ نان و منتظرِ آن نخواهد بود. گرسنۀ معنویت، اهلِ طلب است؛ و روزه‌دار با روزه‌داری اعلامِ طلب می‌کند، دریچه‌های وجود را می‌گشاید و روزیِ معنوی و روحانی را با اصرار می‌طلبد.
و خداوند، به هر طالبِ حقیقی می‌بخشد و او را بهره‌مند می‌سازد.
باش در روزه شکیبا و مُصِرّ
دَم به دَم قُوتِ خدا را منتظر
کان خدایِ خوب٘ کارِ بردبار
هدیه‌ها را می‌دهد در انتظار
انتظارِ نان ندارد مردِ سیر
که سبک آید وظیفه یا که دیر
@sulookmanavi
