📚 ﷽ 📚 🔹"لغو" در فرهنگِ قرآن بارِ معناییِ ویژه‌ای دارد و عبارت است از هرچه که به ما مربوط نیست. پرهیز از لغو چنان مهم است که در سورهٔ مٶمنون بینِ نماز و زکات ذکر شده: الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ (۳) وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (۴) وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ (۵). 🔹اگر چنین نیستیم و گمان می‌کنیم هرچه که در معرضِ آن واقع می‌شویم، به ما مربوط است و باید تصمیمی راجع به آن بگیریم یا قضاوتی بکنیم یا کاری کنیم یا نظری دهیم، - طبقِ این آیات - مٶمن نیستیم و با رستگاری فاصلهٔ بسیار داریم. 🔹حضرتِ آیت‌الله بهجت (ره) می‌فرمود: "چیزی که به ما مربوط نمی‌شود، به ما مربوط نمی‌شود!". واقعاً اگر این حرف مبنای ما در زندگی بشود، از نُه‌دهمِ آن‌چه فکرمان را اشغال کرده آزاد خواهیم شد و "فراغِ عبادت" و "فرصتِ خدمت" خواهیم یافت. 🔹اگر دقیق شویم چیزهایی که به ما و سعادتِ ما مربوط است، بغایت نادر است و در صورتِ اِعراض از لغویات، وقت و قوّتِ کافی برای سر و سامان دادن به آن‌ها را داریم؛ امّا پرداختن به آن‌چه نه فایدهٔ اُخروی برای ما دارد و نه حتّی فایدهٔ دنیوی، صفایی برای ما نگذاشته تا به کارِ خویش بپردازیم، و رمقی نمانده تا رهِ خویش بگیریم. 🔹هرچه آدم عاقل‌تر می‌شود، دایرهٔ لغو برای او وسیع‌تر می‌گردد و بیشتر می‌فهمد که جز خدا و یادِ خدا، مابقی لغو است و لهو. عرضه کردم دو جهان بر دلِ کار افتاده بجز از عشقِ تو، باقی همه فانی دانست @sulookmanavi

📚#هم‌نشینی_با_قران 🍹روح را صیقل دهید؛ مست شوید ... @sulookmanavi

@sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🌻حُسنِ خلق 🔹حُسنِ خُلق تنها آن نیست که اذیّتش به کسی نرسد بلکه از غیر تحمّلِ اذیّت نماید، بل در ازای آن خَفضِ جَناح (خواباندنِ بال) [کنایه از تواضع و فروتنی] کند. @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔹انسانی که از آموختن سر باز زنَد و تنها به اموری که با حیوانات اشتراک دارد بپردازد، تفاوتی با آن‌ها ندارد. کارهای روزمرّه، عاداتِ بیهوده، سرگرمی‌های کودکانه و اتلافِ وقت کردن‌های جاهلانه، از انسان جز موجودی بی‌خاصیّت چیزِ دیگری نخواهد ساخت. 🔹عمری که در آن علم و دانش نقشی نداشته باشد ـ هرقدر هم طولانی باشد ـ ذرّه‌ای ارزش ندارد؛ هم‌چنین علم و دانش اگر صرفا از طریقِ انباشته‌های ذهنی حاصل شود، باز هم ارزشی ندارد. عالِم و دانشمند ـ در معنای حقیقیِ آن ـ کسی است که به دانسته‌ها و آموخته‌های خود عمل کند. 🔹کسی‌که بهترین و آموزنده‌ترین کتاب‌ها را خوانده امّا به خطّی از آن‌ها در زندگیِ خویش عمل نکرده و آن‌ها صرفا در انبارِ حافظه‌اش خاک می‌خورند، با کسی‌که هیچ نخوانده تفاوتی ندارد. 🔹قدمِ اوّل در مسیرِ رشد، تلمّذ و دانش‌اندوزی؛ و قدمِ دوم و مهم‌تر، عملِ به آن و چشمی نو یافتن به درون و برونِ خود است. 🔹به قولِ سلطان‌ولد ـ فرزندِ مولانا ـ علم باید انسان را موزون کند؛ یعنی هم‌چون ابزاری، تراش‌دهندۀ کجی‌های او باشد. دانشِ هر که گشت روزافزون عاقبت کارِ او شود موزون (سلطان‌ولد، ابتدانامه) @sulookmanavi

@sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 ♦تعجّبِ خدا! 🔸خدا ـ با لحنی تعجّب‌آمیز ـ می‌فرماید: ... فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (بقره، ۱۷۵)؛ عجب! این‌ها چقدر صبر بر آتش دارند؟! @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔹متاسّفانه بعضی‌ها به شخصیّتِ علمی و معنویِ حافظ پِی نبرده و عکس‌های عجیب و غریب از او می‌کشند که جامِ مِی در دست دارد، در حالی‌که او یک ملّا و آخوند بوده و طبع و ذوقِ خوبی هم داشت. این‌همه علمای اسلام طبعِ شعر داشتتد و حقایق و معارف و سوز و گدازشان را به نظم درآوردند، آقا شیخ محمد حافظ نیز چنین بود. 🔹حافظ یک ملّای اهلِ ولایت و اَثنی‌عشری و اهلِ دل و استاددیده و یک ملّای به تمامِ معنا بود و از محضرِ استاد، معارف و حقایق را کسب کرده و چون طبعِ خوبی داشت، این‌ها را به نظم آورده است. 🖋علّامه‌ حسن‌ حسن‌زاده‌آملی؛ دروسِ شرحِ اشارات و تنبیهات ابن‌سینا، نمطِ هشتم، البهجة و السعادة @sulookmanavi

دوستانِ گرامی ـ در صورتِ تمایل ـ نیّت کنند؛ تفٲلّی با دیوانِ خواجهٔ شیراز ــ حافظ بزرگوار ــ خواهیم زد. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

📚 ﷽ 📚 ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم غمِ هجرانِ تو را چاره ز جایی بکنیم دلِ بیمار شد از دست، رفیقان! مددی تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم آن که بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت بازش آرید خدا را که صفایی بکنیم خشک شد بیخِ طَرَب راهِ خرابات کجاست تا در آن آب و هوا نشو و نمایی بکنیم مدد از خاطرِ رندان طلب ای دل وَر نه کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم سایهٔ طایرِ کم‌حوصله کاری نکند طلب از سایهٔ میمونِ همایی بکنیم دلم از پرده بشد، #حافظِ خوش‌گوی کجاست تا به قول و غزلش ساز نوایی بکنیم ➰#شعر @sulookmanavi

@sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🌻 توسّلِ حضرتِ یوسف (ع) به خمسهٔ طیّبه علیهم‌السّلام 🔸همهٔ انبیاء هرجا گرفتارِ شدّتی می‌شدند، دست به دامنِ خمسهٔ طیّبه می‌زدند و اهلِ بیتِ اطهار را به پیش‌گاهِ خدا به شفاعت می‌بردند؛ و لذا جنابِ یوسف اسیر در چاهِ کنعان نیز دست به دعا برداشت و گفت: اللَّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ اَن تُصَلّیَ عَلَی محمّدِِ وَ آلِ محمّدِِ وَ اَن تَجعَلَ لِی فَرَجَاً وَ مَخرَجَاً مِمَّا اَنَا فِیه. @sulookmanavi